Baldur - 13.01.1946, Blaðsíða 2

2
B A L D U R
| %
| Skammtad úp skrínunni. ♦
Löndunarskilyrði við báta-
höfnina.
Hvaða hafa kratarnir gert til að bæta þau?
Guðmundur Guðnnmdsson
skipstjóri, fyrrverandi í'ormað-
ur skipstjórafélagsins Bylgjan
og varal'ulltrúaefni Alþýðu-
flokksins, skrifar kosninga-
grein i Skutul 6. þ. m. þar sem
hann gerir bátahöfnina og
vinnuskilyrðin við hana að
umræðuefni.
Guðmundur segir réttilega,
að bygging bátahafnarinnar
hafi verið mikið þrekvirki á
þeim timum, sem hún var
framkvæmd, og auðvitað þakk-
ar liann flokksbræðrum sínum
einum þá framkvæmd.
Þetta hlýtur að stafa af ó-
kunnugleika, þvi einmitt árið,
sem bátahöfnin var hyggð
voru kratarnir hér í minni-
hluta og það er ]>ví ómögulegt
að segja að ’það sé þeim að
þakka frekar en öðrum flokk-
um í hæjarstjórn, að þetta
nauðsynja verk var fram-
kvæmt, en um það er ástæðu-
laust að ræða hér. Aftur á
móti er rétt að vekja athygli
á því, sem Guðmundur minn-
ist á vinnuskilyrðin við höfn-
ina og nauðsyn þess að hún
verði stækkuð.
Það eru nú liðin tiu ár siðan
bátahöfnin var hyggð. Allan
jiann tíma hafa flokksbræður
Guðmundar farið með stjórn
bæjarins og verið þar alger-
lega einráðir, en allan þann
tíma hefur ekki eitl viðvik
gerst, er miðar að því að hæta
vinnuskilyrðin við hátahöfn-
ina. Eins og Guðmundur rétti-
lega bendir á, verða sjómenn
enn þann dag í dag að henda
fiski upp úr bátunum með
stingjum og þrátt fyrir marg
ítrekaðar áskoranir sjó manna,
sérstaklega skipstjórafélagsins
Bylgjan, sem Guðmundur var
formaður í, um að fengin yrðu
tæki til þess að létta vinnu sjó-
manna við höfnina, hefur ekk-
ert verið gert ennþá.
Því hefur alla jafnan verið
borið við, að þessi tæki væru
ófáanleg. Má J)að þó merkilegt
heita, þar sem slík tæki eru
nú komin víða um Íand t. d. á
Patreksfirði. Það hefði þó að
minnsta kosti verið liægt að fá
krana með handvindu, eins og
einu sinni var hér á bæjar-
bryggjunni, en nú hefur verið
tekin ])aðan. Þó að slík tæki
séu ekki merkileg geta þau oft
verið nauðsynleg og gagnleg,
til þess að lyfta þungum hlut-
um, sem taka þarf upp úr bát-
um cða láta um horð í þá, t. d.
olíufötum og öðru slíku. En
þetta sýnir aðeins hve viljinn
hjá þeim, sem ráðið hafa yfir
hafnarmálunum hefur verið á-
kaflega lítill.
Það er ekki lengra síðan en
í vor er leið, að Haraldur Guð-
mundsson flutti tillögu í bæjar-
stjórn um að útveguð yrði
löndunartæki við bátahöfnina.
Tillagan var flutt vegna áskor-
unar sem þá barst frá Bylgj-
unni. Flokkshræður Guðmund-
ar tóku frekar dauflega í mál-
ið og töldu á ýms tormerki að
hægt væri að útvega þessi tæki.
Tillagan var þó ekki felld, en
bæjarstjóra falið að athuga
málið og reyna að fá þessi
tæki. Hvað siðan hefur verið
gert er elcki kunnugt, en eitt
er þó-víst: Tækin eru ókomin
ennþá.
Af því, sem hér hefur verið
sagt, sézt að það eru orð í
tíma töluð þegar Guðmundur
segir að nauðsynlegt sé að fá
löndunartæki við bátahöfnina.
En hann hlýtur líka að vita,
að ástæðan fyrir því að þessi
tæki eru ókomin, og sjómenn
þurfa enn í dag að kasta fisk-
inum upp með sting, er engin
önnur en sú, að l'lokksbræður
hans ha,fa svikist um að út-
vega þau, eins og þeim bar að
gera fyrir mörgum árum. Það
er því ekki aðra að saka en
þá um það sleifarlag sem er í
þessu efni.
Hvað því viðvíkur að Guð-
mundur kunni að hafa ein-
hver l>ætandi áhrif í þessu
efni, vegna þess að hann er
fimmti maður á lista Alþýðu-
flokksins er næsta ólíldegt,
enda þótt hann reyni að telja
sjómönnum trú um það. 1
fyrsta lagi er algerlega von-
laust að hann komist í bæjar-
stjórn nema sem varamaður í
einstaka tilfellum og í öðru
lagi er vitað að hann hagar sér
í öllu að vilja hinna stærri
flokksbræðra sinna og mundi
því aldrei berjast fyrir mál-
um, sem reynslan hefur sýnt
að þeir liafa lítinn áhuga fyrir
eins og einmitt þessu máli.
Að öllu þessu athuguðu sézt,
að það er engum öðrum að
kenna en kratameirihlutanum
að löndunarskilyrðin við báta-
höfnina hafa ekki verið hætt.
Haldi ])eir meirihlutanum á-
fram helzt ástandið óbreytt
þessvegna er nauðsynlegt að
sjómenn stuðli að því að þeir
missi þennan meirihluta.
0
Bækur Þj óðvinafélagsins
og Menningarsjóðs
fyrir árið 1945 eru nýkomn-
ar út. Þær eru að þessu sinni
Andvari 1945, Almanak 1946
og Dóttir landnemans, saga úr
frönsku nýlendunni i Kanada
eftir Louis Hémon, Karl Isfeld
íslenzlcaði. Bókanna má vitja
til umboðsmanns útgáfunnar
hér á Isafirði, Jóns Jólianns-
sonar lögregluþjóns.
RakblaBaflokkur á rakarastofu.
Bæjarbúar hafa verið að velta
því fyrir sér hvernig á því stæði,
að kratarnir liafa nú kosninga-
skrifstofu sína í rakarastofu Gríms
Kristgeirssonar, en ekki í Alþýðu-
liúsinu eins og þeir hafa gert und-
anfarnar kosningar. Það er þó öll-
um kunnugt, að þessir herrar hafa
óspart notað Alþýðuhúsið í þágu
flokksins alveg eins og það væri
þeirra eigin eign. Ýmsum getgátum
er leitt að ástæðunni fyrir þessu.
T. d. halda margir að þetta hafi
verið gert til þess að bæta Grími
rakara upp verkfræðingslaunin,
sem enn hefur ekki verið upplýst
hver eru. En áreiðanlega er það
ekki aðalástæðan.
Eins og menn sjálfsagt muna var
formaður Alþýðuflokksins, Stefán
Jóhann Stefánsson formaður í
sendinefnd, sem fór til Svíþjóðar
s. 1. ár til þess að gera verzlunar-
samninga við Svía fyrir hönd ís-
lenzku ríkisstjórnarinnar. Verzlun-
arsamningarnir, sem þessi nefnd
gerði, urðu mjög frægir, svo sem
kunnugt er, meðal annars fyrir það
að hún samdi um innkaup á ó-
hemjulega miklum birgðum af rak-
blöðum. Þessi rakblaðakaup þóttu
svo merkilegt fyrirbrigði í verzlun-
arsögu Islendinga, að síðan er Al-
])ýðuflokkurinn bæði í Reykjavík
og víðar almennt kallaður Rak-
blaðaflokkurinn, Alþýðublaðið Rak-
blaðið og formaður nefndarinnar,
Stefán Jóhann Stefánsson, er þá
auðvitað yfirrakarinn, enda ber
hann það nafn með rentu jafn ið-
inn og hann liefur verið að undan-
förnu að raka fylgið af Rakblaðs-
flokknum.
Nú er það öllum kunnugt að
kratarnir hér á Isafirði leggja mik-
ið kapp á að halda á lofti afreks-
verkum flokksforingja sinna. Þeir
liafa þessvegna tekið það ráð að
hafa kosningaskrifstofu sína á rak-
arastofu, bæði til þess að minna á
hið nýja nafn flokksins og vekja
athygli á hinum frægu rakblaða-
kaupum formanns síns.
Rakarinn á rakaraslofunni.
Rakblaðsflokkurinn hefur líka
eignast sinn rakara hér á Isafirði.
Ekki er það Grímur, því áður en
hann varð „verkfræðingur fékkst
hann aðeins við að raka skegg af
mönnum. Þessi nýi rakari er
Gunnar okkar Bjarnason. Hann var
tekinn úr starfi því, sem hann er
launaður fyrir bæði af verkalýðs-
félögunum og bænum og settur á
kosningaskrifstofu kratanna. Þar
rembist hann nú af svo miklum á-
kafa við að raka fylgið af flokkn-
um ineð því að reka út menn, sem
líta þangað inn, ef þeir vilja ekki
i einu og öllu fara eftir því, sem
liann segir þeim. Er Stefán Ste-
fánsson, samvizka flokksins, orðinn
sárhræddur um að Gunnar ætli að
skafa allt skinn af og sárbölvar yfir
því að þurfa að vera á kosninga-
skrifstofu með slíku fífli.
Það, sem öllum álli að koma
á óvart.
Áður en listi kratanna var birtur
gengu þær sögur um bæinn, að í
fimmta sætið á listanum yrði sett-
ur rnaður, sem öllum kæmi á óvart
að væri þar. Sumir kratar voru
drjúgir yfir þessu. Ilver getur það
nú verið? sögðu menn. — Ef til
vill er það dómsmálaráðlierrann
héldu sumir, þeir ætla líklega að
setja hann þarna upp á punt, eins
og fjöður á gamlan hatt. — En
þarf nokkurn að undra þótt liann
sé á lista lijá krötunum. Það er þó
aldrei „prófessorinn“? spurðu aðr-
ir. Hann hefur líklega látið tilleið-
ast að verða á listanum. En á því
þarf enginn að vera hissa, því hann
er vist krati ennþá. — Nei, það er
víst hvorugur þessara manna, sem
um er að ræða, sögðu enn aðrir,
vegna þess að engan mundi undra
þótt þeir væru á listanum. — Lík-
lega eru kratarnir búnir að lofa
einhverjum íhatdsmanni forstjóra-
stöðunni fyrir togurunum og fisk-
iðjuverinu og fá hann til þess að
taka sæti á listanum í staðinn.
Þeir eru alltaf svo ósparir á loforð-
in btessaðir.
Þannig veltu menn þessu fyrir
sér á ýmsa vegu.
En svo var listinn auglýstur á
undan öllum öðruin listum hér í
bænum, og maðurinn í fimmta
sætinu vakti enga sérstaka furðu,
nema ef vera skyldi fyrir það að
starfandi sjómaður var settur svo
ofarlega, en ekki t. d. Gunnar
Bjarnason núverandi rakari flokks-
ins.
Tálbeitan.
En það er annað í þessu sam-
bandi, sem vert er að vekja at-
liygli á. Guðmundur Guðmundsson
er settur í þetta sæti á listanum í
þeirri von að sjómenn kjósi hann
frekar og hjálpi þannig til að koma
syni dómsmálaráðherrans inn í
bæjarstjórn. Til þess eru þó mjög
lítil líkindi. I fyrsta lagi eru sjó-
menn ekki sérlega hrifnir af að
pabba-drengurjnn Birgir Finnsson
sitja áfram í bæjarstjórn, og í öðru
lagi liefur Guðmundur sjálfur ekki
sýnt þann áhuga í hagsmunabar-
áttu sjómanna að hann sé verð-
launa verður frá þeim fyrir þau.
T. d. mættu Iandformennirnir á
Njarðarbátunum minnast þeirrar
afstöðu er hann tók gagnvart kröf-
um þeirra um að fá % úr hlut fyr-
ir það auka erfiði, sem þessu starfi
fylgir, en Guðmundur var eini for-
maðurinn á þessum bátum, sem
barðist gegn því að gengið yrði að
þessum sjálfsögðu kröfum landfor-
manna.
-------0-------
Aðalfundur Vélstjóra
félagsins.
Vélstjórafélag Isafjarðar hélt
aðalfund sinn 8. þ. m. Fór þar
fram st j órnarkosning sam-
kvæmt lögúm félagsins og var
öll stjórnin endurkosin, en
hana skipa. Kristinn D. Guð-
mundsson formaður, Sigmund-
úr Guðmundsson ritari, Sigurð-
ur Sigurðsson gjaldkeri og
Kristján Bjarnason varafor-
maður.
Kratabroddarnir hér gerðu
tilraun til þess að gera kosn-
inguna pólitíska og stuðla að
því að skipt væri um formann
í félaginu. Höfðu þeir valið
Jón Egilsson, vélstjóra á Bryn-
dísi, til að vera í kjöri af þeirra
hálfu og hlupu lafmóðir um
bæinn til þess að afla honum
fylgis meðal vélstjóra í félag-
inu. En þrátt fyrir allt þeirra
erfiði, varð árangurinn ekki
meiri en það, að Kristinn D.
Guðnmndsson var endurkos-
inn formaður með 31 atkv.
Jón Egilsson fékk 22 atkvæði.
Þannig sameinuðust vélstjórar
af öllum flokkum um að
hindra allt pólitískt brölt inn-
an félagsins.