Nýtt S.O.S. - 01.01.1961, Blaðsíða 16

Georg Johannes Dasch lét þess vegna nokkra
daga líða. Ekkert lá á!
Georg Dasch hélt hinum úr hópnum niðri
með peningum og allskonar fortölum. En við
samsærismann sinn, Peter Burger, sagði hann:
— Eg verð að vera almennilega klæddur, svo
að hann sjái, hver ég er; þess vegna verð ég að
kaupa nýjan fatnað hjá Roger Peet.
Meðal senatora og herforingja.
Það reyndist dálítið erfitt að fá herbergi á
Hótel Mayflower, glæstasta hótelinu í Washing-
ton, en þar hafði Dasch áður verið þjónn, í
„Stóra salnum“. Þegar hann loksins barði það í
gegn, og hafði tekið upp farangur sinn með
dýrasta smóking og jakkafötum frá viðurkennd-
ustu klæðsket'averzlun í New York, var hann
reiðubúinn að mæta atburðum örlaganna niðri
í salnum þar sem íiann áður fyrr hafði þjónað.
Það var ekki einungis það, að hann þekkti
senatora og herforingja, sem hann heilsaði og
bukkaði sig fyrir, en hann þekkti einnig þjón-
inn við borð sitt og bauð honum út með sér
um kvöldið; þeir stöðvuðust loks á bar einum,
þar sem Georg trúði honum fyrir sínu mikil-
væga hlutverki, og að Edgar Hoover sjálfur
biði hans.
Louis fannst sagan svo góð, að liann gaf næsta
drykk við bardiskinn.
Leyniskjölin í fórum amerísku lögreglunnar,
upp á 6000 blaðsíður, fygja ferðuin Georg
Dasch skref fyrir skref í Washington í tilraun
hans til að gefa sig fram. Allt var skráð niður,
jafnvel þýðingarminnstu samtöl.
Þegar Dasch vaknaði næsta morgun á May-
flower, greip hann strax eftir símaskránni til
þess að finna símanúmer öryggis- eða upplýs-
ingajajónustunnar. En nú er það svo, að am-
erískar símaskrár eru hreinustu völundarhús og
mjög erfitt oft að finna í þeim, en við hjálp
gangastúlkunnar hepnaðist Georg Dasch uin
síðir að finna nafnið upp 1 ýsingaþjón 11 sta und-
ir flokknum U. S. GOVERNMENT.
Leyniltígregla Roosevelts.
Hann hringdi því upp númerið EX 3300.
16 --------- NÝTT SOS
Ung stúlka, með málfar fólks utan af lands-
byggðinni svaraði í símann. Hún virtist vera
mjög undrandi yfir, að vera spurð um öryggis-
jDjónustuna.
— Hér er einungis um að ræða upplýsinga-
þjónustu en engin leynileg rannsóknarþjónusta.
— Eg vænti þess heldur ekki. En þér gætuð
kannske veitt mér upplýsingar um hvar hægt
er að ná í samband við hana.
— O, já, já auðvitað, sagði hún og skipti yf-
ir til leyniþjónustunnar í bústað forsetans,
Hvíta hússinu.
Dasch heyrði nú mjög þægilega rödd, sem
tilkynnti að þetta væri hjá Secret Service.
Dasch: — Ágætt. Hlustið nú á: Eg er njósn-
ari og vildi gjarnan ljósta upp um áætlaðar
árásir og skemmdarverk.
— Árásir? Á hvað?
— Á staði í New York. Hernaðarlega mikil-
vægum stöðvum og-----------
Röddin greip frarn í fyrir honum: — Mér
Jjykir Jjað leitt, en hér höfum við aðeins með
að gera persónulegt öryggi forsetans og pén-
ingafals.
Nii missti Georg Dasch þolinmæðina.
— Hvernig dettur ykkur í hug að kalla þessa
stofnurí ykkar leynijjjónustu!
— Tja, það er nú sannarlega líka okkur hul-
ið! En eins og þér skiljið, kemur hvorki stríð
eða pólitík okkur hið minnsta við! Þér ættuð að
reyna að setja yður í samband við ríkislögiægl-
una. Númerið? Það hef ég sannarlega ekki hug-
mynd um!
Dasch ætlaði að segja eitthvað fleira, en tólið
var þegar lagt á.
Hernaðarlegar skrifstofustúlkur.
Honum datt í hug, að sjálfur heyrði hann
undir hinn þýzka heraga og yfirstjórnina í Ber-
lín; hvað var þá eðlilegra en að ná til lögregl-
unnar og Hoovers í gegnum herstjórnina í
Pentagonbyggingunn i.
Næsti hálftími fór í Jjað, að honum var vís-
að af einni skrifstofustúlkunni til annarrar
skrifstofu og þaðan af annarri skrifstofustúlku
á Jniðja staðinn o. s. frv. án nokkurs árangurs.