Nýtt S.O.S. - 01.08.1957, Blaðsíða 15

Nvtt S. O. S.
um. Hvar geymir þú hjálminn þinn?“
„I káetu minni, Sir.“
Titrandi höndum dregur Shaw á\ ísana-
hef'tið upp úr vasanum. Þá opnar hann
lindarpenna sinn.
„Jæja, þú samþykkir, Matthews?"
„Egveit ekki, ég þarf að Inigsa mig um.“
„Yeistu, Itve rnikið fé 5000 pund er?"
„Það veit ég vel, Sir." Matthew bros-
ii raunalega. „\;ið \orum mörg, börrjin
heima. Og jafnan lítil auraráð. Faðir minn
vann í kolanámu."
„Sem sagt, þú ert samþykkur?"
„Já, Sir.“
Sliaw forstjóri leggur ávísanaheftið upp
að rökum stálveggnum. Á lítið blað er
prentað: „Gegn ávísun þessari greiðið
þér . . .“ Og hann skrifar með töluín og
bókstöfum: „Finnn þúsund pund.“
Sliaw órar ekki fyrir því, að síðar fannst
ávísun á líki Matthews. Og, að hánn hef-
ur nú undirritað sinn eigin dauðadóm,
enda þótt Iiann gæti borgið Iffi sínu með
þessari ávísun.
Hann réttir kyndaranum ávísunina.
Matthews lítur varla á hana. Hann sting-
ur henni í samfestingsvasann og gengur
á undan forstjóranum að káetu sinni. l’ar,
undir grófu teppinu, liggur hjálmurinn.
„All right, Sir!“ sagði Matthews og rétt-
ir forstjóranum hinn dýrmæta grip. Eins
og á stóð dýrmætari en allir demantar og
perlur í heimi.
Shaw, er hann stingur tækinu í lítinn poka,
er hann hengir á sig.
Á meðau þetta gerðist hafa þeir Woods
og Mitchell farið inn í köfunarhólfið, sem
er fullt af sjó. Nú flæðir hægar inn en áð-
ur, og þegar sjórinn flýtur yfir höfuð
þeirra félaga, hnígur Mitchell niður.
Bolus fyrirskipar þá, að hólfið skuli
tæmt án tafar. f>að er erfitt verk. Nú verð-
ur að bera sjóinn í fötum aftur á, svo
hann konii ekki í snertingu við rafgeym-
ana, sem gætu þá framleitt eitrað klórgas.
Woods biður nú einhvern annan sjálf-
boðaliða að gefa sig fram með sér. Smith-
ers, annar stýrimaður gefur sig fram.
I nn ef dælt í björgunarhólfið. Og enn
hækkar sjininn í þessum dimma sívalning.
Mennirnir standa milli stigans og veggs-
ins og sjúga að sér loftið úr pokanum.
\\7oods andar reglulega sem fyrr, en stýri-
maðurinn þolir ekki áreynsluna. Hann
engist siindur og saman eins og sært dýr,
og geftir neyðarmerki. Fnn eY dælt úr
hólfinu að skipan kafbátsforingjans.
Fn nú er Woods, sem í þriðja sinn hef-
ur lagt á sig ægilcgt erfiði, uppgefinn og
örþreyttur. Smithers tilkynnir, að úr
gervilunga hans streymi vont loft. Aug-
Ijóst er, að hreinsunartækið er í ólagil
„Það er auðsætt, að það er ekki hægt
að vinna með þessum hjálmum í kafi,"
gaf nú Bolus iil kynna. bað er tilgangs-
laust að gera fleiri slíkar tilraunir. I>að
er annars hreint óskiljanlégt, hvers vegna
kafarar eru ekki sendir niður til okkar!
Woods fyrirliði, þér farið upp í dögun.
Þér hafið kiifunarhjálminn yðar. I>ér flytj-
ið munnleg skilaboð frá ntér til sjóhers-
ins. Tundurskeytahlaupinu verður að
loka utan frá. Kafararnir verða að koma
með þéttistriga. Þá verður að setja niður
jjrýstiloftsslöngur, svo við getum dælt úr
tundurskeytahólfinu. Farið nú að sofa; á
morgun jmrfið þér á öllum yðar kröftum
að halda."
í ganginum rekst Bolus á Shaw forstjóra
með pokann sinn.
„Hver hefur látið yður hafa björgunar-
hjálm?" spyr Bolus hörkulega.
..Matthews kyndari lánaði mér hann."