Innsýn - 01.10.1978, Blaðsíða 3

„Líkt er himnaríki fjársjóöi, er fólg-
inn var í akri, en maður nokkur fann og
faldi, og í gleöi sinni fer hann burt og
selur allt, sem hann á, og kaupir akur
þennan." Matt. 13, 44.
Til forna voru menn vanir aö fela
fjársjóöi sína í jörðu. Það var mikið um
þjófnaöi og rán. Og í hvert skipti sem
landið fékk nýja stjórnendur, gátu þeir,
sem áttu miklar eignir, búist viö því að
þurfa aö greiða háa skatta. Auk þess
var stöðug haetta á innrás rænandi
herflokka. Því var það að hinir auðugu
reyndu að varðveita auðæfi sín með
því að fela þau, og jörðin var álitin
öruggur felustaður. En oft gleymdist
felustaðurinn; ef til vill iést eigandinn,
eða þá varð hann aðskilinn frá fjársjóði
sínum vegna fangelsunar eða útlegð-
ar. Auðæfin sem hann hafði lagt svo
mikið á sig til að varðveita, voru eftir
skilin handa hinum heppna finnanda.
Það var ekki óalgengt á dögum Krists
að menn fyndu gamla peninga og
skartgripi úrgulli og silfri í eyðiakri.
Maður leigir land til ræktunar, og
þegar verið er að plægja með uxum,
kemur falinn fjársjóður í Ijós. Þegar
maðurinn uppgötvar fjársjóðinn sér
hann möguleika á feiknaauðæfum.
Hann gengur frá fjársjóðnum aftur í
felustaðnum, fer aftur heim til sín og
selur allt sem hann á til þess að geta
keypt akurinn með fjársjóðnum í. Fjöl-
skylda hans og nágrannar halda að
hann sé búinn að missa vitið. Þeir líta á
akurinn og sjá ekkert verðmætt við
þessa yfirgefnu landspildu. En maður-
inn veit hvað hann er að gera; og
þegar hann er búinn að ganga frá
kaupunum, rannsakar hann sérhvern
hluta akursins til þess að finna fjár-
sjóðinn sem hann er búinn að tryggja
sér.
Þessi dæmisaga útskýrir verðmæti
hins himneska fjársjóðs, og hvað
menn ættu að leggja á sig til þess að
eignast hann. Sá sem fann fjársjóðinn í
akrinum var reiðubúinn að fórna öllu
sem hann átti, tilbúinn að leggja á sig
þrotlausa vinnu, til þess að tryggja sér
hin földu auðæfi. Þannig mun sá sem
finnur hinn himneska fjársjóð ekki telja
neina vinnu of mikla, né neina fórn of
stóra, til þess að öðlast fjársjóð sann-
leikans. Akurinn með falda fjársjóðinn,
táknar, í dæmisögunni, Heilaga Ritn-
ingu. Og fagnaðarerindið er fjársjóður-
inn. Jafnvel jörðin sjálf er ekki svo full
af gulli og dýrum hlutum, að það jafnist
á við GuðsOrð.
Hvernig falinn
Fjársjóðir fagnaðarerindisins eru
sagðir vera faldir. Þeir sem eru vitrir í
eigin augum, útblásnir af kenningum
hégómlegrar og einskis nýtrar heim-
speki, sjá ekki fegurð, kraft né leyndar-
dóm frelsunaráformsins. Margir hafa
augu, en sjá ekki; hafa eyru, en heyra
ekki; hafa vitsmuni en greina ekki hinn
faldafjársjóð.