Nýtt S.O.S. - 01.01.1961, Blaðsíða 14

ur nazisti frá Hamborg, drakk sig blindfullan
í „Bar des Deux Mondes“, og tilkynnti öllum
sem heyra vildu hvílíkur fyrirmyndarnjósnari
hann væri. Leiðtogi hópsins, Georg Dasch varð
á vegi vasaþjófs, sem stal öllum hinum fölsku
skilríkjum hans, og álitlegri fjárupphæð. Hinn
liernaðarlegi leiðsögumaður þeirra frá Berlín,
lautinant Kappe, lenti í miklum erfiðleikum
með að ná í nýja pappíra áður en þeir legðu
af stað. Auðvitað þorði enginn að tilkynna
Hitler, hvað skeð hafði — allir liugsuðu um það
eitt að losna við þau óþægindi, sem búast mátti
við þaðan. Einræðisherrann fær sjaldan að \ ita
sannleikann og aldrei, ef boðberinn er í hættu.
Eftirstríðsörlög.
Voru þessir menn Joá bara undirmálsmenn og
ekkert annað? Nei, alls ekki, þeir voru allir
framkvæmdasamir og hugaðir, og nokkrir þeirra
vel gefnir, en þeir lifðu í umhverfi, sem braut
niður móralinn. Dasch, 39 ára, var fæddur í
Þýzkalandi keisaratímans, faðir hans féll í fyrri
heimsstyrjöldinni, móðir lians varð síðar borg-
arráðsmeðlimur í flokki sósíaldemókrata í
Weimarlýðveldinu, en hann sjálfur varð fórnar-
dýr atvinnuleysisins. Hann komst sem laumu-
farþegi til Ameríku, og hafði svo þokkalega
framkomu, að honum var leyft að setjast þar
að. Þar vestra hafði hann fyrirtaks lifibrauð og
þénaði drjúgan pening sem þjónn á fyrsta
flokks veitingastöðum, fyrst á Waldorff og
Plaza í New York, og að lokum á lúksushótel-
inu Mayflower í ríkisstjórnarborginni Washing-
ton.
Hann varð svo amerískur, að hann leit á Am-
eríku sem sitt nýja föðurland; tuttugu og sjö
ára gamall giftist liann amerískri stúlku af ít-
ölskum ættum, og þau fóru í brúðkaupsferð til
Evrópu og dvöldu á dýrustu og beztu hótelun-
um. Þegar heim kom aftur til Bandaríkjanna
var liann á góðri leið með að fá Bandarísk
borgararéttindi — en þá skall yfir hin mikla
kreppa 1930. Við erfiðleikana, sem nú blöstu
við blossaði á ný upp ástin til heimalandsins
og þegar Hitler kom til valda þremur árum síð-
ar, fór leið Georg Dasch að liggja æ oftar til
14 ---------- NÝTT SOS
Yorkville, þýzka hverfisins í New York, þar
sem nazisminn nú breiddist út og hrifningin
á Hitler endurlífgaði nú aftur ættjarðarstoltið.
Þegar svo styrjöldin brauzt út, fékk Dasch og
aðrir Þjóðverjar tilkynningu frá þýzka sendiráð-
inu um að þess væri óskað, að þeir kærnu heim
til Þýzkalands. Dasch liikaði ekki. Hann lagði
af stað þegar í stað til Evrópu yfir Japan. En
það var dálítið annað að heyra um nazismann
og hrífast vestur í Ameríku, en að lifa undir
þvingunum hans og ófrelsi heima fyrir, og
verða allttf að liafa gát á hugsun sinni og tali.
Það varð fyrir honum eins og aðstoðarmanni
hans í skammdarverkahópnum, Peter Burger, —
Ameríka varð landið sem þeir þráðu.
Samtal við leynilögreglumann!
Og nú voru þeir komnir til Bandaríkjanna!
Eftir konm sína um morguninn 13. júní 1942
til New York innrituðust Jreir inn á sitt hvert
hótelið, hver fyrir sig með álitlega peningaupp-
hæð, en Dosch sjálfur geymdi stríðsktssa þeirra
sem innihélt á annað hundrað Jrúsund dollara.
Varla hafði Dasch lokið við að fá sér bað eft-
ir erfiðleika næturinnar, er hann fór inn í síma-
klefa á hótelinu og hringdi til ríkislögreglunn-
ar.
Lögreglumaðurinn Dean McWorther tók
og fékk þegar í stað óstöðvandi orðaflaum í
eyrað. Hann skildi ekki helminginn af Jrví, sem
hinn sagði, svo Dasch gerðist óþolinmóður.
— Hlustið þér ekki á! Takið heldur blýant
og skrifið niður, að sem ég segi yður. Eg er
Þjóðverji! I nótt kom ég hingað til Ameríku
— Augnablik! Eitt augnablik! Ef þér hafið
eitthvað að tilkynna mér, getið þér þá ekki
kornið í skrifstofuna til mín. —
— Nei, kemur ekki til mála! svaraði Dasch
ójjolinmóður, Jjetta er mjög áríðandi, og sá eini
sem ég kæri mig um að tala við er yfirmaður
lögreglunnar, Edgar Hoover. Þér verðið strax
að hringja til hans í Washington og segja hon-
um, að Franz Daniel Prætorius hafi hringt til
yðar — ég skal stafa það fyrir yður: P sem Pét-
ur, R sem Róbert . . .
McWorther reyndi að segja eitthvað, en