Nýtt S.O.S. - 01.10.1957, Blaðsíða 7

Nýtt S. O. S. 7
en við nánari athugun sáu menn, að hér
var um að ræða nöfn þeirra 4 skipa, sem
herskipið hafði sökkt fram að þessu. Fyrir
utan Clement voru það „Newton Beach”
(4661 hr.t.) með maisfarm, „Ashley“ (4229
br.t.) með sykurfarm og svo „Huntsman"
(8300 br.t.) stórt flutningaskip hlaðið ým-
iskonar vörum, málmgrjóti, teppum, tei
og mörgu öðru og var það á leiðinni frá
Kalkutta til London. Þrjú fyrstu skipin
höfðu verið skotin í kaf, en varðmenn
höfðu verið látnir um borð í „Huntsman'-
og var það nú einnig á leiðinni til móts
við Altmark.
Þegar Altmark hafði stöðvað vélarnar
og lá orðið kyiTt ekki langt frá herskip-
inu, lét Dau skipstjóri róa sér um horð í
það og var vel tekið á móti honum af
skipherranum og honum boðinn góður
vindill.
„Við konium hér með ríkulegt herfang.
herra skipstjóri," sagði Langsdorff skip-
herra. „Úr fyrstu þremur skipunum gát-
um við ekkert tekið með, en „Huntsman"
er hlaðinn ýmiskonar gæðavörum. Eg ætla
að reyna að senda eitthvað af þeim heim.“
„Hafið þér einnig tekið fanga?“ spyT
Dau skipstjóri.
„Auðvitað! en engan af Clement nema
skipstjórann. Skipshöfnin fór í bátana og
réri yfir til strandarinnar, því að við lág-
um rétt út af Pernambuco."
Þá kímir Dau skipstjóri. Skipshöfnin á
Altmark beið auðvitað í röðum út við
borðstokkinn, í mjög miklum taugaæs-
ingi, eftir því að sjá dansmeyjarnar, og
muncli hún nú verða fyrir miklum von-
brigðum, því það voru engar fegurðar-
dísir, sem kontu um borð, og þótt að vísu
margir hinna herteknu manna væru klædd-
ir ekki ólíkt því, sem dansmeyjar eru
stundum, í mjög mislit og sundurleit föt,
þá voru þeir gjörSneyddir öllu kvenlegu
aðdráttarafli.
Þennan dag bættist ekekrt fólk við um
borð í Altmark. En daginn eftir, þann 17.
október, kom „Huntsman“ snemma um
morguninn og lagðist nærri Altmark.
Allir þeir, sem ekki eru á vakt koma nú
að taka á móti gestunum. Ekki færri en
48 myndavélum er nú stefnt að gestunum,
tilhúnar að taka myndir. Menn vilja gjarn-
an, þegar heim er komið sanna frásagnirn-
ar með myndum. Fyrsti báturinn var nú
dreginn að Altmark. Hann var fullur aF
f<)Iki, sem ekki var gott að greina, því
það húkti niðri í bátnum. Þó sá skipshöfn-
in á Altmark brátt, að hér var ekki að~
ræða um amerískar dansmeyjar, heldur
indverska sjómenn og kyndara, 67 að tölu.
Þeir stigu nú um borð í Altmark og viku
brátt feimnislega til hliðar og létu ekki
á sér bera. í hinum mislitu skikkjum
sínum, sem eru fallegar, og með kurteis-
legri framkonni vekja þessir rnenn þó á sér
athygli, þótt þeir ekki beinlínis veki hrifn-
ingu þeirra, sem liafa búizt við einhverju
meiru. Einnig þessum mönnum, sem flest-
ir voru skinhoraðir og höfðu tekið „bæna-
te]>pið“ sitt með sér, varð að sjá fyrir
mannsæmandi vistarverum. Ekki geta þeir
að því gert, þótt þeir hafi verið teknir
til fanga. Nokkur geymslurúm hafa þegar
verið tæmd. Það er skortur á dýnum og-
þess háttar Iianda svo mörgum mönnum.
Langsdorff skipherra vissi hvað hann gerði
þegar hann kom með Huntsman. Hamp-
og teppafarmurinn kom sér vel í staðinn
fyrir dýnur og var mikið af teppum flutt
frá Huntsman út í .Altmark.
Indverjarnir höfðu sennilega aldrei á.
ævi sinni liaft eins mjúkt undir sér og þeir
htifðu nú. Hvert lagið á fætur öðru aF
teppunum liafði verið látið undir þá, svo