Baldur - 23.12.1946, Blaðsíða 4

4
B A L D U R
ÁVARP
út af söfnuninni til miðevrópurikjanna
og Finnlands.
Síðasta heimsstyrj öld hafði í för með sér stórfelldari eyði-
leggingu og sóun eigna og mannslífa en sagan veit dæmi til.
Sár þau, sem hún veitti, verða seint grædd og sum aldrei. Enn
er ástandið viða um lönd þannig, að milljónir manna eru
heimilislausar, og skortur hinna brýnustu lífsnauðsynja svo
mikill og átakanlegur, að eigi verður með orðum lýst.
Vér Islendingar höfum átt því sérstaka láni að fagna að hafa
komizt hjá hörmungum styrj aldarinnar að mestu leyti. Vér
höfum safnað fé meðan aðrar þjóðir lijuggu við vaxandi fátækt.
Vér höfum húið við allsnægtir, meðan aðrir sultu. Eigi að síður
þekkjum vér flestum þjóðum betur hina örðugu baráttu við
örbirgð, hallæri og drepsóttir og höfum háð hana sjálfir á liðn-
um öldum. Þessvegna skiljum vér betur neyð annarra; þess
vegna hefir þjóðin jafnan brugðizt vel við, þegar á hana liefir
verið hcitið til líknar nauðstöddum bæði hérlendis og erlendis,
eins og mörg dæmi síðustu ára hafa sýnt og sannað.
Daglega l)erast nú átakanlegar fregnir um hungur og klæð-
leysi milljóna manna á meginlandi álfunnar og þó einkum frá
frændþjóðum vorum í Þýzkalandi og Austurlandi. Ennfremur
er skortur fatnaðar mjög tilfinnanlegur í Finnlandi. Og nú geng-
ur vetur i garð og gerir þetta ástand enn ískyggilegra og háska-
legra. Berklaveiki og aðrir sjúkdómar breiðast út, sökum þess,
að viðnámsþróttur fólksins fer þverrandi. Harðast bitnar þetta
'á börnunum, og má fara nærri um, hvílikur háski æskunni er
búinn, sem elst upp við slik eymdarkjör. -
Til þess að fáða á þessu neyðarástandi einhverja hót, verður
ekki hjá því lcomizt, að þær þjóðir, sem á einhvern hátt eru
aflögufærar, taki höndum saman, enda hafa t. d. Svíar og
Svisslendingar þegar liafið mjög víðtæka hj álparstarfsemi. Og
það er ótvíræð skylda vor Islendinga, að leggja fram vorn slcerf
\hinum bágstöddu þjóðum til bjargar og oss ætti að vera ljúft
að gjöra það.
Þessvegna höfum vér undirritaðir ákveðið að gangast fyrir
almennri fjársöfnun um allt land til styrktar nauðstöddum
frændþjóðum vorum í Mið-Evrópu og Finnlandi. Hefir þegar
verið valin framkvæmdanefnd fyrir þessa þjóðarsöfnun, og
eiga sæti í henni þessir menn:
Bjarni Jónsson læknir, Bjarni Pétursson, forstjóri, Helgi Eli-
asson fræðslumálastjóri, Leifur Ásgeirsson prófessor og séra ,
Sveinn Vikingur biskupsritari. ,,
Mun nefndin innan skamms gjöra almenningi kunnugt fyr-
irkomulag söfnunarinnar í einstökum atriðum.
Vér heitum á alla Islendinga til drengilegrar þátttöku í þess-
ari söfnun. Vér treystum því, acJ nú sem áður, sé þjóðin reiðu-
búin og fús að rétta bágstöddum hjálpandi hönd. Verum sam-
huga og'samtaka. Minnumst þess, að kornið fyllir mælinn og
að einnig hin smæsta gjöf getur orðið til þess að bæta úr sárri
neyð og jafnvel bjargað barnslífi.
Rvík, 12. nóv. 1946.
Sigurður Sigurðsson form. R. K. 1. Sigurgeir Sigurðsson biskup.
Kristinn Stefúnss. stórtemplar. Ólafur Láriiss. rektor Háskólans.
Helgi Elíasson fræðslumálastjóri. Vilm. Jónsson landlæknir.
Hersteinn Pálsson form. Blaðam.f. lsl. Ben. G. Waage fors. l.S.l.
Ragnhildur Pétursdóttir form Iívenfélagasambands lslands.
Daníel Ágústínusson ritari U. M. F. 1.
Leifur Ásgeirsson form Þýzkalandssöfnunarinnar.
ísí'irðingar!
Takið þátt í fjársöfnuninni til handa hinum bágstöddu þjóð-
um, sem búa við hinn sárasta skort og fullkomna vöntun allra
nauðsynja. BALDUR hefur verið beðið að veita fjárframlög-
um móttöku í þessu skyni, og er blaðinu ljúft að veita þeim
móttöku.
Breytt um til batnaðcir.
1 þorpi einu í Ungverjalandi rétt
við landamæri Tékko-Slovakíu,
átti fjörgömul kona heima í litlum
húskofa, sem liún hafði búið í alla
sína löngu æfi.
Þetta þorp hafði átt því láni að
fagna að ógnir ófriðarins liöfðu al-
gerlega farið fram lijá því.
Daginn, sem það var kunnugt, að
vopnahlé væri komið á, kom son-
arsonur gömlu konunnar lilaupandi
inn til hennar með dagblað í hend-
inni og hrópaði: •— Amma! amma!
Það eru merkilegar fréttir í hlað-
inu í dag.
— Hvaða fréttir skyldu það nú
geta verið kjáninn þinn? spurði sú
gamla.
— Jú, það eru sannarlega merki-
legar fréttir. Við erum ekki lengur
í Ungverjalandi, nú eigum við
heima í Tékko-Slovakíu.
Gamla konan lifnaði öll við.
— Er þetta satt, sagði hún. —
Eigum við virkilega heima í
Tékko-Slovokíu.
— Já, það er áreiðanlegt. Það
stendur hér svart á hvítum.
—- Ó, guði sé lof, drengur minn,
sagði gamla konan og brosti af á-
nægju. — Ég er viss um að ég
hefði ekki þolað að vera fleiri vet-
ur í Ungverjalandi, eins og þeir eru
alltaf kaldir og langir.
Framlakssamir kettir.
Síðastliðið sumar fóru hjón nokk-
ur i Svíþjóð í sumarferðalag og
skildu eftir heima tvo ketti, sem
þau áttu. Ætluðust þau til að kett-
irnir björguðu sér eins og bezt
gengi, ef ekki á annan hátt, þá með
því að sníkja mat hjá nágrönnun-
um. Kettirnir gerðu það fyrst eftir
að húsbændur þeirra voru farnir.
En jjeir liafa annað hvort þózt fá
lítið eða ekki kunnað við að lifa
á betli. Því eftir nokkra daga á-
kváðu þeir að hætta að lifa á bón-
björgum en afla sér í þess stað
daglegs hrauðs með sínum eigin
loppum. — „Vinna fyrir sér með
höndunum“, ef svo mætti að orði
komast um ketti. — Þeir veiddu
auðvitað smáfugla og mýs sér til
matar, en þá langaði líka í fisk og
tóku þá það ráð að skríða út á
trjágrein, sem teygði sig út yfir
læk, sem mikið af aborra var í.
Greinin var svo nærri yfirborði
læksins, að þeir náðu með fram-
löppunum niður í hann, þegar
þeir sátu úti á greininni. Kettirnir
hugsuðu nú með sér, að ekki væri
óhugsandi, að þeir gætu klófest
fisk á þennan liátt. Þeir skriðu út
á greinina, difu annari framlöpp-
inni niður í lækinn og hiðu átekta.
Brátt synti aborri í færi. Þeim
tókst að krækja í hann, fóru með
hann til lands og átu með góðri
lyst. Þannig héldu þeir áfram að
veiða lengi vel. En svo varð annar
kötturinn fyrir því slysi, að gedda
beit í löppina á honum, og lagðist
hann veikur um tíma. Hinn kött-
urinn hélt þá áfram að fiska fyrir
þá háða og færði hinum sjúka fé-
laga sínum nýjan fisk á hverjum
degi.
Ekki veit ég, hvort saga þessi er
sönn, en sé svo þá hafa þetta ver-
ið bæði gáfaðir, framtakssamir, fé-
lagslyndir og góðir kettir.
GLEÐILEG JÓL!* FARSÆLT NÝTT ÁR!
Þakka viðskiptin á líðandi ári.
Helgi Þorbergsson.
vélsmiður.
Bústaðinn er hagkvæmast að tryggja hjá Brunabótafé-
lagi Islands. Gætið varúðar með jólatrén og eldinn.
GLEÐILEG JÓL!
Brunabótafélag íslands
Umboðið á Isafirði
Bókhlaðan á ísafirði og undirritaður
óska öllum gleðilegra jóla.
Isafirði i desember 1946.
Jónas Tómasson.