Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.08.1940, Blaðsíða 16

70
Þ J Ó Ð I N
B”3“°": EINS OG HINIR.
„Það, sem ykkur bændurna vant-
ar,“ sagði Sigmundur Þorleifsson,
„i húsabyggingum og öllu búskap-
arlagi, er kerfisbundið skipulag“.
Hann sló stóru, hvítu hcndinni í
borðið, eins og til þess að árétta
orð sín, svo að bollarnir og disk-
arnir glömruðu. —
Eg liafði verið sendur yfir liáls-
inn, úr næstu sveit, til þess að fvlgja
þessum sérfræðingi eða ráðunaut
vfir á Melrakkaevri, en þar ætlaði
liann að taka sér fari með skipi,
þá um kvöldið. Næsti bær við liáls-
inn, að vestanverðu, var Urðardal-
ur, og þar sátum við nú um há-
degisbilið, og drukkum kaffi. -
Einar bóndi í Urðardal gaut aug-
unum upp á hinn stóra mann. Ein-
ar var meðalmaður á vöxt, en frem-
ur þrekinn og kraflalega vaxinn, en
nokkuð þreytulegur og ellilegur, en
hann mun hafa verið milli fertugs
og fimmtugs. Hann l)jó litlu en lag-
viðurkennt verður líka að gæta liins,
að framleiðslan þolir ekki að falla
aftur i sjálfheldu gömlu skatta-
ákvæðanna.
Þess vegna verður nú að lialdasl
i hendur:
Afnám laganna um skattgreiðslu
iitgerðarfgrirtækja frá 1938 og heild-
arendurslcoðun skattalöggjafarinnar
á þann hátt, að tryggt sé, að at-
vinnurekstur landsmanna geti henn-
ar vegna þrifizt á heilbrigðan hátt.
legu búi i Urðardal og var lalinn
bjargálnamaður.
,,.fú, jú, svo mun það vera,“ sagði
Einar hæglátlega.
„Já, það er enginn vafi á því, að
það er,“ sagði Sigmundur með á-
herzlu, „lil dæmis gersamlega of-
bauð mér, þegar ég kom bérna á
brekkuna fyrir ofan bæinn og horfði
vfir túnið og búsin, að sjá það of-
boðslega skipulagsleysi á öllu lijá
þér, og raunar mörgum öðrum, sem
starfrækja landbúnað.“
Einar rétti sig dálítið í stólnum,
leit út um gluggann. „Það er nú
kannske ekki beint liægt að kenna
mér um það,“ sagði liann, „ég tók
nú við því svona og þetta hefir nú
hangið svipað mína tíð.“
„Já, en sjáðu til, Einar,“ sagði
Sigmundur. „Þú lilýtur sjálfur að
sjá öll óþægindin við það. Bærinn
er að visu ekki ósnotur, þú munt
liafa byggt hann upp, en af hverju
byggir þú hann svona? Úr band-
ónýtu efni, torfi og grjóti að mestu,
og — sérstaklega þó, á þessum stað?
í miðju túninu, eyðileggur stóra
spildu úr þessu góða túni í traðir
og göluskorninga, auk allrar um-
ferðar um túnið út frá bænum i
allar áttir, allan ársins hring. Hvað
lieldurðu að mörg slrá séu eyðilögð
árlega, með þeim átroðningi?“
„Túnstæðið er nú nógu stórt,“
sagði Einar, „og ef jörðina kelur
ekki á vorin, er sprettan fullsæmi-
leg. Það flekkjaði sig nú að heita