Nýtt S.O.S. - 01.03.1961, Blaðsíða 30

hjarta hennar hætti að slá. Það var ekki um
að villast, það var skotgat á benzíngeyminum —
lítið kringlótt gat eftir byssukúlu.
Þrír bílar þutu framhjá í röð með miklum
hávaða. Rauð bakljós þeirra hurfu og allt í
einu var vegurinn auður, og það varð svo hljótt
að suðið í skordýrunum var óeðlilega hátt.
Og þá heyrði hún rödd. Hvað hún sagði gat
hún ekki greint. Það var stutt skipun einhvers
staðar úti í myrkrinu. Hún varð helköld af
ángist, en fætur hennar hreyfðust ósjálfrátt að
opnum bíldyrunum. Hún skreiddist inn, lokaði
hurðinni og læsti. Hræðslan lá eins og ís í blóði
hennar.
Bíll lýsti upp bakrúðuna hún starði fram
með ljósgeislanum út í myrkrið fram með veg-
inum og sá eitthvað lireyfast þar. En það var
aðeins brot úr sekúndu. Þegar ljósgeislinn varð
sterkastur kom hún ekki auga á neitt annað en
nokkrar óræktarjurtir og girðingu lengra burtu.
En hún vissi, að þeir sóttust eftir vasabók
Toms, en ef hún fengi þeim hana, yrði enn
meira knýjandi fyrir þá að drepa hana — af því
að hún vissi, hversvegna þeir vildu ná bókinni.
Þarna voru þeir! Hún heyrði rödd segja:
„Láttu eins og þú sért að líta eftir, hvort hafi
sprungið hjá þeim, Joe —Hljóðlaust lét hún
sig renna niður úr sætinu og inn undir mæla-
borðið. Dökkur klæðnaður hennar veitti meiri
líkur fyrir því, að þeir kæmu ekki strax auga
á hana, en þeir yrðu að brjótast inn í bílinn
til þess að ná í vasabókina, og þá kæmust þeir
ekki hjá því að sjá hana!
Einhver tók í huðina. Svo heyrðist formælt,
og rödd sagði: „Eg neyðist til að mölva rúðuna.
Látið sem þið standið og starið á afturhjólið."
Láru var ljóst, að enginn sem færi um veg-
inn myndi veita mönnunum athygli, sem væru
að athuga sprungið hjól. Fjórði maðurinn
þurfti talsverðann tíma til að brjóta rúðuna,
jrví glerið var sterkt. En þegar hann hafði náð
að koma hendinni inn, yrði hann ekki lengi að
opna. Þá kæmi hann auga á Lári og myndi
varla hika við að skjóta hana — og hvað svo
með Tom? Hann hefði ekki minnstu möguleika
til að sleppa, þar sem hann gengi eftir gras-
rindanum.
Varlega mjakaði hún sér yfir undir stýrið.
30 --------- NÝTT SOS
Hún varð að gera eitthvað til að bjarga lífi
Toms. Ljóskeila frá vasaljósi staðnæmdist á
lienni. Maðurinn fyrir utan hafði komið auga
á hana. Hún heyrði hann formæla og berja
vasaljósinu í rúðuna. Svo sat hún allt í einu
undir stýrinu, setti vagninn í gír og þrýsti á
sjálfstartarann. Bíllinn hreyfðist! Það átti ekkert
skylt við venjulegan akstur, hann hreyfðist í
krampakenndum rykkjum. Maðurinn barði
aftur einhverju í rúðuna og hún brotnaði. Nú
kveikti hún ljósin og mjakaðist út á akbraut-
ina. Bíll flautaði óhemjulega. Nú var hún kom-
in yfir í vinstri hlið vegarins — á þeirri braut,
sem ætluð var hraðgengustu bílunum.
Einn mannanna hafði reynt að hlaupa á eftir
henni. Henni virtist hann verða að snúa við
vegna umferðarinnar. Bíllinn mjakaðist áfram.
Nokkrir bílar runnu fram hjá með aðvarandi
flauti. Tveir mannanna voru komnir yfir á
miðbrautina. Þegar engir bílar hindruðu leng-
ur myndu þeir ná til hennar og skjóta hana.
Hún beygði sitt á hvað inn á brautina, og bíl-
arnir öskruðu og sluppu með naumindum við
að aka á bílinn.
Það var að verða búið af geymunum. En allt
í einu fékk bíllinn ferð. Hún var komin þang-
að, sem verurinn fór að halla. Enn reyndi hún
að aka ýmist inn á brautina eða út á vegbrún,
í þeirri von, að einhver vegfarandi skildi, að
eitthvað væri að, og nema staðar. Bflarnir öskr-
uðu, en enginn stanzaði, allir þutu þeir áfram.
Þegar hún kæmist niður í lægðina framundan,
væri öll von úti. Allt í einu kom hún auga á
gráa bílinn á hægri vegarbrún. Nú var mikil
ferð á bílnum hennar, en ef hún næmi staðar
myndu allir bílarnir fyrir aftan strax nota tæki-
færið til að aka framhjá. Hún vissi aðeins eitt
meðal til þess að stöðva ökumenn að kvöldlagi
úti á vegunum. Aðeins eitt meðal!
Grái bíllinn var nú mjög nærri. Hún lét bíl-
inn skjögra yfir til vinstri og síðan yfir til hægri
— og ók beint á gráa bílinn. Henni fannst há-
vaðinn ægilegur. Hvínandi bremsur og öskr-
andi flautur fylltu loftið í kringum hana. Bíl-
stjórar komu hlaupandi til að taka hana út úr
bílnum. Loks kom bíll umferðarlögreglunnar.
Og þar með var martröðin liðin hjá.
Brátt voru morðingjamir undir lás og slá.