Kjarninn - 20.03.2014, Blaðsíða 54

02/05 piStill
þjóðarinnar til Evrópusambandsins. Fyrsti hópurinn, sá
aðildarsinnaði, er fremur fámennur enda eru Íslendingar
almennt ekki hrifnir af alþjóðastofnunum og kommisörunum
þar. Að sama skapi er annar hópurinn, „no matter what“ and-
stæðingar ESB, nokkuð fjölmennari en getur þó ekki verið
öruggur um að vera það fjölmennur að vinna slaginn um
aðild þegar þar að kemur. Þriðji hópurinn er þar af leiðandi
hópurinn sem ræður ferðinni.
Sá hópur er að mestu leyti skipaður
fólki sem hefur þann dásamlega íslenska
eiginleika að vilja alltaf vera að gera díla.
Þetta er fólkið sem eyðir stórfé í flug og
hótel til Boston um jólin til þess að spara sér
einhverjar krónur í fatakaupum í mollunum
úti – vill frekar fá mesta afsláttinn en besta
verðið.
Þessi viðhorf hafa svo verið yfirfærð á
spurninguna um aðild að ESB með frasanum
um að fá að „kíkja í pakkann“ og sjá hvort
það sé bara ekki hægt að gera þokkalegan díl fyrir Ísland. Ef
við fáum góðan díl sláum við til, annars ekki. Kannski svipað
og þegar maður fer og skiptir um símafyrirtæki. Þú ferð út í
næstu símaverslun, sest hjá einhverjum sprækum afgreiðslu-
manni og byrjar að prútta: Fæ ég eina fría mynd á Vodinu?
Græði ég á að fara í Risapakkann ef ég hætti að hringja í
mömmu á sunnudögum? Hvað geturðu slegið af iPhone-inum
ef ég tryggi þér að ég kem með öll mín viðskipti til ykkar?
Svo er málinu lokað með díl og allir massasáttir.
engin tilboð í eSB
Vandinn er samt að samningar við ESB eru ekki eins og
að semja við Nova eða taka þátt í tilboði hjá Hópkaupum.
Sá grundvallarmunur er á að ESB hefur engan sérstakan
hag eða áhuga á því að fá Ísland inn í sambandið. Það er
ekkert mótfallið því en ekkert stressað yfir því heldur.
Embættismenn ESB hittast ekki á morgnana í Brussel,
lesa Moggann á netinu og nýjasta pistilinn eftir Styrmi á
„Sá hópur er
að mestu leyti
skipaður fólki sem
hefur þann dásam-
lega íslenska eigin-
leika að vilja alltaf
vera að gera díla.“