Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.12.1940, Blaðsíða 21

Þ J Ó Ð I N
115
lega snjóskriða, ruddist niður hlíð-
ina eins og risavaxinn foss og skall
vfir bæ gömlu lijónanna!
— Nágrannarnir fundu Guðrúnu
litlu sitjandi í snjóskafli, grátandi
og hálf ruglaða af liræðslu. Skammt
frá lienni sat gamall og úfinn hrafn
og krunkaði sultarlega. — Af bæ
Friðfinns og Sigríðar sást ekki urm-
ull eftir, og líkin fundust ekki fvrr
en um vorið.
Góða konán á nágrannabænum
tók telpuna til sín og hjúkraði henni
vel. Aldrei liafði Guðrúnu litlu lið-
ið eins vel á æfinni. Góða konan
átti margar hækur, sem hún mátti
lesa, og hún kunni ósköpin öll af
sögum. Þær.urðu mjög hændar hvor
að annari, og telpan sárkveið fvrir
þeirri stundu, er hún yrði að fara
frá þessum hæ, þar sem allir voru
góðir við hana. En liún gekk þess
ekki dulin, að hún mvndi bráðlega
verða sett niður hjá einhverju fólki,
sem léti hana vinna myrkranna á
milli, því þannig var farið með alla,
sem voru á sveitinni.
Einu sinni þeg'ar þær voru einar,
sagði hún góðu konunni frá
draumnum, sem hana dreymdi nótt-
ina áður en hrafninn bjargaði
henni. „Eg er alveg viss um, að
hrafninn hefir langað til að gefa
mér eitthvað i jólagjöf,“ bætti hún
við. „Hann var alltaf svo vinalegur,
þegar ég kom með matinn til lians.
Og sannarlega gaf hánn mér líka
gjöf, sem verl er um að tala!“
Góða konan horfði hugsi á telp-
una dálitla stund, svo sagði hún
hlíðlega: „Já, Guðrún mín, þú átt
krumma mikið að þakka, *þvi að lif-
ið er þó það bezla, sem hægt er
að gefa nokkurri manneskju. -—: Mig
langar nú líka til að gefa þér eitt-
livað, því nú eru jólin á morgun.
Við vorum að tala um það maður-
inn irtinn og eg, að okkur þætti leitt
að láta þig fara frá okkur aftur.
Okkur hefir alltaf langað til að eign-
ast barn, en það verður nú varla
úr þessu. Þess vegna kom okkur
saman um að spyrja þig, hvort þú
vildir vera hjá okkur framvegis og
vera dóttir okkar? Eg veit, að þig
langar lil að fá að læra, og svo er
guði fyrir þakkandi, að við erum
dável efnum húin, svo þa'ð. verða
einhver ráð með að láta það eftir
það. — Hvað segir þú nú um þelta,
litla vinkona mín?“
Guðrún litla gat ekki komið upp
nokkru orði fyrir geðshræringu; hún
horfði aðeins á góðu konuna og
augu hennar fvlltust tárum.
Slæmar horfur
eru nú í frönsku borginni Grenoble, sem
er mesta hanzkaframleiðsluborg þar i
landi. í borginni eru 32 hanzkaverskmiðj-
ur og unnu i þeim 8000 manns, áður en
Þjóðverjar sigruðu Frakkland. Árið 1939
seldu Grenoble-verksmiðjurnar hanzka
fyrir 107 millj. franka, en af þvi konni
07 millj. frá Bandaikjunum og Bretlandi.
Nú eru þeir markaðir lokaðir og verk-
smiðjurnar hætta störfum hver af annari.