Nýtt S.O.S. - 01.10.1957, Blaðsíða 30

•$(> Nýtt S. O. S. —
aff fara yfir víglínu Þjóðverja — og það
var erfiðleikum bundið, þar sem ungfrú
Cavell var Englendingur. Mme. de Page
var samt fús til að trúa því, að læknar og
hjúkrunarkonur mældust ekki á kvarða
þjóðernis eða stjórnmála, jafnvel ekki á
stríðstímum.
Hún minnti dr. Houghton á það, hversu
vel ungfrú Cavell hefði skipulagt hjúkr-
unarstöð dr. Page og hjúkrunarkvenna-
skóla hans í húsinu nr. 149 við Rue de
la Culture — fyrsta stofnun sinnar tegund
ar í allri Belgíu. Það voru heldur ekki
margir slíkir skólar í Evrópu.
í sama tilgangi var dr. Howard Fisher
frá Washington, D. C. á leið til Evrópu.
Hann ætlaði að aðstoða mág sinn enskan
við að koma upp sjúkrahúsi einhvers stað-
ar í Frakklandi. Með honum var ung
mágkona hans, Dorothy Conner frá Med-
ford í Oregon. Þau þekktu Marie de Page,
og það hafði jafnvel bori/t í tal, að þeir
mágar gengju í félag við dr. de Page í
La Panne.
Þennan sama dag, miðvikudag, bar svo
til, að dr. Fisher og Dorothy Conner kom-
ust í kynni við Plamondon-hjónin. Það
konr í Ijós, að herra Plamondon var kunn-
ugur bróður læknisins, Wkalter að nafni,
í Chicago. Charles Plamondon skráði þenn
an samfund í dagbókarrissin, sem hann
jafnan hafði tiltæk.
Síðar þetta kvöld var Alfred Vanderbilt
afhent loftskeyti, þar sem honum var til-
kynnt, að bezti vinur hans og bekkjarbróð-
ir frá Yale, Frederick N. Davies, fram-
kvaemdastjóri byggingarfélags í New York,
hefði dáið snögglega í New York.
Þannig leið þessi miðvikudagur á haf-
inu, að svo að segja allir — hvert sem
erindi þeirra var yfir hafið — hlökkuðu
.til þess að komast á ákvörðunarstað.
En meðan þessu fór fram á miðviku-
degi, var Schwieger, kafbátsforingi á U-
20, að byrja starfsemi sína við Old Head
of Kinsale.
Stór. brjóstmikil skonnorta með bætt og
óhrein vindþanin segl, hafði sézt í aust-
urátt, fáeinar mílur frá ströndinni. Earl
of Latham flutti írskt svínakjöt, egg og
kartöflur til Liverpool, 270 mílur til norð-
austurs.
Schwieger lagði fari sínu að hlið skút-
unnar og kallaði til skipshafnarinnar, að
hún skyldi þegar í stað yfirgefa skipið.
Hún hlýddi.
Æsihrifning fór um allan kafbátinn,
þegar skytturnar þustu á þilfar að fall-
byssunni. Varla voru skipsmenn komnir
frá skútunni, er U-20 sendi fyrsta skeyt-
ið í trésíður skipsins. Gulbrúnn reykjar-
mökkur gaus upp, en skothvellurinn
hljómaði út yfir hafið.
Átta kúlum að auki var skotið að skip-
inu, áður en það loksins lagðist á hlið-
ina, masturstopparnir stungust undir öld-
urnar. Skútan hvarf af haffletinum líkt
og þreytt, útslitið gamalmenni.
Þetta sama kvöld skaut U-20 tundur-
skeyti að þrjú þtisund lesta norsku skipi,
en hitti ekki. Er skipið tók að elta kafbát-
inn, eins og það ætlaði að sigla hann nið-
ur, gaf Schwieger skipun um að kafa neð-
ar og hélt áfram að svipast um.
Þessa nótt, er hann var að hlaða raf-
geýmana, rak bátinn meðfram ströndinni
í átt til St. Georgs-sunds. Það var svali
í lofti og ferskleikablær yfir öllu, himin-
inn var stjörnuheiður.
Þessi nótt var einmitt að hans áliti á-
kjósanleg fyrir starfsemi kafbáta.
7-
Fimmtudaginn 6. maí vöknuðu margir