Nýtt S.O.S. - 01.08.1957, Blaðsíða 18

8 Nýtt S. O. S.
Thétis kastast til og frá á öldunum. eitt
og yfirgefið.
Tlietis hefur nú legið níu klukkustund-
ir ;í liafsbotni. í níu klukkustundir hafa
hundrað manns — þó verður ekki vitað
með vissu, hve margir voru á lífi — beð-
ið eftir því, að vera frelsaðir úr lieljar-
klóm.
Klukkan ellefu um kvöklið sendir
brezka sjóherstjórnin svohljóðandi tilkynn-
ingu til allra brezkra útvarpsstöðva:
„H. M. THETIS hefur í reynsluför kaf-
að í Liverpoolflóa kl. 13,40, og er
ekki enn komin upp ó yfirborðið. —
Mörg herskip eru í nónd við kafbót-
inn, þar sem hann liggur á 40 metra
dýpi. Stjórn björgunarinnar hefur ó
hendi Mc Intyre skipherra, yfirmaður
herstjórnaróðs kafbótaflotans."
Nú er fullkomin kyrrð komin á um
borð í Tlietis. Samkvæmt skipun kafbáts-
foringjans var mönnum bannað að lireyfa
sig, því hver hreyfing eykur notkun lofts-
ins. I.íðan rnanna er ill, þá verkjar í alla
limi og.ér erfitt um andardráttinn.
Ljóslaust er svo að segja alls staðar. Vasa-
ljósi er brugðið upp, þegar helzt þarf á
ljósi að halda. Mikil hætta er á, að ban-
vænt gasloft myndist í kafbátnum.
„Engin breyting,“ tilkynnir liðsfoiángi
sá, sem er á vakt, kafbátsforingjanum á
hálfrar stundar fresti.
Aðeins ein hugsun kemst að í huga
hinna innilokuðu manna: ,,Eg vil ekki
deyja!“
Maður kveikir á vasaljósi sínu og þá
sést, að gufa hefur myndazt. Er gufa þessi
eiturgas, eða hefur hún myndazt af raka-
lofti? Öðru hvoru taka menn frani pappírs-
blað og skrifa. Kannske skrifa þeir kon-
unni sinni — unnustunni — eða öldruð-
um foreldrum.
Smith raffræðingur skrifar Beryl:
„Eimmtudag, kl. 22. Enn munum við bíða
dauðans í 28 klukkustundir. Ekkert getur
framar orðið okkur til bjargar. Við liggj-
um á 40 metra dýpi. Eg- hugsa alltaf til
þín!“
Bolus situr í turninum. Hann skrifar
líka. Logandi ákæru
„Hljómerkjatækið ónothæft. Engin loft-
skeytatæki. Símadull án talsambands. Um-
búnaður á milligerðum úreltur. Aðeins
fjórir björgunarhjálmar nothæfir. Hinii
algerlega gagnslausir og auk þess of fáir.
Við munum gera skyldu vora til hinztu
stundar. Deilur milli verkfræðinga skipa-
smíðastöðvarinnar og sjóliða. Sjóliðar allii
eru hugdjarfir, þótt allir biði dauðans."
Háseti skrifar konu sinni: „Ef það verð-
ur sonur, á liann að heita John eins og
faðir minn. Segðu honum, að hann eigi
að ástunda að vera heiðarlegur maður og
gera ávallt skyldu sína.--Loftið versnar
stöðugt. Við megurn ekki hreyfa okkur.
Eg ætla nú að sofa og dreyma þig.“
Vélamaður skrifar í vasabók sína: „Kæru
foreldrar, fyrirgefið mér, að ég hef valdið
ykkur hryggðar. I‘að var bara af því, að
þið vilduð ekki að ég kvæntist Daisy. Það
var illa gert af mér að heimsækja ykkur
ekki. Hringurinn minn liggur heima á
þvottaborðinu. Geymið hann til minning-
ar um mig. Eg skanunast mín fyrir. að hafa
hryggt ykkur . . . “
Tundurskeytasjóliði skrifar: „Elsku
mamma, ég vona, að okkur verði náð
upp. Þeir munu vissulega gei'a allt, senx
í þeirra valdi stendur. Ef það verður of
seint, er síðasta hugsun mín hjá þér. Líði
þér vel, elsku mamma!“
-----O-----