Nýtt S.O.S. - 01.04.1957, Blaðsíða 15

Nýtt S. O. S. 15
„Jæja, læknir, hvernig gengur? spyr
skipstjóri. „Nýir sjúklingar?"
„Já, Senor. Nýir sjúklingar. Alls eru nú
32 farjregar veikir."
,,Á livaða farrýmúm?"
„Fjórir á fyrsta, átta á öðru og tuttugu
á milliþilfari."
„Þetta er einkennilegt."
„Nei, Senor; ]>að er hreint ekkert ein-
kennilegt."
„Þér \ itið, sem sagt, hver orsökin er.“
.Vlonturiol lækni svelgist á, en segir svo
undarlega holum rómi:
,.JÁ — nú veit ég Jrað — kólera!!“
\'ega skipstjóri segir ekkert fyrst í stað.
Hann fitlar við efstu hnappana á jakkan-
um sínum, andar óvenjulega ótt.
„Kruð Jrér viss um, að um kóleru sé að
r;eða?“ spyr hann loks, og liann andar svo
ótt sem hefði hann hlaupið (nokkra kíló-
metra. „F.r Jrað virkiiegá sti rétta -kólera?“
.. [á, alveg viss. F.ngin vafi lengur. Sjúk-
lingarnir kxarta uni horsta, en geta ekk-
ert drukkið \egna uppsölu."
,,I>að kann nú að vera af öðrum orsök-
um?“
„Fkki í þessu tilfelli. Sjúklingarnir bók-
staflega þorna upp, húðin skorpnar."
„Hiti?“
„Finmitt ekki. Líkamshitinn verður ó-
eðlilega lágur. Lífæðin hættir næstum að
slá."
„Er Hurtado líka veikur af kóleru?"
..Já, líka Hurtado."
Skipstjórinn styður útréttum handlegg
á hillu, fulla af sérfræðibókum."
„Hvað getum við gert til að hefta út-
brciðslu veikinnar?"
„Til \arnar himim héilbrigðu l;et ég
útdeila skammti af rauðvíni með örlitlu af
saltsýru. l>að eyðir bakteríttm í magan-
ttm."
„F'.n sjúklingarnir?"
„\ ið systir Ines gefunt þeirn saltspraut-
ur. Einnig sútunarsýru. Auk þess læt ég
útbúa byggvatn handa öllum sjúklingun-
um.“
„Haldið þér, að yður takist að lækna
alla sem veikir eru?"
Monturiol læknir hristir höfuðið. „í
hæsta lagi helminginn. Margir eru þegar
að dauða komnir. Flest dauðsföll af vijld-
ttm veikinnar \erða á öðrum degi. F'yrst
af öllu Jtarf að einangra sjúklingana. Ég
legg til, að stóri danssalurinrl verði gerð-
ur að sjúkrastofu. Öllum sölum lokað nema
einum. Að cjðrum kosti veikjast allir á
skipinu. Mesta Iiættan er, að kyndarar og
vélamenn veikist, en þeir eru nú þegar
illa haldnir af vökum."
Skipstjórinn réttir úr sér. „Það er ekki
hægt að hugsa út í þetta," mælti liann
lágt.
„Við höfum gert allt sem í okkar valdi
stendur," svaraði Monturiol læknir.
„Og Jtar að auki eigum við enn Jjrettán
daga ferð fyrir höndum!“
Læknirinn kinkaði kolli til samþykkis,
hæg*t og þunglega. „Já, Senor. Þrettán dag-
ar enn. Svo framarlega sem. ..."
„Caramba, talið þér, maður!" öskraði
skipstjórinn.
„Svo framarlega sem enginn kyndaranna
\erður veikur. Það fást engir kyndarar í
skarðið. Alls ekki \ið miðjarðarlínuna!"
\rega skipstjóri hristi lúifuðið.
„Málið ekki fjandann á vegginn, lækn-
ir! Haldið ]>ér, að ég íáti draga mig eins