Nýtt S.O.S. - 01.08.1957, Blaðsíða 33

sögunni nieð því að koma fyrir í því fjór-
um risastórum gufuhverflum. hessi bylt-
ing í vélbúnaði hafði aldrei áður verið
reynd í svo stóru skipi. Þeir gerðu það
orkumesta farþegaskip, setn flaut á sjón-
um. Við fulla gufuorku, framleidu 3 millj.
sjálfstæðra bverfilblaða 70 þúsund hest-
afla orku, sem knúði skipið áfram með
hraða veðhlaupahests. í þessu skipi mátti
benda á margar aðrar nýjungar: Rafbún-
að fyrir stýrið, einnig til að loka hinum
175 vatnsþéttu skilrúmum og til að gera
aðvart, ef eldur koni einhvers staðar upp.
rafknjinar bátsuglur til að geta komið
bátunum sem skjótast á flot. Skipið var
í fáum orðum sagt búið þeim nýtízku
tækjum, sem til þurfti til að gera það að
hraðskreiðasta og firuggasta farkosti á
Atlantshafinu.
Áður en Turner gékk að matborðinu
sínu í þeim hluta stóra matsalarins, sem
ætlaður var hinum tignari farþegum,
mönnum eins og Vanderbilt, Frohman og
aðalbornum mönnum, hitti hann að máli
þá ]. C. Andersen, yfirstýrimann, og yfir-
vélstjórann, Archibald lfryce. Einkum féll
honum vel við Bryce, sem verið hafði á
Cunard-skipum í 32 ár.
Bryce var orðinn 54 ára að aldri, hann
var karlalegur og hrukkóttur. eins og hann
hefði skorpnað í vítishita vélarúmsins. For-
feður Bryce höfðu stundað sjó, en svo
var einnig um Turner. Faðir hans var
vélstjóri á einu af hjólaskipum Cunard-
línunnar, skömmu eftir að félagið var
stofnað, 1840.
í upphafi samtalsins minnti Bryce Turn-
er á orð Kitcheners, að stríðið mundi kom-
ast í algleyming í maí. En Turner, skip-
herra, hafði fengið nægilegar áminningar
um það, að nú stœði stríð, um það bar
-----------------------Nytt S. O. S. 33
vitni aðvörun flotamálaráðuneytisins fyr-
ir hálfum mánuði:
TRÚN AÐARMÁI..
Daglegar aðvaranir um skipaferðir.
15. apríl 1915, gefið út samkvæmt fyrir-
mælum ríkisstjórnarinnar, um stríðshættu.
Þvzkir kafbátar virðast einkum halda
sig við nes og skaga og á þeim stöðum,
þar sem skip taka fyrst land. Skip ættu
að taka á sig stóra sveiga við nes.
Trúnaðarorðsending, útgefin 16. apríl
1915:
Reynslan í þessu stríði hefur leitt í
ljós, að hraðskreiðum skipum er langt-
um síður hætt við skyndiárásifm kaf-
báta, ef þau sigla í krákustígum — það
er að segja, breyta stefnu sinni á stutt-
um og óreglulegum fresti, t. d. frá 10
mínútum upp í hálla klukkustund. .
Þessa aðferð hafa herskip jafnan, er þau
fara um svæði, þar sem vitað er um
kafbáta. Hraði kafbáts neðansjávar er
mjög lítill, og það er ákaflega erfitt fyr-
ir hann að komast í árásarfæri, nema
hann geti athugað og séð fyrir stefnu
þess skips, sem árás skal gerð á.
F.f þessu var sleppt fannst Turner stríð-
ið vera sér fjarlægt. Lusilania gat kom-
izt langt fram úr öðrum þýzkum skipum,
nema herskipum. Á skipinu voru þegnar
hlutlauss lands, það var óvopnað og flutti
engar bannvörur, en þótt skipið væri að-
stoðarskip lyrir flotann, hafði flotamála-
ráuneytið ekki tekið það í sína umsjá..
Næstum allir, að skipstjóra meðtiildum,.
liöfðu fyllstu ástæðu til að telja sig ör-
ugga á þessu skipi.
Turner var sjálfur varaliðsforingi í Kon-
unglega flotanum. Nú var hann orðinn
63 ára að aldri og átti aðeins eftir 4 ár
til að komast á eftirlaun hjá félaginu, Þess-