Alþýðublaðið - 15.04.1924, Blaðsíða 3

AL»YBtt-BLA'*X»-
að velja, enda er Alþýðuflokkur-
ian einl íramfara-flokkurinn, s*m
nú er i landinu.
Alþýðan þarínast framfara.
Hún hefir ekkert gagn af íhaldi
eða afturhaldl né heldur af
gæsalappaðri >framsókn< eða
>6jálfstæði<. Hún þarf framfarir
bæði í andlegum og líkamiegum
efnum, og þær verða að elns
reistar á hán kaupgjaldi alþýðu.
í framfaraiöndunum er kaup
alþýðustétta helmingi hærra en
hér eða melra, og þar ræður
alþýðan miklu og sums staðar
ollu.
I>ar eru íyrlrmyndirnar.
Húrra! búrra! húrra!
Yel sé yður, Dagsbrúnaraienn!
Vel só yður, foringjar verkamanna!
Hver einaeti hugsandi drengur og
góður flnnur til með yður og
styöur málstað yðar í hjarta
sínu. ■—
Svívirðingar leigugutlara Morg-
unblaðsins ráku mig til að segja
nokkur orð. Þeir gera tilraun til
að svívirða foringja verkamanna
og smána Dagsbrúnarmenn. En
hvað er verkamönnum til saka
fundið? Að þá langar til að
hafa eitthvað að ets og vilja setja
börnin sín ál — Sigurður Júlíus
Jóh.rnnesson oriíar það svona:
>Sjá! þrællinn, sem vinnur, er
ósvíflnn, — heimtar að borða!<
En kvæðið heitir; >Verkamaður í
auðvaldsklóm<, og ættu verka-
mannafjendur at hafa það kvæði
yfir með stilliiog u — og kenna
það forýstusauðu íum.
Þrælmenni e a neit& veska-
manninum um nefndar kröfur.
Hverjir úr efi amannaliði vilja
vinna eyrarvinnr íyrir lægra kaup
en kr. 1,40 um stundina?
Treysta rubbungar sér til að
komast af með mmna kaup en
verkamenn heiinta? Gætu þeir
herrar framfleyi.t heimili, þótt
ekki séu fleiri ómagar en 3 — 12,
á þessu nefnda kaupi? —
Vog-Bjarni á að hafa sagt í
íyrra, að engim maður kæmist
af rneð minni laun um árið en
16000 kr. Hve ja kaliar Bjarni
menn? —
\ Nei; herrar þrssir komast ekki
af með laun verkamanna. Það vita
þeir. En hitt víta þeir ekki né
viðurkenna, að verkamenn eiga
jafnan rétt á 1 fl og þægindum
sem rubbungar.
Þetta ve^ða ! eir nú að lærai
Og þótt illa’ gan; i og seint, lærist
það samt. Eldsj lóðir safnast yflr
I höfðum yðar, e 3m rænið bróður
j yðar lótti, og piíilirnar kenna yður
i að lokum sannleikann. —
I
Margfaldar þakkir só hinum
j ötulu forgönguménnum verka-
I manna hór, þeim Ólafl og Héðni.

Atgreiðsla
blaðsins er i Alþýðuhúainu,
opin virka daga kl. 9 árd. til
8 siðd., sími 988. Auglýsingum
sé skilað fyrir kl. 10 árdegis
útkomudag blaðsins. — Sími
prentsmiðjunnar er 633.
9
ls*
H
8

Konur!
Æ ætiafnífvitamitiar)
eru notuó i„Smára^-
smjörlíEié. ~ Siðj
þvi ávaít um þaé
ié
Umbúðapappír fæst á afgreiðslu
Alþýðublaðsins með góðu verði.
Ætti alþingi að Deita þeim 50 til
100 þúsund krónur til að kómá
jafnaðarstefnunni í framkvæmd.
Og væri þeim aurum vel varið.
Ólafur og Hóðinn eru einbeittir
menn og ósérhlíínir. Og ef dæma
skal af ávöxturn verka, eru þeir
kristnari en Knútur. Enn éiníi
sinni hafa þeir sifstýrt neyð fjölda
manna; enn hafa þeír verndað
Edgar Rioe Burroughs;
Tarzern og gimsteinar Opar-borgar.
„En það hlýtur að vera önnur leið,* staðhsefði
konan.
„Engin leið er eins auðveld til auðlegðar og sú aö
fara i fjúrhirzlu Opar og flytja þaðan auðinn,“ svaraði
hann. „Eg skal fara einkarvarlega, Jane! og liklegt er,
að ibúar Opar verði þess aldrei varir, að ég hefi aftur
hnuplað úr fjársjóði, sem þeim er eins ókunnugt um að
til, er eins og þeir þektu ekki verðmæti hans, ef þeir
rækjust á hann.“
Þetta virtist sannfæra lafði Greystoke um, að frekari
mótbárur væru gagnslausar, svo að hún feldi niður
talið.
Werper hlustaði enn skamma stund, áður hann læddist
aftur á pallinn, þar sem hánn reykti nokkra vindlinga
áður en hann tók á síg náðir.
Daginn eftir kvaðst Werper fara hið bráðasta óg bað
Tarzan leyfis að mega veiða stór veiðidýr 1 Waziri-landi
á leiðinni um það; — var það leyfi veict fúslega.
Belginn var tvo daga að búa sig af stað, en loksins
hélt lestin burtu með fylgdarmann i fararbroddi, er
Tarzan bafði lánaö. Hópurinn var »1: amt kornirm, er
Werper lézt vefða vöikur og kvaðit se jast að þar, mib
hátíö vár ."•komfiiBj' unx íór tíatMtöl. Þáí skanit vár
komið frá Tarzan-bæ, sendi Werper fylgdarmanninn
heim og sagðist senda eftir honum, þegar sér batúaði.
Þegar fylgdarmaðurinn var farinn, kallaði Werper einn
af trúustu þjónum Achmet Zeks til sin og skipaði hon-
nm að njósna um burtför Tarzans og koma strax, er
hann yrði hennar var, og segja sér, i hvaða átt Bretinn
héldi.
Belginn þurfti ekki lengi að biða, þvi að dftginn eftir
kom sendimaðui’ hans aftur og sagði, að Tarzan hefði
um morguninn lagt af stað til suðausturs og með honum
fimm tugir Waziri-mauna.
Werper kallat i til sin fararstjórann, er hann hafði
skrifaö Achmet Zek langt bréf. Bréfið fékk hann farár-
stjóranum.
„Sendu hraöb >ða þegar í stað með bréf þettai til
Achmet Zek,“ stgði hann. „Bíddu hér svo frekari skip.
ana frá mér eða Achmet. Komi einhver frá bæ Bretans,
þá segðu, að óg sé afarveikur i tjaldi minu og enginn
megi ónáða mig Fáðu mór nú sex burðarmenn og sék
hermenn — þá beztu og hugrökkUstú, — og ég elti
Bretann og kemst að þvi, hvar hann geymir gull siti.
Þannig atvikrðist það, að jafnframt þvi, að Tarzau
hálfnakinn hólt til Opar i fararbroddi Waziri-manna,
rakti Werper »1< ð hans á daginn og áði skamt frá hon-
um á nætmrnar.
' 1 ' .... ' '-i'I