Kjarninn - 30.01.2014, Blaðsíða 83

01/03 Kjaftæði
o
fnbakaður lambaframpartur með sterkri
piparostarauðvínsrjómasósu og kartöflum
frá Hraunsmúla er uppáhaldsmaturinn minn.
Fast á eftir fylgir humar í hvaða mynd sem
er, blóðug nautasteik, geitapylsa frá Háafelli,
steikt bleikja með roði og svo mætti lengi telja. Á þessum
lista er einnig hæfilega grilluð hvalasteik. Þau eru ófá garð-
partíin sem ég hef krassað með góðan hvalbita í hönd og
eldræðu í brjósti, tilbúin að messa yfir kjúklingabringuétandi
sólgleraugum. Þeir sem fást til að smakka samþykkja allir
ágæti þessa kjöts og mæta jafnvel með slíkt næst. Þannig lít
ég á mig sem sjálfskipaðan talsmann hvalkjöts.
Ég tel mig til dýravina því mér er annt bæði um menn
og málleysingja. Það gekk svo langt að þegar ég var háseti
á netabát stalst ég til að blóðga karfann í pásum, en þannig
taldi ég mér trú um að þjáningar hans væru minni í dauða-
stríðinu. Ég biðst afsökunar hafi ég átt þátt í því að rugla
Eyþór Inga Eurovision-fara í vinnsluaðferðum. Eins staðnaði
ég í þroska á löngum tímabilum sem barn því ég eyddi svo
löngum tíma í að veiða upp flugur úr vatnsstömpunum heima
í sveitinni. Hælaskóa-Hlé hefur heldur ekki farið varhluta
Hvalræði
Hlédís Sveinsdóttir skrifar um verksmiðjuframleidd kjúklingalíf og hvali
Kjaftæði
Hlédís sveinsdóttir
Frumkvöðull
kjarninn 30. janúar 2014