Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.08.1940, Qupperneq 8

62
1> .1 Ö Ð I N
tækniunar þrátt fyrir allt, og eru
afi l>isa við að syngja eftir ein-
Kverri „metóðu“, sem er ekkert ann-
að en vanskapningur í þeirra eigin
lieila, sem, lilýtur að draga þá lil
dauða, sönglega séð. Hver sem ætlar
að læra söng verður að gerasérgrein
fyrir því frá hyrjun, að einungis það,
að komast á liinn lægsta l)ekk í
inusteri sönggyðjunnar tekur ár og
daga fyrir alla venjulega menn, og
kostar óþreytandi elju og vinnu und-
ir handleiðslu færustu manna.
Einliver ])ezti amatörsöngvari
])essa lands sagði riier sögu af fyrstu
söngkennslunni, sem hann naut.
Hann var þá í barnaskóla, svo að
þarna voru stórir hópar barna, sem
fóru með samskonar veganesti og
liann út i lífið.
Aðferðin var í stuttu máli sú, að
belgja sig út með lofti lil liins ýtr-
asta, standa beinstífur með reigðan
lmakkann, lyfta öxlunum og hringa
Söngvarinn Lauritz Melchior og frú hans
með Pétri Jónssyni.
upp tunguna, þannig að renna mynd-
aðist eftir lienni endilangri. Nú var
áblaupið undirbúið og ekkert anriað
eftir en að láta rokuna standa fram
úr sér eftir rennunni.
Þegar slíkar sögur sem þessar ber-
ast manni til evrna, verður auðskil-
ið, að ekki sé jarðvegur fyrir þelck-
ingu og kennslu jafn færs manns
og Péturs Jórissonar, þar sem slílct
fádæma menningarleysi sem þetta
getur lialdist uppi. Það þarf ekki að
l)úast við miklum skilningi eða virð-
ingu fyrir sönglistinni bjá þeim
börnum, sem fá slíkan skrípaleik i
fyrsta veganesti.
Ilvert mannsbarn á Islandi fylgd-
ist um langt skeið með Pétri Jóns-
syni, meðan liann vann sína stóru
sigra og kynnti okkar litla, óþekkta
land fleslum betur livar sem lianu
fór. Væri ekki eðlilegast, að slíkum
manni væri tekið sem sigurvegara
og velgjörðamanni, þegar liann snýr
heim, eftir langt og glæsilegt starf
og stóra sigra? Fjársöfnun var aldrei
sterka hlið Péturs Jónssonar. Þrátt
fyrir miklar tekjur varð liann aldrei
ríkur, til þess var hann allt of óeig-
ingjarn, gestrisinn og bjálpsamur.
Þó befði bann getað lifað góðu lífi
af eignum sínum, ef þær liefðu ekki
lent í verðhruninu í Þýzkalandi og
orðið að engu. Þessvegna kom Pétur
snauður maður lieim til íslands. Al-
þingi veitti honum þá 1000 kr. lista-
mannsstyrk á ári í 2 cða 3 ár. Á því
skyldi liann lifa með fjölskvldu
sinni, atvinnulaus mcð öllu. En Pét-
ur Jónsson berst baráttu liins stolta
og sterka manns, sem aldrei lætur