Innsýn - 01.03.1980, Síða 20

20
þungum bátnum áfram á móti
straumnum.
Ferðin gekk vel, en
þegar þeir komu að stórri
bugðu á ánni, sagði pabbi
"hvað er nú þetta?"
"Hvað?" Muda leit í
kringum sig, en það var enn
of dimmt til að vel sæist.
"Rett ofan við þann
stað sem stefnið vísar á,
það hreyfist, það hlýtur að
vera eitthvað dýr." Þeir
héldu áfram að róa en
stefndu nú bátnum að bakk-
anum og rýndu út í hálf-
myrkrið.
"Þetta er lítill fíll
pabbi."
"Náðu taki á bakkanum
Muda, ég verð að athuga
þetta". Pabbi stökk yfir
á bakkann og var í burtu
smá stund. "Ég gat séð hvað
hefur gerst, snemma í
morgun hefur fílahjörð
ætlað sér yfir ána, þegar
fyrsta dagskíman kom hafa
þeir orðið hræddir og þeir
stærstu og sterkustu ruðst
yfir ána með svo miklum
látum að þetta litla grey
liggur hálfgrafið í leðj-
una á árbakkanum."
"Heldurðu að mamma hans
hafi verið hér?"
"já, áreiðanlega, en hún
er sennilega inni í skóginum
núna hrædd við dagsbirtuna."
"Eigum við að grafa hann
upp? "
"Nei því þori ég ekki.
Landssvæðin hérna eru frið-
uð og við megum ekkert eiga
við villidýrin. En aftur
á móti getum við látið
vörðinn vita þegar við kom-
um til Tembeling þorps."
Þeir héldu áfram ferð
sinni á markaðinn. Þegar
þangað kom hljóp Muda beint
að húsinu þar sem vörðurinn
bjó. Hann sagði verðinum
fra litla fílnum og hvar
þeir hefðu fundið hann.
"Það er best að þú komir
með mér og sýnir mér hvar
litli fíllinn er," sagði
vörðurinn, "við förum á
jeppanum mínum hluta leið-
arinnar en göngum svo nið-
ur að ánni.
Það var um 20 mínútna
gangur frá þeim stað, sem
jeppinn var skilinn eftir
og niður að árbakkanum.
Þar sáu þeir litla fílinn
fastann í leðjunni.
"ÞÚ verður að muna eftir
þvi, Muda , að þetta er
villt dýr, sem hræðist auð-
veldlega. Við verðum að
tala lágt og mjúklega við
litla greyið."
"Ég skal vera varkár."
Þeir nálguðust litla fíl-
inn hægt og varlega. Hann
var alveg rólegur og virt-
ist skilja að maðurinn og
drengurinn ætluðu að hjálpa
honum. Þeir hömuðust við
að grafa fílinn upp en eft-
ir hálftíma sáu þeir að ef
þetta ætti að ganga yrðu