Baldur - 26.10.1950, Blaðsíða 3

BALDUR
3
Verzlunareinokuninni verði aflétt.
Skrifstofuhúsnæði
óskast til leigu frá n. k. áramótum fyrir Sjúkrasamlag’
Isaf jarðar og Almannatrj ggingar.
Tekið er við tilboðum á skrifstofu Sjúkrasamlagsins.
ísafirði, 24. október 1950.
Sjúkrasamlag Isaf jarðar og
Almannatryggingar.
Nr. 45/1950.
Tilkynning
Ákveðið hefur verið nýtt hámarksverð á smjörlíki sem hér
segir:
Niðurgreitt Öniðurgreitt
Heildsöluverð með sölusk. kr. 4.76 pr. kg. kr. 10.58 pr. kg.
Heildsöluverð án söluskatts — 5.08 — — — 10.90 — —
Smásöluverð án söluskatts — 5.64 — — — 11,47 — —
Smásöluverð með söluskatti— 5.75 — — — 11.70 — —
Reykjavík, 20. októher 1950.
FJÁRHAGSRÁÐ.
Útboð
tíu ára 6% skuldabréfaláns Hafnarsjóðs Isafjarðar.
Bæjarstjórn Isafjarðarkaupstaðar hefir ákveðið að
bjóða út fjögur hundruð þúsund króna skuldabréfalán til
hafnarframkvæmda á Isafirði.
Skuldabréfin eru í þremur flokkum, að upphæð fimm
þúsund krónur, eitt þúsund krónur og fimm hundruð krón-
ur, hvert skuldabréf.
Skuldabréfalán þetta er tryggt með ábyrgð ríkissjóðs.
Ársvextir eru 6% — sex af hundraði — og verða vextir
greiddir eftir á 1, september ár hvert, í fyrsta sinn 1. sept-
ember 1951.
Lánið endurgreiðist á árunum 1951—1960, með sem næst
jöfnum ársgreiðslum vaxta og afborgana (Annuitet) eftir
hlutkesti, sem notarius publicus á Isafirði framkvæmir í
septembennánuði ár hvert.
Aðalútsala skuldabréfanna er í skrifstofu hafnargjald-
kerans á Isafirði.
Bæjarstjórinn á ísafirði, 12. okt. 1950.
Steinn Leós.
Innilegustu hjartans þakkir færum við ykkur öllum
fjær og nær, sem auðsýndu okkur samúð og hluttekningu
við fráfall oq iarðarför okkar hjartkæra sonar og bróður
• GUNNARS ALBERTS.
Megi Guðsblessun fylgja gkkur æfinlega..
Hilarius Haraldsson Elísabet Albertsdóttir
Haus G. Hilaríusson Sigurjón Iiilaríusson
Einar Olgeirsson flytur á
yfirstandandi þingi frumvarp
um inn- og útflutning á vörum.
Frumvarpið er 6 greinar og er
efni þess sem hér segir:
„Frjálst skal vera að hjóða
til sölu og selja út íslenzkar af-
urðir með þeim takmörkunum
að ríkisstj órninni sé heimilt að
setja lágmarksverð á allar út-
fluttar vörur og má þá ekki
selja þær undir því, og geri
ríkisst j órnin heildarsamning
við önnur ríki sé henni einnig
heimilt að banna frjálsa sölu
til sömu ríkja á þeim vöruteg-
undum sem samið var um.
Séu vörur ekki seldar gegn
frjálsum gjaldeyri eða upp í
viðskiptasamninga skal heim-
ilt að kaupa í staðinn erlendar
nauðsynjar án sérstaks leyfis.
Skulu vörur þessar verðlagðar
venjulegum álagningarreglum
og einnig heimilt að setja á þær
sama hámarksverð i smásölu
og gildir um sömu vörur,
keyptar fyrir frjálsan gjald-
eyri. Afhenda skal gjaldeyris-
eftirlitinu sölu- og kaupreikn-
inga alla slíkra vöruskipta, og
er því skylt að athuga að eigi
sé framinn gjaldeyris])jófnað-
ur.
Frumvarpinu fylgir löng og
ítarleg greinargerð. Segir þar
m.a.:
„Vöruskortur er orðinn al-
mennur í landinu sökum þeirra
stjórnarhátta, sem nú ríkja á
sviði inn- og útflutnings.
öllum ber saman um nauðsyn
])ess að efla útflutninginn og
-gera hann sem margbreytileg-
astan, til þess að afla sem
mestra vara inn í landið.
Reynslan hefur sannað, að
núverandi fyrirkomulag, að
einoka útflutningsverzlunina i,
höndum ríkisst j órnarinnar,
hefur gefizt illa. Þetta frum-
varp stefnir að því að vekja
meiri áhuga á útflutningnum
og tengja saman hagsmuni
þeirra, sem flytja út og flytja
inn. Það er óhjákvæmilegt, að
þeir, sem flytja vörur inn í
landið, verði að gera sér Ijóst,
að til þess að hægt sé að flytja
vörurnar inn, þurfi þeir eins
og aðrir eftir megni að hjálpa
til við að flytja sem mest út og
afla sem mestra markaða. Jafn
framt er nauðsynlegt, að þeir,
sem áhættuna hafa af fram-
leiðslu til útflutnings, geti, ef
þörf gerist, að nokkru leyti tek-
ið til sín nokkuð af þeim hagn-
aði, sem venjulega hefur verið
á innflutningsverzlun hér á
landi, þótt hap hafi verið á út-
gerð.
Með þessu frumvarpi yrðu
samkvæmt 4. gr. opnaðir mögu
leikar til vöruskipta við þau
lönd, sem ríkisstjómin hefur
ekki gert sérstaka verzlunar-
samninga við. I þeirri hörðu
baráttu, sem nú er háð um fisk-
markaðina, er þjóðinni nauð-
synlegt, að allir kraftar séu
notaðir til markaðsöflunar, og
það er óvinnandi verk fyrir Is
lendinga að vinna í stóram stíl
nýja markaði, ef þeir eru fjötr-
aðir einokunarböndum fjár-
hagsráðs og ríkisstj órnar hér
heima. Og einmitt til þess að
hagnýta sér einnig þá mögu-
leika, sem vöruskiptaverzlun
(„clearingviðskipti“ og „comp-
ensation“) kann að bjóða, er
nauðsynlegt að slaka á þeim
höftum, sem nú eru“.
Síðan eru í greininni taldar
upp vissar skorður, sem reisa
þarf vegna almenningsheilla
jafnhliða þessum aðgerðum og
eru þær í höfuðatriðum þessar:
1. Að hindra :gjaldeyrisflótta.
2. Að tryggja hámarksverð á
þeirri vöru, sem inn er flutt.
3. Að tryggja það, að fyrst og
fremst séu fluttar inn nauð-
synja- og menningarvörur, en
hannaður óþarfi og lúxus með-
an þjóðin hefur ekki efni á að
veita sér hann.
4. Að auka áhuga manna á því
að finna njrjar afurðir eða vör-
ur til að flytja út og efla þann-
ig útflutning landsmanna.
0
Togaraverkfallið.
Frambald af 1. síðu.
4
smánartilboðiuu og félagar
þeirra í sjómannafélaginu
munu áreiðanlega ekki láta
hafa sig til að samþykkja það.
Svívirðileg frammistaða.
Þegar litið er á þetta verk-
fall verður ljóst, að frammi-
staða kratastjórnar Sjómanna-
félags Reykjavíkuf í því er hin
svívirðilegasta.
Hún fer með sjómannafélag-
ið út í verkfall á þeim tíma,
sem útgerðarauðvaldinu er
hagkvæmastur.
Hún stöðvaði karfaveiða-
samninginn að sj ómönnum
sjálfum forspurðum og bann-
aði þeim þannig að vinna fyrir
sæmileg kjör.
Hún var „hlutlaus“ um fyrstu
miðlunartillöguna.
Nú er hún komin frá „hlut-
leysi‘ö yfir á það að mæla með
samningatillögum stórútgerð-
armanna og skipuleggur verk-
fallsbrot gegn sínu eigin félagi.
Og fonnaður Sjómannafé-
lags Isfirðinga, kratinn Jón H.
Guðmundsson, dansar eftir
þessari þokkalegu músik, en is-
firzkir sjómenn munu áreiðan-
lega sjá til þess að hann missi
taktinn. Þeir munu við at-
kvæðagreiðsluna í dag kolfella
smánartilboðið.