Baldur - 23.12.1945, Blaðsíða 1

UTGEFANDI: SÖSlALISTAFÉLAG ISAFJARÐAR
XI. ÁRG.
ísafjörður, 23. des. 1945
38.—39. tölublað.
ooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo ooooooooo ooooooooooooooo o<->
Séra Sigurður Kristjánsson:
Hátíð ljóss og friðar
JÖLAHUGLEIÐING.
Koma jólanna vek-
ur ætíð einhver j a
annarlega. kennd í
hugum allra krist-
inna manna, — þeim
fjdgir ævinlega eitt-
hvað seiðmagn, sem
árin og ellin fá ekki
afmáð úr hugum
þeirra. Þetta mætti
sk>rra á tvennan liátt
að minnsta kosti.
Flestum standa j ól-
in i barnsminni, —
og fegurstu minning-
ar barnsáranna eru
bundnar við þau. Jól-
in eru sú hátíð, sem hæst ber á í vitund barna og
unglinga, minningar þeirra verða því skýrastar og
gleggstar. Ef til vill munum vér æskuheimili vor
einmitt bezt á jólunum, allar siðvenjur og hætti, ef
til vill er svipur foreldra vorra, systkina og annara
vandamanna mótaður gleggst í hug vorn þá. Ég
hygg að venjur og helgi æskujólanna séu mótuð
með varanlegustum hætti i sál vora, því þau bera
svo af hversdagsleikanum og eru svo ólík öllum
öðrum viðburðutn ársins. Það mun og lika hafa sitt
að segja, sem vekur og lotningu fyrir þeim og helgi,
ljósadýrðin i skammdeginu og svartnættinu, á jól-
unum bar hvergi skugga á í hinum dimmu bæjum,
þá voru ljósin ekki spöruð á meðan aðra daga ársin
var haldið í ljósmetið, svo sem framast var unnt.
Þó það hefði ekki verið nema hin ytri dýrð jól-
anna sem skapaði hin varanlegu áhrif og lotningu,
þá hefði það og nægt, en nú eru jólin einnig minni-
stæð fyrir annað, sem einnig, og ekki hvað sízt skap-
aði þeim sérstöðu í hug lcristins manns.
Helgisagan, sem bundin er við jólin um fæðingu
harnsins, sem lagt var í jötu vegna fátæktar og um-
komuleysis foreldranna, hafði lika djúp áhrif á
barnssálina.. Þegar sú saga var lesin á jólunum
opnaðist nýr heimur norðurheimskautsbarninu, sem
brugðið var upp fyrir því, var svo frábrugðinn því,
sem það þekkti, einmitt þessa nótt, sem Kristur
fæddist voru margar verur á sveimi, sendiboðar
guðs til mannanna, sem birtust fjárhirðunum i líki
englanna, er töluðu við þá og sungu guði í nætur-
kyrrðinni lof og dýrð og fögnuðu kornu hins ný-
fædda barns til jarðarinnar, því að þess lilutverk var
að boða mannkyninu nýjan og æðri boðskap held-
ur en því hafði verið fluttur fram á þann dag.
Næturkyrrðin og veðurblíðan, eftir því sem ráða
má af frásögninni, var hún ekki sérkennileg meðan
veðurofsinn og jafnv.el hríðin barði bæinn utan og
gnauðaði ónotalega á þekjunni. Og ennfremur jók
það á helgi jólanna í sál hins saklausa, en þó geð-
ríka barns, sém tamt var að láta tilfinningar sínar
í ljósi óhindrað og óþvingað, að brýnf var fyrir því
að vera einmitt stillt á jólunum, að gæta sín að láta
ekkert ljótt koma fram í hugann, hvað þá heldur
fram á varirnar, að haga sér að öllu sem siðsamleg-
ast og láta ekki hina öru barnslund hlaupa með sig
í gönur. Ef til vill hafa jólin verið fyrsti hemillinn
eða mótið á ómótaða barnssálina, hemillinn, sem
var ásetningur þess sjálfs, hvattur og örfaður af
blíðum móður hug eða föðurhönd.
En jólin eru oss meira en minningar frá bernsk-
unni og tilhlökkunarefni æskunnar, þau eru oss
tálcn um ljósið, sem kom i heiminn. 1 skammdegis-
myrkri mannsandans, kúgun og þjáning, á meðan
maðurinn var i viðjum þrældóms hins veraldlega.
valds og hins andlega líka, kom Kristur í heiminn,
til þess að boða bandingjum lausn og kveikja
kyndil frelsisins i hjörtum mannanna.
Jólin eru oss tákn ljóssins, i skammdegi vetrarins
og hríðarveðrunum, það birtir sptíð í hug vorum þeg-
ar þau nálgast — af þeim lýsir í hug vorum, svo
friður og ró setjast þar að völdum, vér sleppum
um stund áhyggjum hversdagslífsins, og hugurinn
verður næmari fyrir baráttu náunga vors, vér fyll-
umst stundum löngun til þess að færa birtu jólanna,
jólagleðina og jólahugarfarið inn í sál hans, inn á
fátæklega heimilið hans, svo þar mætti eining ríkja,
hin sanna jólagleði sem hjá oss sjálfum. Vér fyll-
umst löngun til þess að verða brot af Kristi sjálf-
um á þessari stundu, og hver getur sagt um það,
nema að sú löngun eða. ásetningur -nái út yfir tak-
mörk jólahátíðarinnar, fylgi oss sem brennandi ósk
til þess að vera skapandi máttur í hversdagslífi
voru einnig, að berjast fyrir rétti lítilsmagnans og
helga líf vort sannleikanum og hræðast hvorki mátt
hins volduga eða sækjast eftir launum og upphefð
og taka þar Krist sjálfan til fyrinnyndar.
Og ef vér hugsum líka um það, til hvers skyldum
vér halda jól, ef ekki í þeim tilgangi að fagna komu
Krists í heiminn og þar með fagna þeirri baráttu
sem hann háði við hleypidóma og styrðnaðar venjur,
við lygina og ódrengskapinn, sem nóg var til af á
dögum hans, eins og enn í dag, og hví skyldum vér
ekki fagna því, að liann kenndi oss að þekkja kær-
leikann og lífið sem falið er á bak við þetta jarð-
neska líf, hví skyldum vér ekki fagna því, að hann
sýndi oss að hið jarðneska lif er ekki hið æðsta tak-
mark hér á jörð, heldur að lifa í samræmi við hið
innsta og bezta í sál vorri, að lifa sem drengskapar-
maður fyrir sannleikann og deyja svo fyrir hann
heldur en að forða sér frá dauða með lygi og
ódrengskap. Hann beinir oss leiðina fram og upp
til hæða, þess vegna líkjum vér honum við ljósið
sem koma átti í heiminn, þess vegna nefnum vér
fæðingarhátíð hans Ijóssins hátíð.
GLEÐILEG JÓL!