Kjarninn - 16.01.2014, Blaðsíða 44

05/07 viðtal
„Á sunnudeginum fór verkurinn vaxandi þannig að ég
ákvað að leggja fyrr af stað heim. Á leiðinni ágerðist hins
vegar verkurinn svo mikið að ég átti í mestu erfiðleikum með
að halda meðvitund við aksturinn vegna sársauka,“ segir
Hannes, en um 300 kílómetrar skilja Minden og Eisenach
að. „Þegar ég nálgaðist húsið þurfti ég að hringja í Hörpu til
að hjálpa mér inn með Jóa, því ég gat ekki gert neitt. Ég var
gjörsamlega að drepast.“
Lítið varð úr svefni hjá Hannesi þessa nótt vegna sársauka
og því varð úr að hann fór á sjúkrahúsið strax morguninn
eftir. Þar var ákveðið að leggja hann inn. „Þegar ég hef komið
á sjúkrahúsið í krabbameinsmeðferðina hef ég fengið að
vera á mjög þægilegri stofu á krabbameinsdeildinni. Til þess
að koma sem minnstu raski á fjölskylduna, fyrst það átti að
leggja mig inn, bað ég um að fá að vera á þessari stofu.“
Hannes var færður á stofuna, þar sem hann beið eftir að
fá læknisaðstoð. Þar var honum reglulega gefið morfín til að
halda sársaukanum niðri. En aldrei kom læknirinn. „Ég var í
hálfgerðu móki og bað um að það kæmi læknir að skoða mig.
Þrálát meiðsli
Hannes hefur í gegnum tíðina
átt við þrálát meiðsli að etja í
öxl, eins og margur hand-
knattleiksmaðurinn.