Nýtt S.O.S. - 01.10.1959, Side 33

Nýtt S O S 33
fluttur um borð í Tampa ásamt lofskeyta-
mönnunum báðum. Var Rogers fárveikur
af völdum gasloftsins, sem myndazt hafði
í loftskeytaklefanum, eftir að rafgeymarnir
brotnuðu.
Klukkan 5 síðdegis var skipið orðið al-
elda stafnanna á milli. Sóttist ferðin seint
því stormurinn stóð á hlið og hrakti skip-
in af leið. Klukkan sex slitnaði dráttar-
taugin og lenti í skrúfunni á Tampa, svo
að minnstu munaði, að skipunum lenti
saman. Varð Tampa að varpa akkerum og
bíða þess, að annað skip kæmi til hjálpar.
Morro Castle rak upp að ströndinni og
lenti kl. 7,45 síðdegis skammt frá Asbury
Park í New Jersey.
F.ngar sönnur hefur en tekizt að færa á,
hver var orsök eldsins og hvar hann raun-
verulega átti upptök sín.
o O o
„TEMPLEMORE" BRENNUR.
Hinn 29. september 1913 kom upp eld-
ur í brezka vöruflutningaskipinu „Tempel-
more“ 800 mílur austur af Virginiu-höfð-
anum. Jones skipstjóri stóð á stjórnpalli,
er 1. vélstjóri tjáði honum, að reykjar-
svælu væri farið að leggja inn í íbúðar-
herbergi sitt.
Farmur skipsins var að mestu leyti
baðmull, olía og timbur, og var því kvíð-
vænleg tilhugsun að eiga í vændum elds-
voða um borð.
Skipstjórinn hraðaði sér með vélstjóran-
um aftur á skipið. Er þangað kom, sáu
þeir, að upp úr lestaropi rétt fyrir aftan
vélarrúmið lagði þykkan reykjarmökk, og
sló eldbjarma á reykinn. í lestinni var
baðmull, og taldi skipstjórinn sennlegast,
að kviknað hefði í henni sjálfkrafa. Vatns-
gufu var hleypt inn í lestina frá eimkötl-
um skipsins og auk þess dælt sjó niður um
loftræsana.
Að 10 mínútum liðnum virtist slökkvi-
starfið hafa borið tilætlaðan árangur.
Taldi skipstjórinn þó varasamt að treysta
því um of og lét í varúðarskyni gera víð-
tækár ráðstafanir, er grípa mætti til, ef
eldurinn brytist út að nýju.
Jones skipstjóri hafði rétt fyrir sér. 20
mínútum síðar, eða um miðnætti, kom
1. vélstjóri enn upp á stjórnpallinn og
sagði, að eldurinn hefði brotizt út á nýj-
an leik og væri nú einnig kominn í
timbrið og olíubirgðimar.
t sama mund varð aegileg sprenging i
skipinu, svo að allt lék á reiðiskjálfi stafn-
anna á milli. Var þegar augljóst hver hætta
var á ferðum, og gaf skipstjórinn skipun
um að kalla á hjálp.
Loftskeytamanninum, R. Emanuel sagð-
ist síðar svo frá:
„Eg var að enda við móttöku frétta-
skeytanna, þegar skipstjórinn kom inn í
klefann til mín og gaf mér skipun um að
kalla á hjálp. E/s Arcadian svaraði mér
þegar í stað. Skipið var í 50 mílna fjar-
lægð frá okkur og lagði í skyndi af stað
til hjálpar okkur.“
Loftskeytamenn skipanna stóðu í stöð-
ugu sambandi hvor við annan. Eftir að
Ijósvélarnar stöðvuðust, notaði Emanuel
varatæki skipsins, sem starfrækt voru frá
sérstökum rafgeymum.
Reykjarsvælan utan af þilfarinu gerði
honum örðugt um andardráttinn, en hann
var þó ennþá við starf sitt, þegar skipstjór-
inn kom inn í klefann og skipaði honum
að forða sér hið bráðasta.
„Við urðum að hafa svo hraðan á,“ seg-
ir Emanuel, „að mér vannst ekki tími til
að bjarga öðru af eignum mínum en föt-
unum, sem ég stóð í."
Skipshöfnin barðist vasklega hinni von-
lausu baráttu sinni. Eldurinn var kominn