Alþýðublaðið - 14.04.1924, Blaðsíða 3

AE&YÐi:rB££»I!ft
3
að atvinnurekendur hafi iogregl-
una í þjónuitu sinni. eins og var
f fyrra dag á hafnarbakkamim.
Óneitanlega er það dálítlð
iskyggilegt, ef það fer í vöxt, að
ein, fámenn stétt geti þannig
tekið lögregfuna traustataki og
notað hana sér til hagsmuna.
Það er óhjákvæmilegt tii að
afstýra siíku stéttarotbeldi, að
alþýða hsfi vakandi ©‘tUlit með
slíku framterði og samtök um
að afatýra þv(, svo að rétti henn-
ar sé ekki misboðið og altnenn-
um friði stýrt í voða með þvl.
Terðtollnrinn.
Hvað eftlr annað hefir því
verlð haidið fram í bíöðum bur-
geisa, að verðtoíiurinn væri að
elns lagður á >óþarfa-vörur<, en
lögin eru þannig samin, að erfitt
er að átta sig á þsssu, þar sem
áð eins eru taldar upp þær
vörur, sem tollurinn tetiur ekkl á.
Afþýðublaðið hefir þvf borið
saman verðtol slögin og inn-
flutniogsakrárna: og vörutolls-
tögin til að s-ýr i, á hvaða vörur
verðtollurinn kt mur, og er niður-
staðan af þeim s imanburði þessi:
iatnaöur: Vefnaðarvara öll
(nema tvistdúkur, flónel, shirting,
lasting, léreft, molskinn, nankin
og boidang), enn fremnr prjóna-
vará og aliur iflbúinn fatnaður
(aema olíutatnadur).
Matvörur: Smjöriíki, smjör,
tólg, jurtafoiti, o tar, pyisur, egg,
aílir ávextlr (nnma ný epli og
sveskjur), öii nu ursoðin matvæii
(nema mjólk), alJar brauðteg-
undir (nema skipsbrauð) og alt i
krydd (nema síldarkrydd).
Hreinlætisvörur: Sápur (nema
blautsápa), skóáburður, fægiefni,
svampar, hárgreiður og kambar,
línsterkja (ntíveisi) o. s. frv.
Heimilismunir: Húsgögn og
sængurfstoaður, flest þvotta- og
eidhÚ8áhöid (þó íkki balar, brús-
ar, fötur, pottar og pönnur), all-
ur borðbúnaður. rokkar o. fl.
Mentamunir: Ritföng, svo sem
blek, pennar, sj ilfbiekungar, rlt-
blý, strokSeður, ritvéiar og reikni- j
vélar, öll hljððiæri, fjósmynda- j
Hjáipa?str»ð hjúkrunarfélagn-
lás >Lfknar< @r ©pin:
Mánudaga . . .kl. n—-12 L k
Þriðjudagá . . .— 5—6 3. -
Miðvikuðaga . . — 3—4 a. —
Fösíudaga ... — 5—6 e. --
Lsngardaga . , — 3—4 ®. -
Vspkamaðurlinm! blaö jafnaðar-
manna I Akurayri, ar baata fréttablaöið
af norölenzku blöðunum. Flytur góðar
ritgerðir um ntjórnmál og atvinnumáf.
Kemur út einu tinni í riku. Koitar
að ein* kr. 5,00 nm árið. Qerist áskrif-
endnr á atgreiðsln AlþÝðublaðsin*.
Umbúðapappír fæst á afgreiðslu
Alþýðublaðsins með góðu verði.
vélar og piötur o. s. frv., öíi
íþrótta-áhöld og skemtana.
Samgöngutœki: Söðíav, hnakk-
ar, aktygi, reiðhjói, fólksflutning&-
bifreiðar, sleðar, barnavagnar o.
s. frv.
Ýmislegt: Legsteinar, regn-
hiftar, hitaflöskur, hitamæiar,
Edgar itice Burroughs:
Tarzan og gimsteinar Opar-borgar.
II. KAPLI.
Á leiðinni til Opar.
Hálfum mánuði siðar var John Clayton, lávarður af
Greystoke, á heimleið úr eftirlitsferð um hinn mikla
búgarð sinn í Afriku, er hann sá halarófu af mönnum
koma yflr sléttíuia frá skóginum i norðvestri.
-Hann stöðvaði hest sinn og horfði á komumenn;
hann sá sólina skina á hvitan hatt riðandi manns og
þóttist vita, að hér væri á ferð Evrópumaður, er vildi
heimsækja sig; hann reið hægt til móts við komu-
mann.
Hálfri stundu siðar gekk hann upp tröppurnar á húsi
sinu og kynti herra Jules Frecoult fyrir konu sinni.
„Ég var ramviltur," sagði Frecoult. „Fararstjórinn
hafði aldrei verið um þessar slóðir áður, og fylgdarmenn-
irnir, sem ég fékk í siðasta þorpinu, voru engu betri.
Loksins struku þeir fyrir tveimur dögum. Ég er sannar-
lega heppinn að hafa svona óvænt hitt á hjálp. Ég
veit ekki, hvað ég hefði átt að gera, hefði ég ekki hitt
ykkur."
Það var fastráðið, að Frecoult og félagar hans skyldu
stanza i nokkra daga, unz þeír væru aflúnir. Greystoke
lávarður lofaði að láná fylgdarmenn þangað, er farar-
Stjórinn væri kunnugur.
Werper veittist létt að leika franskan heldrimann
og koma sér inn undir hjá lávarðsbjónunum á þann
hátt. En þvi iengur sem hann dvaldi, þvl visari varð
hann þess, að eríndi sitt myndi þunglega ganga.
Lafði Greystoke reið aldrei einsömul langt að heiman.
Og trúmenska hinna herskáu Waziri-manna, er unnu
hjá lávarðinum, virtist útiloka það, að brottnám myndi
með valdl takast, og enn þá óllklegra v'ar, að þeim yröi
mútaö.
Yikan leið, og Werper var engu nær takmarkinu, en
þegar hann kom. En þá kom fyrir atvik, er gaf honum
nýja von og það von um meira en lausnargjald kon-
unnar.
Hraðboöi hafði komið með blöð og bréf, 0g lávarður-
inn hafði eytt siðari hluta dagsins til þess að svai-a
bréfunum. Við kvöldverðinn virtist hann þungbúinn, og
snemma um kvöldið afsakaöi hann sig og fór inn; kona
hans fór rétt á oftir, og Werper heyrði þau talast við í
ákafa. Hann sat á pallinum utan við húsið og laumað-
ist undir gluggann á svefnherbergi hjónanna, er hann
hélt, að eitthvað nlvarlegt væri á seyði.
Hann hleraði og ekki að árangurslausu, þvi að fyrstu
orðin, er hann heyrði, fyltu hann gleði, Konan talaði,
er hann kom að glugganum.
„Ég óttaðist alt af traustleika fólagsins," sagði hún,
„en það virðist óhugsandi, að svo stór fjárhæð hafi farið,
— nema svik séu viðhöfð."
„Það hygg ég einmítt,“ sagði Tarzan; „en hvernig
sem þvi er varið, þá er það nú staöreynd, að ég heli
tapað öllu, og á ekki annars úr kostar en fara aftur til
Opar 0g sækja meira.“
„Ó! Johnl“ hrópaði lafði Greystoke, og Werpef heyrði,
að röddin skalf; „er engin leið önnur? Ég get ekki
hugsað til þess, að þú farir aftur til þeirrar ógurlegrar
borgar. Heldur vildi ég vera fátæk alla æfina en að
þú farir slíka hsettuför.“
„Það er ekkert að óttast," svaraði Tarzan hlæjandi.
„Ég er fær um að gæta min, og væri ég það eltki,
myndu Waziri-mennirnir, sem með mér fara, vernda
mig.“
„Einu sinni ilýðu þeir frá Opar og létu þig elnan
eftir,'1 sagði Jane,
„Þeir gera þaö ekki aftur“, svaraði hann, „Þeir
skömmuðust sin mjög og voru á leiðinni til baka,
þegar Sg m»ttl Jieim.a. - * i'