Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.08.1940, Side 21

Þ J Ó Ð I N
75
búinn. T. d. liafði það komið fyrir,
að þá hafði kalið, sem liöfðu ver-
ið að þreyta þessa íþrótt á undan
lionuni. En Niland var í sérstaklega
gerðum fatnaði, sem var hitaður
með rafstraumi á leiðinni upp. Súr-
efnisflöskur hafði hann feslar við
v sig, svo og ýmiskonar mæla.
Þegar liann var síðar að því
spurður, hvernig hefði verið um til-
finningarnar og hvað hann hefði
liugsað, meðan hann var að „detta“,
sagði hann:
„Mér leið ágætlega og eg lield að
eg hafi ekki verið að liugsa um
annað en það, að vera í sem nota-
legustum stellingum, og augun hafði
eg svo auðvitað á mælunum."
Hvort liann hefði ckki litið til
jarðar?
„Ó-jú, — en jörðin var svo langt
í burtu, að mér fannst mér ekkert
koma hún við, fyrr en eg átti eftir
2000 metra; þá fór eg að gefa henni
auga.“
Það, sem mest virðist ríða á er
það, að gera sér far um að vera
rólegur, svo að fallhlífa-hermann-
inum verði það ekki á, að kippa
of snemma i strenginn, sem opnar
fallhlífina. En nú er spurt: Hvers
vegna má hann ekki opna hana
strax ?
Tökum dærni:
Tvær orustuflugvélar heyja ein-
vígi í 8000 metra hæð. Önnur vél-
in verður fyrir sprengju og stendur
á svipstundu í hjörtu báli, og flug
maðurinn stekkur út. Ef hann opn-
ar fallhlífina strax, þá er úti um
* r
hann. Þá hossast liann í loftinu, svo
að segja á sama stað fyrst, á með-
an fallhlífin er að stillasl, og svif-
ur siðan löturhægt til jarðar og gef-
ur mótstöðumanninum tækifæri til
að miða vélbyssu sinni vandlega á
hann. En með því að láta sig falla,
— hverfa eins og örskot, og opna
ekki fallhlífina fyrr en i síðustu
lög, eru líkur til að hann sleppi
heill á húfi.
Það er þetta, sem lögð er sérstök
áherzla á, að liðsmennirnir í þess-
um nýju sveitum í lofther ófriðar-
jyjóðanna verði leiknir í, og þá eink-
um þeir, sem ætlazt er til að verði
látnir lenda að haki óvinunum í á-
Stokkið úr flugvélinni. Litil „auka-fall-
hlif“ gerir fallið öruggara, áður en aðal-
fallhlifin er opnuð.