Baldur - 17.02.1945, Page 2

14
B A L D U R
Hannibal vill sauma.
Fundir Vélstjórafélagsins, veðurspár óg
gréusðgur Skutuis og kumpána.
1 síðasta Skutli er grein frá
Hannibal, þar sem hann veður
elginn að vanda, og allt skort-
ir helzt, sem vanalega er ætl-
ast til af upplýstum sæmilega
greindum manni.
Þar skortir rökvísi, kurteisi,
sannsögli og almenna heil-
brigða skynsemi (common
sense).
Hannibal spyr með spurn-
ingarmerkinu einu, livort Jón
Jónsson sé klæðskerameistari
eða ekki. Af hverju spyr mað-
urinn ?
Sálfræðingur mundi álykta
að svona spurning stafaði af
eigin vanmáttarkend. Langar
hann til að vera meistari í ein-
hverju? Er hann ekki skóla-
meistari? Jú, að vísu, en ekki
fyrir lærdómspróf heldur að-
eins sem náðargjöf flokks síns,
þar sem háskólagengnir
menntamenn sóttu um stöð-
una um leið og hann.
Heyrðu nú Hannibal. Það
mun vera bezt fyrir okkur,
þegar svona stendur á, að
þegja eins og steinar, meðan
kollegar okkar segja ekkert,
það væri mjög óþægilegt af-
spurnar, ef það kæmi upp úr
kafinu, að þú hefðir aldrei ver-
ið i neinum kennaraskóla,
hvað þá tekið slíkt próf, því
vottorðið, sem þú birtir hérna
um árið í deilunum við Vest-
urland, var nú ekki upp á
marga fiska. Við skulum ekki
tala um þetta. Þú ert meistari,
minnsta kosti meðan kratarn-
ir ráða á Isafirði, en ef þér
léki hugur á að ná í meistara-
próf í saumaskap, getur vel
verið að ég gæti hjálpað með
að leppa eða eitthvað, þú getur
talað um það svona „prívat“
glötuð. Efnahagsreikningar
hafa ekki verið færðir siðan
1929 og reikningar þessara fyr-
irtækja eru lieldur ekki til frá
þeim timum er fráfarandi Full-
trúaráð rak þau. Kannske eru
einhverjir leyndardómar Al-
þýðuflokksins líka fólgnir í
þessum skjölum?
Hér hefur nú verið gei’ð ör-
stutt grein fyrir aðalatriðum
þessa máls, vantar þó mikið á
að það sé nógu rækilega gert,
en það mun þó nægja til að
sýna, að ekki er allt hreint í
pokahorni þeirra manna, er af-
skipti höfðu af þessai’i sölu.
--------0-------
Ilættiilegur ósiSur.
Nýlega var steini hent í glugga-
rúðu á húsi Þorsteins klæðskera,
rúðan brotnaði og lenti steininn í
gluggatjöldunum, svo að ekki hlauzt
meira tjón af.
Þetla sýnir, að það er hættuleg-
ur ósiður, að henda grjóti á götun-
um, eins og sum börn gera, og
ættu þau að hætta þeim ljóta sið.
því nú eru oft farnar ýmsar
leiðir vegna yfirstandandi á-
stands.
Ég er þakklátur þér fyrir að
birta með svona feitu letri
játninguna um það, að féð var
lekið án bókaðs samþykkis
bæjarráðs og einkis samþykkis
bæjarstjórnar. Þú segir að
vísu, að þetta sé gert um all-
an heim. Þú hefur auðvitað
farið urn allan lieim, það trúa
því allir að þig skorti ekki
frekjuna, en að þú hafir kom-
ist yfir að hnýsast í gjörðabæk-
ur allra bæja og borga, sem þú
komst í, því trúir enginn.
Ilugsum okkur samt að sjá
aftanundir Hannibal, þegar
hann vindur sér upp öll þrepin
á borgarhöllinni i London og
kallar i dyrunum: Lord mer!
Spyr þú nokkurn um leyfi þó
að þú takir fé, sem áætlað er
til ákveðinna þarfa, í eitthvað
annað, ha?
Einnig fer þú að draga fram
hliðstæður í saumaskap og
fjármálum, og er það vel hægt.
Þess skal gæta fyrst og frenxst
að góður linútur sé á þráðar-
endanum til viðhalds. I fjár-
málxim bæjarfélags gæti eitt-
hvert ai’ðbært vinnutæki koixx-
ið fyrir hnút, við skulum segja
togari (ég skal ekki nefna
nafn, svo þú hoppir ekki). Þú
kannt víst gátuna um nálina:
„Ein var snót með ekkert
vamm, æði mjóan hala dró,
hvert eitt spor sem hún sté
fram, hennar rófan styttist
mjó“. — Sé enginn hnútur
styttist ekki þráðurinn, þó
þráðui-inn flókni er oftast, með
lagi og þolinnxæði, hægt að
greiða hann.
Nú hef ég tekið eftir því, að
þinn fjármálaþráður er hnút-
laus, þú skarst liann af og
fékkst hann öðrum sem kunnu
að meta hann, sjálfur slettir
þii lausum endanunx og rófan
þín styttist aldrei, svo hefir þú
og þínir nótar engin ráð nema
auka álögur á almenning meir
og meir og dylja fórnardýrin
vei’uleikann, nxeð þvi að bóka
ekki nenxa senx minnst, ef ske
kynni að það færi fram hjá
eftirtekt þeirra livað þurftar-
frekur og óhagsýnn þú ert.
Hvernig var með Alþýðuhús-
bygginguna? þar varst þú æðsti
maður. Vatnsvirkjunina við
Nónvatn? Birkihlíð? Er nokk-
ur sem álítur þig kunna nokk-
uð i fjármálum? Ekki svo að
skilj a að ég skoði slíkt þá einu
dyggð, en þú villt í þessu vas-
ast og að aðrir áliti þig þar
nxeistara. „Mál er að linni“,
segir þú, það skil ég vel að
þér komi betur að engin gagn-
ríni sé viðhöfð, þú þolir hana
illa. Mátt ekki við henni, en
mundu spakmælið: „Ol't fær
hundur áleitinn illa sundur
rifinn bjór“.
J. J.
Eins og öllunx er i fersku
nxinni, var á síðastliðnu hausti
eliit til fulltrúakosninga á 18.
þing Alþýðusambands Islands
innan allflestra stéttarfélaga,
senx í Alþýðusambandinu eru.
Þessar kosningar fóru fram
mcð mismunandi hætti, en eitt
óttu þær þó sameiginlegt, sem
sé það, að þær voru leynilegar.
Hér á Isafirði er fánxennt
stéttai’félag, senx lieitir Vél-
stjórafélag Isafjarðar.
Þetta félag, eins og hin þau
stærri, átti fullan rétt á að
senda fulltrúa, sein það og líka
gerði, þar sem það hafði upp-
íyllt þau skilyi’ði er lög sanx-
bandsins ákveða.
I Vélstjórafélaginu fer fram
fullkomlega lögnxæt kosning
fulltrúans. Nokkrum mönnum
innan félagsins, en þó fleiri
utan þess, senx telja sig fylgja
ákveðnum pólitískum flokki i
öllum málum, fannst þeir
vei’ða undir i þessum kosning-
um. Sökum þess að ekki var
hægt að finna neitt ólöglegt
við þessa kosningu, völdu þess-
ir sönxu nxenn, leið gömlu kon-
unnar frá Leiti og lugu upp
lxinunx og öðrunx sögunx unx þá
félagsmenn, er urðu i meiri-
hluta. Ein af þessum gróusög-
um snertir mig persónulega, og
þó að hún sé vitlaus, þá gætir
svo mikillar illgirni í henni að
ég get ekki stillt mig unx að
taka hana lítillega til athug-
unar.
Það að ég hefi ekki gert það
fyr, kemur til af því, að ég
vildi gefa höfundi hennar kost
á að leiði’étta hana opinber-
lega, eix hann af einhverjum
ástæðum hefur ekki séð sér
það fært. Sá, senx hefur axxnast
útbreiðslu sögumxai’, er Bjarni
Guðnasoix, en liann hefur sagt
höfundinn vera Jón Þoi’leifs-
son, og þar senx Jón ekki hefur
ti’eyst sér til að bera hana af
sér, vii’ðist nxér að hann íxxuni
eiga einhvern þátt í hehni að
íxxinnsta kosti.
Sagan er á þá leið, að
fimmtudaginn 28. september
s.l. á ég að hafa átt tal Sumar-
liða Hjálmarsson, og um leið
og Jón Þorleifssoix liafi gengið
framhjá okkur, ó ég að liafa
sagt: „Nú verður sjóveður á
sunxxudaginn og því bezt að
auglýsa fund og kjósa full-
tx’úa“. Já, geri Jón Eyþórsson
betur með sínum fullkomnu
tækjum. Þai’na sá ég á finxmtu-
dag, að bátar mundu geta far-
ið í róður á sunnudag.
Þetta túlkar Bjarni Guðna-
son á þann veg, að ég hafi
fyrir þessa hæfileika nxína,
senx veðurathugunar maður
(senx íxxér höfðu verið ókuxxnir
til þessa) misnotað aðstöðu
íxiína sem foi’maður Vélstjóra-
félagsins til að úti loka vissa
menn frá að geta mætt á fund-
inum og þar nxeð ti-yggja nxér
meii’ihlutann.
Það, að ég hafi nokkurn tínx-
ann látið mér detta slíkt í hug,
hvað þá heldur að hafa oi’ð á
slíku, er sú argvítugasta lygi,
sem ég inan eftir að hafa
lieyrt. Ég minnist þcss ekki að
hafa nokkurn tíma auglýst
fund í Vélstjóraíelaginu nema
í samráði við méðstjói’nar-
menn nxína, og í þetta skipti
konxum við okkur sanxan uixx
að auglýsa fundinn þetla tínx-.
anlega. Lögum saixxkvæixxt
átti að auglýsa liann með
tveggj a sólai’lxringa fyi’irvara
sökum þess, að reynsla okkar
lxefur vei’ið sú, að illa hefur
gengið að ná sanxan fundi, og
ef að vanda léti með það, átt-
um við eftir tvo sunnudaga til *
vara, áður en kosningarfrestui’-
urinn væri útrunninn.
En það merkilega skeði, að
þrátt fyrir að nokkrir bátar
voru á sjó þennan dag íxxséttu
25 eða 26 fullgildir félagar, en
lágnxarkstala félagsmanna, eft-
ir okkar lögum, til almenns-
fundar voru þá 15 menn, en
eru nú 12.
Mér hefði nú ekkert fundist
óeðlilegt þó þessir sömu menn
hefðu getið þess til, að ég
hefði haft þetta fyrir augum,
en að segjast hafa heyrt mig
tala þessi orð er að niinuni
dómi of langt gengið í lyginni
sér og sinum flokki til franx-
dráttar. Enda segist Sumarliði
Hjálmarsson fús að bera það,
hvar og hvenær senx er, að ég
hafi aldrei talað þessi orð i
sín eyru.
Eins og ég hefi áður getið
liér að framan hef ég marg
ítrekað það við Jón Þoi’leifs-
son, að hann tæki þessi orð
sín aftur í blöðum bæjarins,
en þrátt fyrir það hefi ég ekki
séð neitt slíkt fi’á honum.
Þetta er mín síðasta aðvörun
til lians, og nxá liann því búast
við að verða að svara fyrir sig
á öðrum vettvangi, en hann
um það.
Þá sjaldan ég hef lieyrt
Bjarna Guðnason tala fyrir
fjöldanum hefur nxér alltaf
dottið í hug Faríseinn, senx
barði sér á brjóst og sagði:
„Guð ég þakka þér að ég er
ekki eins og aðrir menn“. Þvi
ég minnist þess ekki að hann
hafi lokið nokkurri af sínunx
orðmörgu ræðum svo, að hann
liafi ekki lýst því yfir, að hann
væri Alþýðuflokksnxaður. Ekki
veit ég í hvaða tilgangi hann
gerir slíkt, en liitt er víst, að
ekki öfunda ég Alþýðuflokk-
inn af þeirri eign sinni.
Nú, þegar ég er að Ijúka við
þessar línur, berst nxér í hend-
ur vikublaðið „Skutull“, hið
sannleikselskandi málgagn
skólastjórans Hannibals Valdi-
marssonar, og sé ég þá að til