Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.02.1942, Blaðsíða 31

P J ÚÐIN
29
Sjálfstæðismanna og Framsóknai'-
manna skulu nú færð óyggjandi
vitni með nokkrum tilvitnunum:
Tíminn, 19. júlí 1940:
»Það hlýtur að vekja óskipta
undrun, hversu kappsamlega ýms-
ir forkólfar Sjálfstæðismanna
heimta nú aukinn innflutning
Vegna þess, að viðskiptajöfnuð-
urinn er nú á pappírnum nokkru
hagstæðari en verið hefur um líkt
leyti undanfarin ár ætla þeir alveg
vitlausir að verða, bölsótast og
hóta öllu illu, ef ekki verður slak-
að á höftunum«.
I ræðu, sem Eysteinn Jónsson, þá-
verandi viðskiptamálaráðherra flutti
í sameinuðu þingi í apríl 1940, um
þingsályktunartillögu, er þingmenn
Reykjavíkuf fluttu um innflutning
á byggingarefni o. fl., farast honum
svo orð:
»Nú l)ýst ég' við, að frá almennu
sjónarmiði verði flestir sammála
um, að þjóðhagslega séð sé mjög
óhyggilegt að kaupa byggingar-
efni til stórra muna og byggja ný
hús eins og nu standa sakir, þvi
að slík hús hlytu alltaf að verða
mylnusteinar um háls eigenda
þeirra, og í annan stað er mikill
partur af því efni, sem keypt v'æri
til þeirra húsa, algerlega tapað l'é,
miðað við að nota það til annara
hluta, einkanlega til þess að reyna
að losa eitthvað um skuldir þjóð-
arinnar, ef þess væri nokkur kost-
ur. Og það hljóta allir að vera sam-
mála um, a. m. k. allir hv. alþm.,
að á svona tímum er æskilegt að
leggja í sem allra minstar fram-
kvæmdir, sem erlendan gjaldeyri
þarf til, en reyna heldur að draga
að sér höndina sem mest og losna
heldur úr skuldum, ef nokkur kost-
ur væri«.
Og síðari hluta árs 1940, 13. águst,
ritar sami maður í Tímann, og tekur
þar afstöðu til deilunnar milli Sjálf-
stæðismanna og Framsóknarmanna,
á þennan afdráttarlausa hátt:
»Aðalatriðið í þessu máii er í
raun réttri það, að ef þjóðin ekki
eignast inneignir í erlendum gjald-
eyri á tímum eins og þessum, eða
greiðir skuldir, þá er það óræltur
vottur jjess, að þjóðin er 'að tapa.
Frá mínu sjónarmiði á sú skoð-
un því ekki rétt á sér, að nokkuð
hættur viðskiptajöfnuður, að
krónutali, frá því, sem verið hefir
og bætt gjaldeyrisástand í bili, sé
tilefni þess að slaka á takmörkun-
um, sem settar hafa verið um
neyzlu erlendra vara í landinu. —
— Eg álít, að þjóðin eigi einmitt
nú að leggja nolikuð hart að sér
til þess að reyna að bæta fjárhag
sinn, lækka skuldirnar og eignast
innstæður í erlendum gjaldeyri«.
Skýrra getur þetta ekki verið. En
varðandi viðskiptajöfnuðinn má
segja, að lítil forsjálni hafi verið,
Jægar komið er fram í ágústmánuð,
að sjá þá ekki, hvert reka múndi.
Ræði var jöfnuðurinn þá orðinn veru-
leg'a hagstæður, yfirstandandi síld-
veiði með afbrigðum, en búið að gera
samning við Breta um sölu síldar-
afurðanna — og ísfiskmarkaðurinn
síhækkandi.
Enda varð sú raunin á, að um ára-
mótin reyndist verzlunarjöfnuðurinn