Nýtt S.O.S. - 01.10.1959, Side 6

(i Nýtt S. O. S.
saman þessa fimm froskmenn sína hingað
og þangað úr sjóhernum. Þeir náðu í mig
af kafbát. Þetta er nú svo sem ekkert eftir-
sóknarvert, Jæja, hvað um það. Isbrjótur
og köfun? Mér verður kalt af tilhugsun-
inni einni saman."
„Veiztu hvað eiginlega stendur til?"
spurði Tosty, er hann var að koma fyrir
föggum sínum. „Hversu lengi ltefur þú
verið hér?“
„Næstum tvo mánuði, og það eru marg-
ar skoðanir uppi um það, hvað framundan
sé. Eg hef mína skoðun um það.“
„Og hver er þín skoðun, mikli spek-
ingur?“
„Hugsaðu nú málið svolítið. Getur þú
ekki dregið neina ályktun af nafninu
Iabrador?“
„Jú, að sjálfsögðu. Þeir hafa svo sem
alltaf barið bumbur út af þessum koppi.
Dýrasta skip sinnar tegundar. Og fær í
allan ís!“
„Nei, ég á nú ekki við þetta. Manstu
eftir nafni Robertson’s yfirforingja og
hvenær hann var skipstjóri?“
„Áttu við O. C. Robertson kaptein?“
„Einmitt,“ svaraði undirliðsforinginn og
tók vindling upp úr böggluðum pakkan-
um. Hann fann engar eldspýtur og leit
spyrjandi á Tosty, sem kastaði eldspýtu-
stokk sínum til mannsins.
„1954, ætli það ltafi ekki verið þá?“
tiddraði hann og hrukkaði ennið. „Frá
Barrowhöfða um Prince of Wales-sund og
svo til baka um Panamaskurðinn.“
„Labrador er fyrsta skipið, sem farið
hefur norðvesturleiðina, það er að segja,
ef við teljum ekki með þessa kugga, sem
liafa reynt það áður.“
„Og svo . . .“
„Bíddu nú við. Það er bölvað, að sjá fyr-
ir biigðum til radarstöðvanna, sem þeir
hafa hrúgað upp á heimsskautssvæðunum.
Elugvélar koma ekki að neinu gagni og
skipin komast ekki þangað- Eg hugsa, að
þeir ætli að senda okkur þangað uppeftir
til þess að leita að beztu leiðinni. Og Ró-
bertson hefur sýnt það svart á hvítu, að
Labrador er fær í flestan ís. Eg hef heyrt,
að leiðin um Prins Wales-sund sé ófær til
birgðaflutninga. Ætli það sé ekki mein-
ingin, að leita að annarri leið?“
„Líklega nokkuð erfitt hlutverk,” sagði
Tosty.
„O, já, þetta verður víst engin hvíldar-
ferð.“
„En hvað við eigum að gera jrarna veit
ég ekki með neinni vissu.“
„Nú, kannske þeir ætli að láta okktir
leita að nýrri leið neðansjávar, ef engin
finnst ofar,“ sagði undirforinginn og
glotti. „Við bíðum og sjáum hvað setur.
Við jnirfum varla að bíða lengi; undir-
búningnum ætti að vera lokið, held ég.
Dallurinn hefur farið nokkur þúsund
mílur undir stjórn nýja skipherrans hérna
meðfram ströndunum. Sennilega verður
bráðum lagt af stað.“
o O o
Slíkt hið sarna héldu aðrir skipverjar.
Það hélt skipherrann, Thomas C. Pullen
kapteinn að nafnbót, siglingafræðingur-
inn Harris McLean höfuðsmaður, fyrsti
vélstjóri, Dan Fairney, stýrimennirnir báð-
ir, já, allir þessir 240, sent skráðir voru á
skipið Jressa ferð.
Bráðum hlýtur að verða lagt af stað!
Enginn vissi neitt með vissu, nema ef
til vill skipherrann og nokkrir aðrir æðst-
ráðandi um borð, en auðvitað Jrögðu Jreir
eins og steinar.
Top secret! Haldist stranglega leyndu!
Það var eins og þessum orðuin væri hvísl-
að um allt skipið, allan Jrennan stóra,