Baldur - 19.10.1945, Blaðsíða 4

120
B A L D U R
Tilkynning
Frá Verðlagsnefnd landbúnaðarafurða.
I. Verð á söltuðu dilka- og geldfj árkj öti I. og II.
gæðaflokks, hefir verið ákveðið sem hér segir:
A. Heildsöluverð til smásala:
kr. 825,00 hver 100 kg. tunna. .
B. Heildsöluverð til annarra en smásala:
kr. 850,00 hver 100 kg. tunna.
C. Smásöluverð kr. t>,85 hvert kíló.
II. Verð á söltuðu ærkjöti, Æ I, hefir verið ákveðið:
A. Heildsöluverð til smásala:
kr. 500,00 hver 100 kg. tunna.
B. Heildsöluverð til annarra en smásala:
kr. 525,00 hver 100 kg. tunna.
Verðjöfnunarsjóður greiðir sláturleyfishöfum kr.
1,27 á hvert kíló saltaðs dilka- og geldfjárkjöts og
kr. 1,20 á hvert kíló saltaðs ærkjöts, sem selt er
innanlands.
Reykjavík, 6. október 1945.
Verðlagsnefnd landbúnaðarafurða,
Brunabótagjöld
af fasteignum og lausafé til Brunahótafélags Islands, féllu
í gjalddaga 15. þ. m. Gjöldin óskast greidd sem fyrst.
Gjöldunum veiti ég móttöku daglega kl. 5—7.
oooooooooooooooooooooooooooooooooooo
Hjartans þakkir til allra þeirra sem auðsýndu
mér vinarhug með gjöfum og skeytum á sjötíu
ára afmæli mínu.
Kristín Halldórsdóttir,
Hrannargötu 8, Isafirði.
Framkvæmdarstjórastaðan
við h. f. Djúpbátinn, Isafirði, er laus til umsóknar.
Umsóknum sé skilað fyrir 1. nóvember n. k. í skrif-
stofu félagsins, Hafnarstræti 14.
ísafirði, 15. október 1945.
STJÖRNIN.
Anglýsing um lögtak.
Síðasti gjalddagi á útsvörum til bæjarsjóðs Isa-
fjarðar 1945 var 1. þ. m. Hafa nú öll ógreidd út-
svör, ásamt dráttarvöxtum, verið úrskurðuð til lög-
taks, og verður byrjað að framkvæma lögtökin án
frekari aðvörunar, þegar átta dagar eru liðnir frá
birtingu þessarar auglýsingar.
Einnig hefir verið úrskurðað lögtak á ógreiddum
fasteignaskatti, vatnsskatti og lóðaleigum fyrir árið
1945, og verða gjöld þessi einnig innheimt með lög-
taki, þegar átta dagar eru liðnir frá birtingu úr-
skurðarins.
Gjaldendur, sem enn eiga ógreidd útsvör og fast-
eignagjöld til bæjarsjóðs, eru góðfúslega áminntir um
að greiða gjöld sín til bæjargjaldkera, áður en um-
ræddur frestur er á enda, svo komist verði hjá lög-
taksinnheimtu.
Isafirði, 12. október 1945. . , /
Einar O. Kristjánsson, Brunngötu 16.
Skrifstofa bæjarstjóra.
TAMANGO.
22
kominn til þess að hefja uppreisnina.
Þá lýsti hann því afdráttar laust yfir,
að hver sá, sem ekki fylgdi sér að mál-
um, mundi verða djöflinum að bráð.
Þessar viðræður fóru fram á mál-
lýzku, sem flestir þrælanna skildu en
túlkurinn ekki.
Svo djúptækur var ótti þrælanna við
Tamango, og svo vanir voru þeir að
hlýða honum skilyrðislaust, að þeir báðu
hann að ákveða daginn, er uppreisnin
skyldi gerð, löngu áður en undirbúning-
inum var lokið.
En Tamango sagði þeim, að andinn,
sem birtist sér, hefði enn ekki gefið sér
merki, þeir yrðu því að bíða átekta, en
vera viðbúnir hve nær sem merkið kæmi.
Á meðan þessu fór fram, hafði Tam-
ango vakandi auga á árvekni skipshafn-
arinnar. Dag nokkurh sá liann einn há-
setann standa við öldustokkinn og virða
fyrir sér hóp af flugfiskum, sem fylgdu
skipinu eftir. Tamango tók riffil hans,
er hann hafði látið frá sér, og handlék
liann líkt og hann hafði séð hásetann
gera. Riffillinn var óðara tekinn af hon-
um, en hann hafði nú séð, að hann gat
23
snert á vopni, án þess að það vekti nokk-
urn grun. Morgun nokkum kastaði
Ayche til hans kexi og gaf honum jafn-
framt merki, sem hann skildi. Inni i
kexpakkanum var falin lítil þjöl. Undir
þessu verkfæri var það komið, hvort
uppreisnin heppnaðist eða ekki. Taman-
go gætti þess vandlega að láta ekki þræl-
ana vita um þjölina. Næstu nótt heyrðu
þrælarnir að Tamango muldraði eitt-
hvað óskiljanlegt fyrir munni sér. Smátt
og smátt varð hann háværari, unz engu
var líkara en að hann væri í áköfum
samræðum við einhverja ósýnilega veru.
Þegar þrælarnir heyrðu þetta urðu þeir
skelfingu losnir. Töldu þeir nú víst, að
illir andar væru mitt á meðal þeirra.
Tamango reis þá á fætur og sagði: —'
Félagar, hinn ósýnilegi andi, sem á
hverri nóttu hefur talað við mig hefur
nú loksins uppfyllt loforð sitt. Ég hef
nú í hendi töfralykilinn, sem mun færa
okkur öllum frelsi. — Síðan sýndi hann
þeim þjölina, en fáir þeirra skildu hve
þýðingarmikil hún var.
Eftir margra daga undirbúning rann
24
að lokum upp sá dagur, er færa skyldi
þrælunum frelsi. ,
Tamallgo hafði látið þrælana sverja
sér hollustueið og lofa þvi að vikja ekki
af hóhni, hvað sem fyrir kynni að koma.
Bins og áður er sagt, fóru þrælarnir
í smá hópum upp á þiljur á hverjum
degi. Sá hópurinn, sem fór með Tam-
ango ótti að hafa forustuna. Þeir, sem
sterkastir voru, höfðu fengið fyrirskip-
anir um að ráðast á varðmenhina, hinir
áttu að gera árás á ljdtinguna, taka
skipstjórann höndum og ná á sitt vald
vopnabirgðum skipsins, sem þar voru
geymdar. Þrátt fyrir margra daga
erfiði, hafði aðeins fáeinum þrælanna
tekist að sverfa af sér hlekkina. Þrír
þeirra, sem sterkastir voru, höfðu feng-
ið það hlutverk að handtaka þann há-
seta, sem geymdi lyklana að hlekkjum
þrælanna, og áttu þeir siðan að leysa fé-
laga sína. Þennan dag var Ledoux í
óvenjulega góðu skapi. Hann hrósaði
skipshöfninni fyrir ágæta frammistöðu
og lofaði henni hlutdeild í hagnaðinum
af ferðinni, þegar til Martinique kæmi,
en þangað áttu þeir skammt ófarið. Sjó-