Kjarninn - 22.05.2014, Blaðsíða 100

02/04 kjafTæði
er; ég er í raun fullkomlega eignalaus ef frá er talið
skúffu fyrirtæki í engum rekstri sem þrátt fyrir það skilar
gríðarlegu tapi árlega sökum vangoldinna greiðslna í
Framkvæmdasjóð aldraðra. Ég er því ekki að sækja um
leiðréttingu af því að mér finnist ég eiga skilið að fá
hana. Alls ekki. Ég einfaldlega skil ekki
almennilega út á hvað hún gengur og beiti
því sömu leikjafræði og graða kynslóðin
á Tinder: hendi út öllum önglum og vona
að eitthvað bíti á. Og af hverju ekki? Allir
hinir trúðarnir eru að fara að gera það.
Það vilja allir vinna í 80 milljarða króna
vitfirringalottóinu.
Við erum svo spennt yfir ávísuninni að við nennum
ekki einu sinni að vinna lengur. Kennarar nenna ekki að
kenna, sjúkraliðar nenna ekki að hjúkra, ljósmæður nenna
ekki að klippa, flugmenn nenna ekki að fljúga. Reyndar
virðist Alþingi geta sett lög á aumingjadóm ákveðinna
stétta ef leti þeirra stefnir öryggi almennings í hættu. Í
tilfelli flugmanna var það metið þannig að stöðugt flæði
breskra vísitölu fjölskyldna í yfirþyngd inn í landið væri
stærra öryggis atriði en verkfallsréttur starfsmanna einka-
fyrirtækis sem hagnaðist um átta milljarða á síðasta ári.
Guð forði okkur frá því að þessir sálarlausu skjala skápar
sem þeir kalla miðbæjar hótel standi auð einni gistinótt
lengur. Sumir vilja meina að flugmenn séu oflaunaðir
rútubílstjórar sem nú þegar fái stærri tékka en flest okkar
munu nokkurn tímann sjá og skilningsleysi almennings
á aðgerðum þeirra er reyndar svo mikið að starfsmenn á
þjónustu borði Icelandair voru bókstaflega grýttir af far-
þegum – eins og langar, illa loftræstar fretfýlubiðraðir heyri
undir einhvers konar sjaría lög. Mér finnst persónulega
ákveðið öryggissjónarmið í því að það sé ekki gríðarlega
gramur og yfirvinnubugaður einstaklingur að stýra 800
tonnum af stáli, áli, eldsneyti og kjöti á 900 km hraða
í 30.000 feta hæð á meðan hann þrætir við þjónustu-
fulltrúa hjá Hraðpeningum. En það má ekki stöðva hjól
„Við erum svo
spennt yfir ávísun-
inni að við nennum
ekki einu sinni að
vinna lengur.“