Nýtt S.O.S. - 01.01.1961, Blaðsíða 17

Að lokuni lenti hann í sambandi \úð skrifstofu
blaðafulltrúans í njósnadeildinni; og nú létti
honum. Loksins!
Á ný hóf hann upp sömu þuluna — að hann
héti Davis, væri þýzk-amerískur, en á móti kyn-
þáttaofsóknum . . .
Lengra komst hann ekki. Stúlkan í símanum
greip frarn í fyrir honum:
— Kynþættir? Það heyrði undir náttúrufræði-
deildina. Þér verðið að snúa yður þangað!
Tólið var lagt á.
Ef til vill hefði nú einhver gefist upp fyrir
svo snilldarlegri fáfræði, en Georg var þrár og
þolinmæðin sjálf. Hann leitaði áfram í síma
skránni. Númer herstjórnarinnar: REPUBLIC
69000. Honum heppnaðist í gegnum marga
skrifstofur, að ná sambandi við skrifstofu
njósnasérfræðingsins Cammers ofursta.
— Nei, þér getið ekki fengið að tala við of-
urstann, herra minn. Hann situr til borðs með
gesti, sem er hjá honum — jú-ú, það er hers-
höfðingi, einn af vinum hans frá herskólanum
í IVest Point. Hvað segið þér — hvað? Jú að
vísu, hann er hér í húsinu, en uppi. Nei, það
má ekki undir neinum kringumstæðum trufla
hann!
En það var ekki svo létt að losna við Georg
Dasch, og hann lét ekki slá sig út af laginu.
— Klukkan er nú ekki nærri tólf enn, sagði
Georg, — og það borðar enginn maður undir
sólinni hádegisverð svo snemma dags.
Stúlkan: — Jú, það get ég fullvissað yður um!
Vegna benzínskömmtunarinnar getur ofurstinn
ekki notað sinn eigin bíl; hann kemur á hverj-
um morgni klukkan sjö frá Virginíu með ein-
hverjum kunningja sínum. En kumiingi hans
ekur á hverjum degi heim klukkan 3 til þess
að losna við umferðina, sem er á vegunum
síðari hluta dagsins. Þessvegna neytir ofurstinn
liádegisverðar svo snemma . . .
Herinn hafði sýnilega ekki heldur tima til að
hlusta á aðvörun um nýja Pearl Horbour-árás,
snilliuppfinningu Hitlers, sem átti að yfirganga
Japani.
Leynilögreglumaður Hoovers.
Hvað gat hann nú gert? Sennilega var bezt
að hringja til Hoovers sjálfs. REPUBLIC
71000.
Að þessu sinni skeði þó svolítið. Stúlkan í
símanum sagði: — í augnablikinu getið þér
ekki náð sambandi við neinn, en gefið mér
símanúmer yðar, svo hringjum við til yðar.
Hringingin kom, þegar Georg var í baði.
Hann þurrkaði sig í flýti og hraðaði sér til sím-
ans; það létti yfir honum, þegar hann heyrði
hörkulega og óþolinmóða karlmannsrödd í sím-
anum.
— Eg hafði nær því gefist upp við þetta, —
hversvegna svöruðuð þér ekki strax! Þér talið
við Traymor, leynilögreglumann á skrifstofu
Hoovers. Þér vilduð fá persónulegt viðtal við
herra Edgar Hoover? Getið þér sagt mér, um
hvað er að ræða?
Georg lagði sig allan fram til þess að gefa
nógu stutta en glögga skýringu áður en tólinu
yðri fleygt á.
— Nafn mitt er Georg Davis, ég bý á May-
flotver. Eg er foringi fyrir hóp átta Þjóðverja,
sem kornu frá Þýzkalandi til þess að sprengja
upphernaðariðjuverin og mikilvæga staði. Eg
hef áríðandi tilkynningu að flytja herra Hoover
sjálfum; satt að segja hef ég áður snúið mér-
til Iierstjórnarinnar . . .
Traymor tók fram í fyrir honum með þessari
venjulegu athugasemd, hvort hann gæti ekki lit-
ið inn á skrifstofuna til sín.
— Nei, svaraði Dasch, — það er of seint. Þá
vil ég heldur tala við Cramer í herstjórninni.
— Já, en eftir hálftíma þá?
— Það er strax betra. En ég vil ógjarnan vill-
ast. Og ég er búinn að fá nóg af þessum skrif-
stofubáknum yðar. Getið þér ekki sent einhvern
hingað til þess að sækja mig?
Taymor samþykkti það, en hann lét sér ekki
nægja að senda einn mann. Þeir komu fimm í
stórum cadillac — og á þann hátt varð Banda-
ríku stjórninni loks kunnugt um hernaðaráætl-
un Prætorius.
En það var á síðustu stundu! Georg Dasch
var nokkrum dögum síðar á Hótel Millard, sem
er nálægt skrifstofum Hoovers, ásamt Traynor
og heilum hóp leynilögreglumanna og vélrit-
ara, sem voru að skrifa allt upp um hernaðar-
NÝTT SOS ------------- 17