Boðberi K.Þ. - 08.11.1950, Blaðsíða 1

XVIII.
3LATURT1DARFRÉTTIR.
Slátrun liófet i hauet samXvæmt á.T;tlun mánudaginn 25.sept. og lauX þann
ll.oXt, Aætlað var aö slátra 11177 Xindum 1 Húsavik og 2170 á Alcureyri,
en slátrað var 9210 i Kúsavilc og 1320 á Alcureyri, eöa töluvert færra en
áætlaö var.
9934 cliljaar
>16 gelafé
29 geldar ær
21S miiXar ær
Alls var innlagt:
154,203.p kil6
0,192.0 "
771.3 "
4,669.5
með
10647 # 167,336.5 ,r
Gærur innlagöar hér vógu 42 smálestir.
wieðalþungi dilica 1949 var 13.59 Xg. án nýrmörs,en í.haust 15.44 kg. m
nýrmör,eöa 1.65 kg. meiri meÖalþungi, Má gera ráð fyrir að meöalþungi
se. sem n#st 1 Xg. meiri ef nýrmör er dreginn frá. Þaö er þé aðgætandi
ao' flestoll gimbrariömb voru i haust seld á fæti og allar liicur til að
þau hoföu eitthvaö dregiÖ niöur meöalþungann ef þeim heföi veriö lógað.
Kæstan meöalþunga dilka haföi Hreinn Sigtryggsson,Brettingsstöðum 20
dilicax* ó 20.27 icg. en næstur var Páll G-uðmundsson í nngidal meö 40 dilk
a á 20.22 icg. Þyngsti dillcur var 27 kg. eign Arinbjarnar Hjalmarssonar '
Vagnbrelclcu, Bilicar voru fremur feitir i haust og floicicuöust vel. Shal
her sett að 0amni floiclcun dilica njá K.Þ. og K.E.A.
K.P; 50O6 dilicar I 97>409.5 kg. K.E.A: 674 öillcar I II72S kg,
2753 » II 35,703.9 " 563 " II 7564.5 »
129 » III 1,231.0 11 57 11 III 567.0 11
Sést af þessu aö matið hj.á K.Þ. er ekki þaö harðasta sein til er eins
og stundum. hefur verio haldið fram,
Slátrunaricostnaður hefur veriö reiicnaður út,og er nann um kr. 9.00 á
lcind. Sláturlaun veröa þ6 ekki fnrö fremur en undarfarin ar nema út-
slátranir,sem veröa færöar 1 reikninga á kr, 7.50. Aætlað garnaverð
kr. 1.50 er dregiö frá.
B. Steingr.
Samvinnuverzlun er liftrygging.
Á hinum siöustu árum hefur tryggingastarfsemi færst mjög í aukana hér
á landi. Smsar tryggingar hafa veriö lögboðnar, svo sem almannatryggi>2S-
ar.og fl,,en ýms t.ryggjngafðlög hafa otarfaö á frjálsum grundvelli.
Kröftugur áróður hefur veriö rekinn fyrir þessari tryggingastárfsemi
og sical hér ekki véfengt aö harn eigi^rétt á sér og sízt gert litið úr
þvi öryggi,sem tryggingarnar veita. Hér gefst heldur eigi rúm til þess
áö rölcrsoöa þau mál e.ða- rekja sundur.
Þaö,sem ég vj.ldi rsða hér litilsháttar, er það, sem ég tel einn trausit
asta hornstein aflcomuöryggis alpýöu þessa lands. Þaö er tr.ygging sú,
er samvinnuféiögin veita félagsmönnum sinum, Fyrir þvi öryggi, þeirri
tryggingu,er ekici rekinn sá áróður sem skylt væri. Einkum þegar þess er
gætt^aö mikluiy blaöakosti er stööugt varið til bess af andstæöingum
samvinnumanna,að rægja félögin og vinna þeim tjon.
Þaö veröur eklci með tölum taliÖ hve mikið fé samvinnufélögin hafa
sparaö félagsmönnum sinum meö hagstæöari lcaupum neyzluyara,og hækkuðu
verði fyrir framleiðsluvörur þeirra.(( Tölulegan grundvbll fyrir slikum
útreilcningi er erfitt,eöa jafnvel ómögulegt að finna. Pegar lcaupfélög-
unum 6x fiskur um hrygg fór svo,aö- kaupmenn urðu nauöugir að haga verö-
lagningu sinnnf eftir verölagi kaupfélaganiia. Þeir,sem viðskipti hafa
átt við lcaupmenn hafa þvi einnig.'beint eða 6beint,notið góðs af starfi
kaupfélaganna fyrr og siðar, A siðustu árum hefur eölllegum vexti sam-
vinnufélaganna veriö mjög hamlaö af ýmsum opinberum aöilum, Hlutur
þeirra i innflutningi í'yrir borð barinn. wjargvisleg valdboð nefnda og