Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.02.1942, Blaðsíða 23

í> J Ö Ð I N
21
ræktarinnar. Ungur íslenzkur fræðimaður er um þessar
mundir að semja íslenzka samheitaorðabók — hún ætti
að geta orðið að miklu gagni. En það er þörf svo margra
fræðslugagna fyrir menn, sem vilja sýna tungu sinni rækt.
Ég skal nefna dæmi. Hver maður hefur nafn, sem fylgir
honum eins og skuggi og aldrei skilur við hann. Því er
ekki ti! ltver sem veitir fræðslu um hin framúrskarandi
merltilegu íslenzku mannanöfn, sögu þeirra og þýðingur
Eða kver um íslenzlt staðanöfn! Talshætti! Spakmæli og
fleyg orð ur íslenzltum liókmenntum! Að ég tali nú ekki
Jim orðabólt yfir góð og hentug nýyrði ... Ef slílt stofnun
leiddist eltlti í þá villu að verða eitthvert einveldisfyrir-
tæki eða ltalífadæmi, en ræltti starf sitt með víðsýni og
einlægum vilja til að vinna gagn, þá má miltið vera, ef
hún gæti eltlti orðið að gagni.
Hér er eltlti staður né stund til að fjalla náltvæmar
um þessa hugmynd. Og hvað sem henni eða öðrum ein-
stökum atriðum líður, er inest um vert, að við, við öll höf-
um góðan vilja og breytum honum I holla athöfn. Mun-
um, hvað í húfi er: tilvera þjóðarinnar. En látum þetta
ekki verða til athafnalauss ’nugarvíls, heldur jákvæðs starfs.
Hvötum er betra
en sé óhvötum
í hildileik hafaslt;
glöðum er betra
en glúpnanda,
hvat sem at hendi kemr.