Baldur - 07.04.1945, Blaðsíða 3

B A L D U R
35
l
Það er mikið af fúkyrðum en
minna um rök hjá Jóni mínum.
B A L D U R (Vikublað)
Árgangur kostar 10 krónur
Gjalddagi 1. júlí
Ritstjóri og ábyrgðarm.:
Halldór Ólafsson
Ritstjórn og afgreiðsla:
Odda, Isafirði,
Pósthólf 124
Haldið svo fram
stefnunni.
Þegar núverandi ríkisstjórn
tók við völdum í haust, lágu
fýrir loforð um útflutnings-
leyfi á 45 fiskibátum frá Sví-
þjóð, 50 og 80 smálesta. stór-
um. En sá böggull fylgdi
skammril’i al hálfu fráfarandi
stjórnar, að þvi nær ómögulegt
var ^fyrir menn að eignast
þessa báta. Fyrsta verk núver-
andi atvinnumálaráðherra var
að kippa þessu í lag. Nú er
svo komið að allir þessir bát-
ar eru seldir, og koma þeir
fyrstu til landsins strax og sigl-
ingar hefjast frá Norðurlönd-
um.
Nú hefur rikisstjórnin enn
hafist handa um útvegun nýrra
fiskibáta.
Á næstu 1—2 árum verða
smíðaðir i skipasmiðastöðvum
hér innanlands 50 mótorbátar,
35—50 smálestir að stærð, svo
framarlega sem kaupendur
fást að þeim og samningar tak-
ast um smíði þeirra. Enn-
fremur liggja nú fyrir loforð
um útfluttningsleyfi 55 báta
frá Svíþjóð til viðbótar þeim,
sem áður er búið að lofa.
Takist að framkvæma þessar
ákvarðanir, sem full ástæða er
til að ætla, liætast því 150 ný
skip, 35—80 lesta, við fiski-
skipaflota landsins á þessu og
næstu árum.
Auk þeirrar miklu þýðingar,
sem þessi l'jölgun fiskiskipa
hefur fyrir aðalatvinnuveg
Islendinga, sj ávarútveginn,
er skipasmíðastöðvunum og
mönnum, serri vinna við skipa-
fjmíðar, tryggð næg atvinna
næstu tvö árin, og um leið stig-
ið þýðingarmikið spor í þá átt,
að öll skip verði byggð hér
intranlandS, en að því lrer vit-
anlega að ^tefna. -
Það hefur um margra ára
skeið verið krafa íslenzkra
fiskimanna að fá ný og betri
skip. Astand íslenzka fisk-
veiðaflotans er nú rnjög bág-
borið. Skipum hefur fækkað
rnjög á seinni árum og meira
en helmingur mótorbáta 35—
100 snrálesta er 20 ára og eldri,
miðað við smálestatölu.
Ekki er ástand togaraflotans
betra.
Arið 1924 voru hér á landi
49 togarar. Nú eru þeir aðeins
29, og 80% af lestatölu þeirra
20 ára og eldri.
Um línugufuskipin og kaup-
skipin er sama að segja. Þeim
hefur fækkað mjög mikið, og
Grein mín um aðalfund Sjó-
mannafélags Isfirðinga, sem
birtist í Baldri 24. fffbr. s. 1.,
virðist hal'a haft frekar slæm
álrrif á sálarrósemi formanns
félagsins, Jóns H. Guðmunds-
sonar. 1 tveimur löngum grein-
um i Skutli rótast hann um
eins og tarfur í flagi með
skömmum og svívirðingum á
mig persónulega, litur helzt út
fyrir að ég sé svo aumur og
lítiifjörlegur, eftir þeim skrif-
um, að ég sé óalandi og óferj-
andi.
. Um formennsku mína segir
Jón, að ég hafi verið svo upp
með mér að ég hal'i ekki átt
samleið með skítugum liáset-
um, þessu er ekki öðru til að
svara, en að ég sigldi aldrei
einn á bát, og ár eftir ár voru
sömu mennirnir með mér.
Hvað bátsstærðirnar snertir, þá
var stærð þeirra flest árin frá
14—29 smálestir, svo sögumað-
ur Jóns hefur skrökvað svona
lítilsháttar að honum, sér til
gamans
Kennai'inn virðist vera mjög
sár yfir því, að ég skyldi minn-
ast á fundarsetu „fínu mann-
anna“, og finnst ekkert at-
hugavert við liana. Þeir sátu
frá byrjun fundarins uppi á
svölum, segir hann, já, hvað
áttu þeir að gera með að þvæl-
ast niðri í sal, þar sem þeir
vissu, að þeir höfðu engan á-
kvörðunarrétt á fundinum og
sátu í óþökk margra fundar-
manna.
Tilgangur þessara manna
með fundarsetu getur ekki
hafa verið annar en að sjá,
hvernig sj ómannafélagið tæki
á móti þessum 15 mönnum, er
þeir voru að fylgja úr sínu le-
lagi „Baldri", eftir að þeir
höfðu flestir tekið þátt í stjórn-
arkosningu í því félagi, enda
ekki, að sögn kennarans, sagt
sig úr félaginu fyr en eftir að-
alfund þar.
Stéttvísi kennarans er mjög
eru sum orðin ill nothæf fyrir
elli sakir.
Hér þarf því skjótra átaka
við, eigi Islendingar ekki að
dragast aftur úr sem fiskveiða,-
þjóð.
Ríkisstj órnin má því ekki
láta hér staðar numið, heldur
halda áfram þeirri stefnu, sem
nú hefur verið farin. Auðvitað
verða ýmsir erfiðleikar á vega,
sem ekki er hægt að segja
hvernig tekst að yfirstíga. En
ríkisstjórnin hefur l>egar sýnt,
að hún hefur fullan lmg á að
gera allt, sem unnt er, til úr-
lausnar þessum málum, og
með stuðningi allra þeirra, sem
atvinnu hafa af sj ávarútvegi,
þarl’ ekki að efa að henni muni
takast það.
/ *
ábótavant, þar sem honum
finnst engin ástæða til þess að
ég skyldi mótmæla inntöku
Eggerts Samúelssonar í l’élag-
ið. Mér finnst, að menn, sem
starl'a við verzlanir, eigi ekki
heima í sjómannafélagi, en
kennaranum finnst nú eitthvað
annað, þar sem honum virðist
ekki nægja hans eigin stéttar-
samtök, el' liann er þá í þeim,
lieWúr lætur sér sæma að troða
sér inn i félagsskap sjómanna,
svo að hann ha.fi fríar hendur
til aðk' taka brauðið frá ein-
hverjum þeirra um hezta
bj argræðistímann, því heyrzt
liafa raddir, sem ekki eru alls-
kostar ánægðar, þegar launað-
ir starfsmenn nota sumarfríin
til að taka skiprúm frá sjó-
mönnum um síldartímann, en
sjómenn sitja í laijdi við litla
eða cnga atvinnu.
iSIikið mega foreldrarnir
vera kennaranum þakklátir. Á
sumrin tekur hann vinuu frá
einhverj um unglingnum eða
heimilisföðurnum, en á vet-
urna kennir hann börnunum.
Og væri nú nokkur fjarstæða
að álykta að börnin lesi blaða-
greinar kennara síns og taki
þær til fyrirmyndar um fall-
egt(!) orðbragð.
Greinar hans í 10. og 11. tbl.
Skutuls eru sannarlega góð
fræðsla í því efni. Annars hélt
ég að börn lærðu yfirleitt nóg
af skömmum og svívirðingum
á götum bæjarins, og þyrftu
enga frekari kennslu í því hjá
kennurum barnaskólans. Nóg
um það.
Mér finnast gueinar Jóns svo
langt frá því að hrekja nokkuð
af því sem ég sagðj í Baldri
um aðalfundinn í Sjómanna
félagi Isfirðinga, en hann við-
urkennir öll meginatriðin. Um
kafla þann, sem hann ncfnir:
„Tvennskonar réttarfar“, er
ekki öðru til að svara en því,
að hafi hann skilið sjálfan sig,
j)á sannlega gengur yfir mig.
Á kosninguna, sem fram fór í
haust til Alþýðusambands-
þings, hélt ég að kennarinn
hefði vit til að minnast ekki.
Jú, það kusu þar nokkrir
menn, sem ekki var húið að
samþykkja á félagsfundi, eft-
ir sögn kennarans. Hverjum
er um að kenna öðrum en
stjórn félagsins, og þá fyrst og
fremst formanni þess, J. H. G.,
því að ég býst við, að hann
hafi litið á nafnaskrána áður
en kosningar hófust. Hygg ég,
að Jón hafi talið sér hag í því
að haí'a þessa menn á skránni,
að öðrum kosti hel’ðu þcir ekki
verið settir þar, en Jóni brá
heldur ónotalega., þegar búið
var að lesa upp kosningaúr-
slitin, og hann varð að gera
sér að góðu að láta fyrrverandi
bónda fara til þings, fyrir ærna
kaup, en sitja sjálfur heima
við lítinn orðstí.
Ég vildi svo. að endingu
beina því til kennarans, að
næst þegar hann ætlar að rita
um verkalýðsmál, verði það
ekki tómir útúrsnúningar og
villandi rökfærslur og svívirð-
ingar um menn, sem hann
þekkir sáralitið, ætti kennar-
inn heldur að halda sér að því
að læra betra orðbragð og
kenna svo börnumun það frek-
ar en fúkyrði og skammir. Það
fer að þykja athugunarvert,
þegar kennarar safnast saman
á sjómannafélagsfundum, til
að ausa skömmum og svívirð-
ingum yfir menn, sem þeir
aldrei hafa séð fyr og vita tæp-
lega hvað heita, og á ég þar
við Björgvin Sighvatsson kenn-
ara. Ég hafði aldrei séð mann-
inn fyr en á sjómannafélags-
fundi í vetur, og varð ég því
að spyrjast fyrir um hver mað-
urinn væri, var mér þá tjáð, að
liann væri kennari við barna-
skólann og gagnfræðaskólann
hér í hæ. Mér þótti þetta ein-
kennilegt fyrirbrigði að kenn-
arinn skyldi standa þarna og
skamma sjómennina eins og
þeir væru bjánar. Ég veit nú
hver maðurinn er. Iiann er
ein af stéttvísu kennurunum úr
Baldri.
Fleira mætti um þetta segja,
en ég læt hér staðar numið í
bili.
Arni Magnússon.
O-------
Sigríðnr G. Gnðmundsd.
sextug.
Þann 3. þ. m. átti ekkjan
Sigríður Guðrún Guðmunds-
dóttir, Hrannargötu 9 hér í
bænum, 60 ára afmæli.
llún er fædd í Bolungarvík
3. apríl 1885 og átti þar heima
fram til ársins 1932 að hún
fluttist hingað til Isafjarðar á-
sanit þremur börnum sínum og
fóstursyni, sem nú er sjúkling-
ur á heimili hennar.
Sigríður er ein þeirra al-
þýðukvenna sem orðið hafa að
bjargast af eigin ramleik með
þunga ómegð, og má nærri geta
um ýmsa þá örðugleika sem að
henni hafa steðjað, en hún
hefur yfirstigið þá alla og get-
ur nú á sextugsafmælinu horft
yfir unnin afrek í lífsbarátt-
unni.
Kunningjar Sigríðar og vin-
ir senda henni hugheilar árn-
aðaróskir á þessum tímamót-
um ævi hennar.
Kunnugur.
Bókin
Orustan um Stalingrad
er komin.
Askrifendur vitji hennar til
Magnúsar Guðmundssonar, —
Sundstræti 31. Einnig er hún
til sölu þar.