Nýtt S.O.S. - 01.02.1961, Blaðsíða 18

„O’Brien", sem varð líka að leita hafnar. Á leið-
inni brotnaði hann í tvennt og sökk.
Þriðja og mesta áfallið þennan óheilladag var
missir sjálfs flugvélamóðurskipsins Wasps.
Fer nú hér á eftir frásögn af þeim atburði:
Þess var ekki gætt að nógu margir tundur-
spillar væru til verndar flugvélamóðurskipinu.
Þeir voru kallaðir í ýmsar áttir til starfa og á-
vallt voru þeir of fáir.
Þetta vissu Japanir. Þann 15. sept. höfðu
þeir ákveðið að koma „Býflugunni“ fyrir katt-
arnef, sem þeir lengi höfðu haft illan bifur á.
Snemma um morguninn hóf japönsk Mitsu-
bishi-flugvél sprengjukast á Wasp úr lágum
skýjabakka. Spengjurnar hæfðu ekki skipið, en
flugvélin komst á brott.
Menn voru nú viðbúnir frekari aðgerðum
japanskra flugmanna og hlustuðu spenntir eft-
ir hverju hljóði, sem barst utan úr geymnum.
En dauðinn kom úr annarri átt.
Það var um hádegisbilið. Ekkert frekar hafði
gerzt í loftinu. Þá hrópaði einhver af þilfarinu:
„Tu ndurskey tarák! ‘ ‘
Áður en ráðrúm gæfist til að gera eitthvað
til að forðast voðann, varð ógurleg sprenging í
skipinu stjórnborðsmegin. Skeytið hafði hæft í
mark rétt neðan við 12,7 cm. fallbyssuvígið.
Krafturinn var svo mikill, að maður sem vann
við fallbyssumar, tókst í loft upp og féll niður
a þilfarið.
Varla hafði hann brölt á fætur, þegar annað
tundurskeyti boraðiizt inn í skrokk Wasps svo
til á sama stað og rétt á eftir það þriðja.
Japanski kafbáturinn „I 19“ hafði vissulega
hæft í mark.
Loftþrýstingurinn af sprengingunum var svo
mikill, að ungur liðsforingi, sem var í stjórn-
borðsfallbyssuvíginu þeyttist hátt í loft upp og
kom niður mitt í hóp manna á stjórnpallinum.
Þar lá hann hreyfingarlaus, alvarlega særður.
Hann var sá eini í stórskotaliðinu, sem komst
lífs af.
Þar sem skeytin hittu komu upp miklir eld-
ar samstundis, sem orsökuðu óhemju miklar
sprengingar í sprengjugeymslunum. Allir, sem
voru í nánd við þessar ægilegu sprengingar lét-
ust samstundis.
Tundurskeytin gátu ekki hæft skipið á ó-
NÝTT SOS
heppilegri stundu. Svo stóð nefnilega á, að all-
ar leiðslur voru fullar af benzíni, því allar flug-
vélarnar höfðu lent fyrir stuttu og nú var ver-
ið að fylla þær eldsneyti á ný. Var þá ekki að
sökum að spyrja, allar benzínleiðslur sprungu.
Þessi eldfimi vökvi blossaði upp, og afleiðing-
arnar voru ægilegar. Eldurinn læstist í flugvéla-
þilfarið, þar sem sumar vélarnar voru þegar
fylltar benzíni. Leið þá ekki á löngu, unz þær
stóðu líka í björtu báli.
Skipherrann lét stöðva skipið og vélar þess
ganga með fullum krafti afturábak. Hann
gerði þetta til þess að koma í veg fyrir, að menn
þeir, sem ef til vill voru undir flugþilfarinu
á skutþiljum, yrðu að hrökklast fyrir borð
vegna elds og reyks.
Þetta reyndist rétt athugað. Þarna voru um
120 manns, sem vegna snarræðis skipherrans
björguðust flestir.
í þrjár klukkustundir barðist hver og einn,
sem uppi stóð, og reyndi að bjarga skipinu frá
glötun. Ástandið var ægilegt. Margir fengu
brunasár, er eldurinn læstist í púðurstafla og
nýjar sprengingar kváðu við.
Þá kom skipunin um að yfirgefa skipið.
Menn renndu sér fyrir borð, sumir komust
í björgunarbáta eða á fleka. Tundurspillir náði
svo skipbrotsmönnunum upp úr sjónum. Og
síðan sökk Wasp, logandi stafna á milli, eins
og risablys, sem brann unz öldur Kyrrahafsins
luktust yfir hann og þá loks slokknaði bálið
með hvæsandi óhljóðum.
Þannig urðu endalok þessa Wasps, hins sjötta
í röðinni í flota Bandaríkjanna.
*
Ári seinna hljóp af stokkunum nýtt flugvéla-
móðurskip í skipasmíðastöðinni Newsport
News, tvisvar sinnum stærra en hið fyrra. Skip
þetta hlaut nafnið „Oriskany". Nú virtist ekki
lengur hugsað um að koma upp Wasp-nafninu.
En haustið 1945, er síðasta flugvélamóður-
skipið af 24 hljóp af stokkunum, var nafninu
breytt. Oriskany var þá skírt Wasp, en nýjasta
og síðasta skipið var látið heita Oriskany.
Og síðan er Wasp í flota Bandaríkjanna.
Önnur heimsstyrjöldin var á enda og hlut-
verki Wasps í ófriði lokið að sinni.
Þó kom þar einn góðan veðurdag, að nafn
18