Nýtt S.O.S. - 01.08.1957, Blaðsíða 6

-f> i\ýtt S. O. S.---------------------------
líta Trident tæknilega gallaðan?"
„En nú verða þeir góðu menn að skipta
um skoðun,“ var svarað í hinn endann.
„Eg mun bjóða herrunum vestanhafs upp
á samninga. Við njótum fulls lántrausts
Morganbankans fyrst Thetis gefur svo
góða raun, lierra ráðherra. Þá erum við
svo að segja vissir með amerísku pöntun-
ina á kafbátum af Thetis-gerðinni.“
„Eg óska yður hjartanlega tii ham-
ingju!“ svaraði Sir Anderson.
Símadufl ón leiðslu.
Dráttarbáturinn „Grebecoek" klýfur
sléttan hafflötinn með aðeins átta mílna
hraða á klukkustund.
Framá situr liáseti á hækjum sínum og
spilar á gamalt mandolín.
Skipstjórinn stendur í brúnni ásamt
Érorby loftskeytamanni, sem er lítt við
aldur. Hann á náðuga daga, því Grebe-
cock hefur ekki loftskeytastöð', lieldur ein-
ungis radiosíma, sem dregur varla lengra
en sextíu sjómílur.
„Hve lengi hefur Thetis nú farið neð-
ansjávar?“ spurði fyrsti stýrimaður.
Skipstjóri dró upp vasaúrið sitt, er hékk
við digra látúnskeðju. Hann leit á tirið,
svo á áttavitann.
„Eitt strik meira á bakborð!" skipar
hann. „Hefur þú það? Nú þessa. stefnu.
Við megum ekki breyta út af stefnu Thet-
is, sem er tvær sjómílur á undan okkur
og siglir með sama hraða. Klukkan er nú
þrjú,“ hélt hann áfram og hristi höfuðið.
„Thetis hefur verið í kafi tæpa hálfa
klukkustund. Ætli það hefði nú ekki ver-
ið haégt að láta okkur fá tímamæji? Klukk-
an mín er venjulega lieldur of sein.“
„Því þá?“ spyr fyrsti stýrimaður. „Þeir
liafa tímamæli á Thetis. Aðalatriðið er, að
við hölduin nákvæmlega hina fyrirskipuðu
stefnu.“
Nokkra luið þegja mennirnir báðir.
„Ætli það sé nokkuð liæft í þessum
orðrómi, sem gengúr fjöllunum luerra?"
„Hvaða orðrómi?“
„Að gamlar milliþjlplötur hafi verið
settar i Thetis?“
,,Þvaður!“ svaraði skipstjórinn. „Því
skvldi það hafa verið gert?“
„Til þess að spara efni. Þessar plötur
voru til.“
Skipstjórinn svaraði ekki. Hann benti
stýrimanninum á. að maður stendur í
btúnni ltjá liásetanum, sem er við stýrið.
„Taiið varlega. Menn úr sjólternum eru
um borð hjá okkur,“ mælti hann lágum
rómi.
Fyrsti stýrimaður þegir. Hann er í þjón-
ustu Gammell-Laird eins og skipstjórinn
á „Grebeeock“ og Jiann veit fullvel, að
samstarfið milli skipasmiðanna og sjómann
anna er ekki sem ákjósalegast.
Skipstjórinn beygir sig yfir skipsdagbók-
ina, sem liggur á borði í stýrislnisinu, og
skrifar:
„Sjór kyrr, vindur suðvestan tveir, allt
í be/.ta lagi.“
Skipstjórinn er ekki með liálsknýti, Jield-
ur stóran ullartrefil, sem hylur að hálfu
órakaða hökuna. Hann grúfir sig yfir sjó-
kortið og teiknar punkt á stefnulínuna
með blýantinum.
„Við eigum að fara að taka miðun," segir
stýrimaðurinn.
„Miðun?“ Skipstjórinn benti út í horn
á stjórnpallinum. „Miðunartækið var tek-
ið í sundur í gær. Er í viðgerð. Fjand-
inn í ....
„Er ekki dufl þarna framundán?“ kall-
ar stýrimaðurinn.
Skipstjórinn greip sjónaukann.