Kjarninn - 22.05.2014, Blaðsíða 99

01/04 kjafTæði
s
iðrofið nálgast við taktfastan sláttinn sem heyrist
þegar höfðum er slegið saman; menn skalla eldri
borgara, konur skalla börn, fólk í IKEA skallar
hvert annað.
Einhverjir segja að 2007 sé að koma aftur. Ég
vona það. Ég á í alvörunni sjö flíkur og enga peninga. Ég segi
fólki að ég sé á milli stærða en í raun er ég bara að bíða eftir
annarri lánabólu svo að bankinn gefi mér aftur yfirdrátt svo
ég geti krítað út gjaldeyrisheftar gallabuxur. Sturlunin er
samt önnur – ferskari. Í staðinn fyrir að glæpamenn kaupi
banka og þrælavinnutískuverslanir á Oxford Street mokar
ríkið ókeypis peningum ofan í kjaftinn á yfirskuldsettum
Garðbæingum á meðan við hin liggjum undir matarborðinu
og rekum út tunguna eins og prólapsaðan anus (plís ekki
gúgla það) í von um að fá smá bita af oblátunni. Það var
einhvern veginn meiri reisn í bólunni en þessu hringrúnki.
Ég er búinn að sækja um leiðréttingu. Ég á reyndar
hvorki íbúð né bíl, hef held ég aldrei tekið lán í öðrum gjald-
miðli og er ennþá ekki alveg viss um hvað verðtrygging
rassgat
Hrafn Jónsson skrifar um ástandið í samfélaginu með sínu nefi
og segir valinkunnum einstaklingum að fara í rassgat.
kjafTæði
Hrafn jónsson
NYLNP\QGDJHU²DUPD²XU
kjarninn 22. maí 2014