Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.08.1940, Blaðsíða 19

Þ J Ó Ð I N
73
Iiafa verið notaðar upp á síðkastið
lijá ófriðarþjóðunum, — Rússum i
Finnlands-styrjöldinni og þó eink-
um Þjóðverjum, þegar þeir t. d. her-
tókju Holland og Belgíu: heilum
sveitum alvopnaðra liermanna, og
það jafnvel með farartæki, er lálið
rigna ofan úr loftinu í fallhlífum,
fyrir aftan víglinurnar. Og nú er
búizt við því, að þetta verði gerl í
enn stærri stíl, ef af því verður, að
Þjóðverjar komi Iier á Iand á Bret-
landseyjum.
Enginn getur um það sagt, hve-
nær fyrst vaí bvrjað að gera „Ioft-
stökk“ með fallhlífum. Menn hafa
gerl það fyrr og síðar sér til gam-
ans, — húið sér lil ákaflega ein-
faldar fallhlífar og stokkið í þeim
fram af húsaþökum og klettum, —
svífandi síðan til jarðar „í róleg-
heitum“. Eg lieyrði t. d .sögu af því,
i Kaupmannahöfn, að maður nokk-
ur hefði ætlað að skemta sér á þenn-
an hátt þar í borg, fvrir röskum
mannsaldri síðan. Hafði hann far-
ið upp í Sívalaturn með regnhlíf,
spennt hana upp og kastað sér fram
al' turnþakinu! Ekki þarf að því
að spyrja, hvernig fór fyrir h'onum.
En með fallhlífunum eru gerðar
fyrstu tilraunirnar til þess að svífa
í loftinu, — það er því raunveru-
lega bvrjunarstig fluglistarinnar.
Þegar menn svo komust upp á
það, að hefja sig í loft upp i loft-
belgjum, kom fvrst að því, að gagn
vrði að fallhlífunum. Þá fundu
menn upp á því, að hafa fallhlífar
með sér í slíkar loftfarir, lil þess
að hjarga sér, ef illa tækisl til um
lofthelginn. Þreifuðu menn sig á-
fram um gerð og útbúnað á þessu
tæki, þar til fundið var það, sem
mönnum þótti vel nothæft. Og er
gerð fallhlífanna, sem nú eru not-
aðar, hyggð á þeirri reynslu, sem
j)á fékkst. Aðahmmurinn á þeim
fallhlífum, sem nú eru notaðar og
þeim, sem notaðar voru í sambandi
við loftbelgina, er sá, að nú er fall-
hlifin spennt á. flugmanninn mjög
tryggilega og haganlega, en áður
fyrr var karfa fest neðan í fallhlíf-
ina, með mörgum strengjum, ogþeg-
ar óhapp bar að höndum í loftsigl-
ingu, lét loftfarinn þessa litlu körfu
úthyrðis, mjakaði sér upp i hana
og lét svo skeika að sköpuðu. Og
þó að „loftstökk“ í fallhlífum, eins
og þær eru nú orðnar vandaðar að
frágangi, virðist vera allglæfraleg
íþrótt, þá mun hitl þó hafa verið
enn glæfralegra, og ekki hvað sizl
mun j)að hafa reynt á taugarnar,
j)egar verið var að búa sig undir
„svifflugið“ og losna frá loftbelgs-
körfunni.
Síðan flugvélarnar komu til sög-
unnar, hafa fallhlífarnar reynzt
mjög j)arft björgunartæki og marg-
ur flugmaðurinn bjargað lífi sínu
í fallblíf. Fallhlífarnar svara þann-
ig lil björgunarbáta hafskípanna.
Og nú er svo fallhlífin orðin þýð-
ingarmikið hernaðartæki.
En auðvitað hefir fallhlífar-„svif-
flug“ líka verið iðkað sem íþrótt.
Og menn hafa svo farið að keppa
hver við annan í þvi að kasta sé.r
úr sem mestri hæð — auðvitað!
Metið var komið upp í 11.560 metra,
áður en lil fallhlífa-afreka kom í
styrjöldinni.