Nýtt S.O.S. - 01.04.1957, Blaðsíða 33

Nýtt S. O. S.
35
Hinzta ferð
Lusitaniu.
Framhald.
Fátt var líkt með þremenningunum-,
bæði um útlit og starí: Frohman, lágvax-
inn, hokinn og minnti á frosk, klæddist
jafnan í dökk, tvíhneppt föt með stífum
llibba og dökkan flókahatt. Vanderbilt.
hár, fimlegur, svipur lians bar vott uní
sjálfstraust, sem oft nálgaðist fyrirlitningu.
Hann var með dropótt, kaðalhnýtt liáls-
bindi, með tweed-húfu, í einhnepptum
grábrúnum fötum. Hann skartaði með
bleikri rós í hnappagatinu. Turner, lág-
vaxinn og samanrekinn, gullbrydding var
á húfuskyggninu og fjórar gullrendur á
ermunum. Hann var dæmigerður enskur
sjómaður, en það hafði hann verið alla
sína ævi, utan átta ár, hann var 59 ára.
Þegar Vanderbilt var spurður um kaf-
bátahættuna, svaraði hann háðslega:
Hví skyldum við óttast þýzka kafbáta?
Við gétum flogið fram úr hvaða kafbáti
sem er af þeim, er nú fljóta.“
Þá spurði fréttainaður nokkur hann að
því, hvort hann liéldi, að sama lánið hvíldi
yfir honum nú og þegar hann afturkallaði
farmiðapöntun sína með Titanic kvöldið
áður en skipið skyldi leggja upp í fyrstu —
og- síðustu — för sína fyrir þrem árum.
Vanderbilt brosti dauflega.
„Heldur þú,“ sagði Turner skiphera,
og lagði hönd sína á öxl Vanderbilts, .,að
allt þetta fólk keypti farseðla með Lusi-
taniu, ef það teldi, að þýzkur kafbátur
gæti elt skipið uppi? Þetta er ein skemmti
legasta vitleysan, sem ég hef heyrt í mörg
ár, þetta hjal um tundurskeytin."
Að svo mæltu segir sagan, að hann og
íþróttaleikmill jónerinn liafi rekið upp
skellihlátur.
„Þýzkaland getur sent allan kafbátafloui
sinn á okkar slóðir,“ þusaði Turner við
fréttamenina, „og við munum snúa þá
af okkur. Eg hef aldrei heyrt getið um kaf-
bát, sem færi 27 mílur. Við getum það,
og við munum fúslega sýna þeim það,
þegar tækifærið gefst.“
Hann minntist Jress, er hann var skip-
herra á Tansylvania í vetur og tókst að
sigla brott frá kafbátum inn á höfnina í
Queenstown. Þegar einn fréttamannanna
spurðist fyrir um Jrað, hvort hann mundi
draga upp fána Bandaríkjanna til að
blekkja kafbátana. svaraði hann engu.
Þessu bragði hafði verið beitt fyrir
skömmu síðan á Lusitaniu, Jregar hinn
ljúfmannlegi „Paddy“ Dow, sem nú var
sjúkur, og Turner leysti hann af þessa ferð,
stóð við stjórnvölinn. Frá Hvíta húsinu
bárust mótmæli gegn Jressu. Því var af
suinum aðilum haldið frarn, að einhverjir
taugaveiklaðir Bandaríkjamenn hefðu kom
ið með þessa uppástungu.
Turner, skipherra hjá Cunnard og ann-
ar æðsti ski|3herrann í öllum hinum tígu-