Innsýn - 01.03.1987, Blaðsíða 22

ÉG HEFÐI DREPIÐ ÞIG
Annað hvort náði
forvitnin yfirhöndinni eða
hann hafði talið að hann
gæti ráðið við mig án
byssunnar, vegna þess að
eftir um það bil klukku-
stund setti hann rifilinn
frá sér og kraup við
hliðina á mér og fylgdist
af athygli með því sem ég
var að gera.
"Hvers vegna ert þú að
skoða þennan koparvír svo
gaumgæfilega?" sagði hann
tortryggin.
Ég taldi það ekki skaða
neitt að vinna tíma, svo
ég útskýrði fyrir honum í
smáatriðum hvað ég væri að
gera. Hann hlustaði með
athygli er ég útskýrði
vandlega hvernig mismun-
andi efni bregðast við
hita. "Sérðu þennan vír",
sagði ég, um leið og ég
rétti honum vír. "Hann er
óbráðinn." Venjulegur
húsbruni verður ekki nógu
heitur til þess að bræða
kopar. Svo ef ég sé
bráðinn koparvír, þá veit
ég að það var annaðhvort
rafmagnsvandamál eða
einhverjar óvenjulegar
gastegundir nálægt."
"Er þetta ekki at-
hyglisvert!" Hann strauk
sér um kinn og leit á
vírinn. Ég byrjaði að vona
að hann mundi ekki skjóta
mig eftir allt saman.
Er myndin tók að
skýrast fyrir mér hægt og
sígandi, sýndi ég honum
hvernig íkveikjan hefði
orðið óvart vegna raf-
magnshitara sem ekki var
rétt tengdur.
"Veistu hvað mér léttir
að hér er ekki um neina
íkveikju að ræða" sagði
hann er ég þvoði sót af
höndum mínum. "Hinn sonur
minn var skotinn sjö
skotum fyrir tveim
mánuðum. Ég er viss um að
þar hafi löggan verið að
verki. Ég taldi það nokkuð
öruggt að þeir hefðu komið
aftur og brennt ofan af
hinum stráknum mínum."
"Það er ekkert sem
jafnast á við góða
gamaldags persónutöfra til
að róa fólk" hugsaði ég
ánægður með sjálfum mér
yfir því að hafa skilið
skammbyssuna mína eftir
heima.
"Það var eins gott að
ég sá ekki skammbyssu eða
stjörnu á þér er ég kom
hingað uppeftir," sagði
gamli fjallamaðurinn, og
stoppaði þannig hugsanir
mínar. "Ég hefði drepið
þig samstundis".
Ég leit í þessi hörðu
reiðu augu og vissi að
hann hefði gert það.
Síðar, hálfa leiðina
niður fjallið, stoppaði ég
við Laxá til þess að þakka
Guði fyrir að hafa bjargað
lífi mínu, og til þess að
hugsa. Er ég horfði á
nokkra glitrandi laxa
skjótast um niðri í
hylnum, gerði ég mér grein
fyrir hinum raunverulega
tilgangi, að hefja hvern
dag með bæn og biblíu-
lestri. Ég sá að ástæðan
fyrir því að Guð verndaði
mig þennan dag var ekki
vegna þess að ég hafði
byrjað daginn með bæn og
biblíulestri. Guð er ekki
þannig smásmugulegur eða
hefnigjarn. En með því að
byrja daginn með Guði,
stillum við eyru okkar á
hans bylgjulengd svo við
getum heyrt hann tala til
okkar yfir nið hversdags-
ins.
Nú met ég þessar einka
stundir með Guði snemma á
morgnana sem dýrmætan
fjársjóð. Ég þekki hversu
þýðingarmiklar þær geta
verið.
Þær björguðu lífi mínu.
Eftir öohn Odom, sagt
Oeris E. Bragan »
Þröstur þýddi.
22