Nýtt S.O.S. - 01.03.1961, Blaðsíða 15

mikil, því vélarúmið fylltist á augabragði af sjó,
öll Ijós slokknuðu og radiostöðin varð óvirk.
Skipsflauturnar öskruðu í öllum átturn, og önn
ur skip komu á fullri ferð beint á þau, sem
þegar voru strönduð. „Young“ — sem var 3. í
röðinni — reyndi að bjarga sér með að beygja
snöggt á sjórnborða, en það var of seint. Stefni
skipsins lenti beint á skipsskrúfum „Delphys“,
sem enn snérust á fullri ferð, og þær skáru upp
síðuna á „Young“ eins og dósahnífur meðan
skipið rann framhjá. Með alla síðuna uppskorna
hélt þetta dauðsærða skip áfram, þar til það
rakst á sker og 100 sekúndum síðar lagðist það
á hliðina.
Skipin fjögur, sem komu næst á eftir, reyndu
öll að bjarga sér með því að beygja snögglega.
En þau lentu öll á skerjunum.
Inni í þessum hálfhringmyndaða flóa var há
vaðinn og ringulreiðin óskapleg. Hvert þrumu-
brakið fylgdi á eftir öðru, ljós slokknuðu, skips-
flauturnar öskruðu, vein og skipanir heyrðust
úr öllum áttum. Svartur, kaldur sjórinn var nú
þakinn þykku, feitu olíulagi úr sundurrifnum
skipunum. Fyrsti tundurspillirinn strandaði, er
klukkan var sjö mínútur yfir níu. Tíu mínútum
yfir níu, eða þrem mínútum síðar, voru sjö
tudurspillarnir orðnir að flaki á skerjunum.
Það sem eftir var af flotadeildinni gat forð-
ast strand, þau fengu nægilega snemma viðvör-
un af fyrsta strandinu. Þau gátu samt sem áð-
ur ekki tekið þátt í björgunarstarfinu, þar sem
þau þurftu að bjarga sér út á dýpra vatn, burtu
frá þessari hættulegu strönd.
Tveim mínútum eftir að „Delphy“ strandaði
brast skipið í þrjá hluta. Menn féllu eða stukku
fyrir borð og reyndu að komast upp á olíublaut
og hvöss skerin í kring, sem sjórinn braut yfir
án afláts. Flestir héldu sér þó fast í það sem
eftir var af skipaskrokkunum. Kyndari einn kom
þjótandi upp úr flakinu, og þegar hann sá,-
hvernig nokkrir af félögum hans börðust við
klettana og skolaði út aftur jafnóðum og þeir
komust upp, stakk hann sér í sjóinn til að reyna
að hjálpa þeim. Þegar hann kom í sjóinn brotn-
uðu bæði glerin í gleraugunum hans og gler-
brotin stungust inn í augun. Blindur og viti
sínu fjær af kvölum var hann aftur dreginn
um borð í flakið. Tók hann þá til í kvalaæðinu
að æða um hallandi þilfarið á hvað sem fyrir
var og lék sig hræðilega, braut og marði. Einn
liðsforinginn skipaði að binda manninn við
sigluna, þar til hægt væri að koma honum á
öruggan stað. Stuttu síðar kom brotsjór og tók
mastrið og manninn með sér út í myrkrið.
Siglutréð fannst mörgum dögum síðar rekið á
störndinni og var lík kyndarans enn fast við
það.
Þrátt fyrir þetta var ekki hægt að segja, að
menn hefðu almennt misst stjórn á sér. Menn
biðu reiðubúnir til starfa og þegar yfirmennirn-
ir óskuðu eftir sjálfboðaliðum til þess að reyna
að koma línu til lands, gáfu margir sig fram.
W. E. McEahy varð fyrir valinu og stakk sér
hiklaust í kaldan olíbrákaðan sjóinn. Allt í
kringum hann voru félagar hans tugum saman
á sundi og reyndu að komast til strandar, en
náttmyrkrið var svart sem tjara og erfitt að átta
sig. Sjóliðanum heppnaðist að ná landi og gat
fest línuna, og flestir skipsmenn þessa tundur-
spillis komust í land eftir línunni. MeEahy var
samt ekki sá fyrsti, sem tókst að komast í land
með línu. Tveir menn frá „S. P. Lee“ höfðu
drýgt þessa hetjudáð stuttu áður. Það voru þeir,
sem John Giorvas mætti, eins og áður er sagt
frá.
Á „Young“, sem næstum samhliða því að
stranda, lagðist á hliðina, varð allt í ringul-
reið og stjórnleysi. Margir stukku stra xfyrir
borð og urðu undir stálsíðu skipsins, þegar
það lagðist. Aðrir voru fangar niðri í skipinu.
Þeir, sem strax fóru eftir fyrirmælum yfirmann-
anna og héldu sér við þilfarið, gátu klifrað út
á þá hliðina, sem upp snéri. Um það bil í 40
metra fjarlægð lá „Chauncey" strandaður á
skeri. Hann stóð það hátt á skerinu, áð hann
var nærri á þurru. Bátsmaðurinn Olaf Peterson
af „Young“ stökk útbyrðis og synti með línu í
munninum yfir til „Chauncey". Eftir þessari
línu komust um það bil 70 af félögum hans yf-
ir í „Chauncey".
Stuttu eftir miðnætti voru allir þeir sem lif-
andi voru af skipunum þremur, sem næst voru
ströndinni, komnir í land. Matur og teppi frú
Thompson náðu skammt fyrir öll þessi hundr-
uð skipbrotsmanna. En símaþræðirnir voru fyr-
NÝTT SOS
15