Baldur - 24.11.1945, Blaðsíða 4

136
B A L D U R
Samið um kaup og kjör háseta og kyndara Grein
á kaupskipaflotanum.
Almenn reiði sjómanna yfir samningunum.
Togarakaupamálin.
Framh. af 1. síðu.
lög um sveita- og bæjarfélög
að þessir aðilar safni í sjóði.
Það er beinlínis verið að brjóta
þessi lög ef sjóðum er saínað!“
— Isfirðingar eiga lengi eftir
að súpa seyðið af fjármála-
sjjeki þessa manns.
Það er illt til þess að vita,
að bankastj órnin sá sér ekki
fært að verða við beiðninni
um bankaábyrgðina. —
Því við ísfirðingar þurfum
togara.
1 samráði við alla flokka
bæjarstjórnarinnar hefur bæj-
arstjóri símað til ríkisstjórnar-
innar og Nýbyggingarróðs og
beðið þessa aðila um aðstoð.
Það verður að vera skýlaus
krafa okkar Isfirðinga, að
við fáum togarana hingað
til bæjarins — ^
þrátt fyrir óstjórn kratanna
undanfarna áratugi. Jafnframt
verður að halda hæjarstjórn-
arfund þann, sem áætlað var
að halda á næstunni, nú um
vikumótin ng kjósa þar þrjá
menn skv. tillögu okkar sósí-
alista og verði það hlutverk
þeirra, að fylgja málinu fram
með festu og dugnaði hjá rík-
isstj órninni og Nýbyggingar-
ráði.
Því við Isfirðingar þurfum
togara. Það er bæði nauð-
synlegt og eðlilegt að héðan
úr bænum séu slík skip
gerð út.
Haukur Helgason.
Prentstofan Isrún h.f.
I fyrradag samdi stjórn Sjó-
mannafélags Reykjavíkur við
Ríkisskip og í gær við Eim-
skipafélag Islands, um kaup og
kjör háseta og kyndara á
kaupskipaflotanum, sem stað-
ið hafa í verkfalli að undan-
förnu.
Eftir þeim upplýsingum,
sem Baldur fékk i simiali við
Reykj avík í dag, verður gruun-
kaup liáseta eftir þessum
samningum kr. 440,00 á mán-
uði og kyndara kr. 520,00 á
mánuði, og auk þess svonefnd-
ir „dýnupeningar“ kr. 30,00 á
mánuði, sem bæði hásetum og
kyndurum eru greiddir.
Áhættuþóknun í inpanlands-
siglingum verður kr. 360,00 á
mánuði til 1. maí en lækkar þá
um helming, var áður kr.
450,00. I ulanlandssiglingum
verður áhættuþóknunin kr.
480,00 á mánuði, var áður kr.
80,00 á dag eða kr. 2400,00 á
mánuði. Rrafa sjómanna var
kr. 40,00 á dag eða kr. 1000,00
—1200,00 á mánuði.
Samningar þessir eru hreint
hneyksli.-Upphafleg krafa sjó-
manna var kr. 616,00 í grunn-
kaup á mánuði fyrir háseta og
lægsta krafa stjórnar Sjó-
mannafélagsins var kr. 462,00
fyrir háseta og kr. 546,00 fyr-
ir kyndara.
Reiði sjómanna. yfir þessum
samningum stj órnar S j ó-
mannafélags Reykjavíkur er
mjög almenn. Á fundi í Sjó-
mannafélaginu í gærkvöldi
deildu sjómenn mjög hart á
stjórnina fyrir samningana og
fyrir að leita ekki aðstoðar Al-
þýðusambandsins, en það var
ekki gert, þrátt fyrir það að
vitað var að sú aðstoð var til
í’eiðu ef eftir var leitað. Jón
Rafnsson erindreki Alþýðu-
sambandsins mætti á fundin-
um en var neitað um orðið,
þrátt fyrir það að hann þurfti
að bera árásir af Alþýðusam-
bandinu, og sjómenn krefðust
þess, að hann fengi að tala.
Kratarnir voru í algerðum
minnihluta á fundinum, bæði
i umræðum um samningana og
eins í uppstillingu til stjórnar
í félaginu, en á fundinum átti
að kjósa þriðja manninn til að
vera í kjöri í hvert stjórnar-
sæti, tveir eru tilnefndir utan
fundar. Fór sú kosning svo, að
sjómenn höfðu þá menn, er
þeir stungu upp á í fjögur
stj órnarsætin en kratarnir og
lið þeirra úr landi í eitt sætið.
Enn hefur ekki verið samið
fyrir stýrimenn.
-------0
Nýtt gæzlu- og uarðskip fyrir
Vestfirði.
Eitt af. nýju varðskipunum
kom hingað til bæjarins i dag.
Slysavarnasveitirnar á Vest-
fjörðum hafa lagt kr. 200-
000,00 til varðskipakaupanna,
gegn því að eitt skipið verði
hér við gæzlu frá 15. okt til
aprílloka ár hvert og mun ætl-
unin að þetta nýkomna skip
verði hér.
frá Elíasi Pálssyni, forstjóra
Smjörlíkisgerðar Isafjarðar, út
af ummælum hér í l)laðinu um
smjörlíkið, verður að bíða
næsta blaðs sökum rúmleysis.
Bíó Alþýðuhússins
sýnir:
Laugardag og
sunnudag kl. 9:
FJÖRAR
EIGINKONUR
(Four Wives)
Framhald myndarinn-
ar „Fjórar dætur“.
Aðalhlutverk:
Priscilla Lane
Rosemary Lane
Claude Rains
Sunnudag kl. 5:
ELTIN G ALEIKUR
I ALPAFJÖLLUM
Allra síðasta sinn.
Mánudag kl. 9:
Deanna Durbin-mynd-
in.
„MANNI ÉG UNNAÐ
HEF EINUM“
Sýnd samkvæmt áskor-
unum.
Allra síðasta sinn.
TAMANGO.
34
ina hafði hann safnað að sér matarbirgð-
um og ekkert virtist benda til þess að
hann hefði i hyggju að yfirgefa virki
sitt.
Vínið var ekki ennþá þrotið. Það gat
því hjálpað þeim til þess að gleyma hinu
ömurlega umhverfi, þar sem ekkert ann-
að beið þeirra en kvalafullur dauðdagi.
Hver eftir annan féllu hinir útúrdrukknu
svertingjar í svefn. I draumi sáu þeir
æskustöðvar sínar, strákofaþorpin undir
skuggsælum blöðum trjánna í hinum
undurfögru skógum Afríku. En þetta var
aðeins draumur. Þegar þeir vöknuðu
næsta morgun tóku við sömu hörmung-
arnar. Nokkrir þeirra dóu af völdum á-
fengisins, aðrir köstuðu sér í sjóinn eða
frömdu sjálfsmorð á annan hátt.
Einn morguninn kom Tamango fram
úr virki sínu, gekk aftur á þilfarið og
hrópaði:
— Þrælar! I nótt birtist' andinn mér
og sagði mér hvernig ég gæti bjargað
ylckur. Raunar verðskuldið þið þessi ör-
lög, en ég kenni í brjósti um konurnar
og börnin og þessvegna fyrirgef ég ykkur.
Allir svertingj arnir lutu honum í lotn-
35
ingu og söfnuðust í kringum liann. —
Aðeins hvítir menn kunna að stjórna
stóru skipi, — hélt Tamango áfram, —
en við kunnum allir að stjórna litlum
bátum — og hann benti þeim á björgun-
arbáta skipsins. — Við skulum setja þá
á flot, ltirgýa okltur af vistum og róa
undan vindinum. Guðirnir munu láta
hann blása í áttina til heimkynna okkar.
Þessi tillaga var samþykkt í einu
liljóði, enda þótt hún væri mjög fráleit,
þar sem enginn þeirra kunni að nota
áttavita eða vissi í hvaða átt þeir áttu
að halda. Tamango trúði því fastlega, að
með því að róa þeint áfram mundu þeir
fyrr eða síðar koma að landi,.sem væri
byggt svörtum mönnum, því að hann
hafði heyrt móður sína segja, að hvitu
mennirnir byggju aðeins í skipunum, en
svörtu mennirnir á landi.
Það reyndist ómögulegt að koma þeim
áttatiu þrælum, sem eftir lifðu, í báða
bátana, svo að þeir, sem sjúkir voru eða
sárir, voru skildir eftir í skipinu.
Flestir þeirra grátbáðu félaga sína
að drepa sig, heldur en að skilja þá eftir
lifandi í skipinu.
\
36
Eftir mikið erfiði tókst að koma bát-
unum á flot, en svo lilaðnir voru þeir,
að á hverju augnabliki mátti báast við
að þá fyllti. Tamango og Ayche voru i
stærri bátnum, sem brátt drógst aftur úr,
vegna þess hve hlaðinn hann var. Enn
mátti heyra kveinstafi þeirra, sem eftir
voru skildir í skipinu, þegar brotsjór
reið yfir bátinn og færði hann í kaf.
Þeir, sem á minni bátnum voru, sáu slys-
ið, en hröðuðu sér í burtu, án þess að
reyna að bjarga. Nær því allir, er á
stærri bátnum voru, drukknuðu. Aðeins
tólf þeirra, þar á meðal Tamango og
Ayche komust aftur til skipsins. Þegar
leið að sólsetri sást ennþá til minni báts-
ins út við sjóndeildarhringinn. Siðan
hefur elckert til hans spurzt.
Ómögulegt er að lýsa þrautuni þeirra,
sem eftir lifðu í skipinu. Matarbirgðirn-
ar voru að þrotum komnar, og um hvern
bita var barizt upp á líf og dauða. Eft-
ir fáa daga voru aðeins tvær lifandi ver-
ur eftir í skipinu, Tamango og Ayche
Eina nóttina skall á fárviðri. Stór-
sjóir gengu yfir skipið og nætur-myrkr-
ið var svo svart, að ekki sást stafna á