Nýtt S.O.S. - 01.02.1960, Page 12

„Tveir menn fram í kinnung. Lækkunarstýri opin að framan 10.
aftan tveir!“
Augu hans víkja ekki af dýptarmælinum. Allir eru þegar önnum kafn-
ir. Þungahlutföllin eru allt önnur en venjulega, nú er báturinn hlaðinn.
Tekst að halda honum á réttum kili undir yfirborðinu? Lætur hann
að stjórn svona hlaðinn?
En lautinant Wiebe er heldur ekkert lamb að leika sér við. Nú er dýp-
ið 40 metrar, og enn er báturinn réttur,, nú 60 metrar, 80 metrar, 100
metrar, allt í reglu ennþá. Ekkert hefur komið fyrir.
Alls staðar frá öllum stöðvum berast tilkynningarnar, öruggar, viss-
ar . . . U — 178 getur kafað, hvað sem fyrir kemur, kafað niður í djúp
öryggisins, eða djúp dauðans.
*
Og næstu daga gengur lífið um borð í kafbátnum sinn venjulega
gang.
Strúbe athugar tortrygginn vélarnar, gætir að olíuleiðslunum og tempr-
ar sjálfur olíuna, ef með þarf.
Með 10 mílna hraða á vöku heldur nú þessi grái bátur heimleiðis
yfir hina þungu undiröldu hins mikla Indlandshafs.
Sjö mánuði liafa vélarnar verið í stöðugri notkun og í sjö mánuði
hefur áhöfnin stöðugt unnið og stritað í brennandi sól hitabeltisins.
Framundan er tveggja mánaða ferð, ferð um óþekkt svæði, þar sem óvin-
irnir eru alls ráðandi.
Nokkrum sinnum hefur viðvörunarbjallan hringt.
Flugvélar óvinanna uppgötvuðu með tækjum sínum kafbátinn áð-
ur en þær komu sjálfar í sjónvídd. Tæki hans voru einnig farin að gefa
sig af ónógu eftirliti sem ekki var að furða.
Jin allt gengur vel.
Báturinn plægir steingrátt hafið fjarri öllum siglingaleiðum óvinanna.
Stundum er hraðinn undir yfirborðinu minnkaður úr 6,5 sjómílum
niður í 4 sjómílur til að leggja ekki of mikið á vélarnar. Það er oft dýpið,
sem heldur verndarhendi sinni yfir bát og áhöfn. Oft kemur kafbáts-
mönnum það einkennilega fyrir sjónir, að á þessum slóðum geta þeir ,
haldið áfram óáreittir allan daginn, en í Atlantshafi eða Biskayaflóa,
12
Nýtt S O S