Ný dagsbrún - 01.06.1973, Blaðsíða 4

Hvers vegna erísland í Nató
og hvað ber að gera?
íslenzka borgarastéttin hefur
ávallt réttlætt aðild Islands að
NATO með því að án hennar
væri landið varnarlaust ogmyndi
verða átroðningi annarra ríkja
að bráð. Þessu til stuðnings hafa
borgararnir jafnan bent á að Is-
land eigi samstöðu með hinum
vestræna heimi, þar sé að finna
„vinaþjóðir" okkar sem ótrauð-
ar muni láta okkur í té þá
„vernd", sem við þörfnumst og
því sé eðlilegt að við séum í
hernaðarbandalagi með þeim.
Grátbroslegri fjarstæðu er ekki
hægt að hugsa sér, eins og at-
burðir síðustu daga sanna. Bret-
ar, bandamenn íslendinga í Nató
hafa ráðist með hervaldi inn í ís-
lenzka landhelgi, vopnuð árás
þeirra sýnir hvers virði okkur er
veran í Nató, árásin sem banda-
lagið átti að „verja"!! okkur fyr-
ir kemur frá einum af banda-
mönnum okkar innan Nató og er
raunar ekki sú fyrsta úr þeirri
átt.
Þetta þarf þó engan að undra,
innrás Breta í íslenzka landhelgi
er ekki annað en afleiðing af
hagsmunaárekstrum brezku og
íslenzku borgarastéttanna. Nokk-
ur hluti brezku borgaranna
þarfnast íslandsmiða, því þar
stunda þeir arðrán sitt gegnum
fiskveiðar. íslenzku borgararnir
þarfnast einnig þessara sömu
miða af sömu ástæðum og vilja
helzt sitja einir að íslenzka land-
grunninu í þeim tilgangi, en eru
þó reiðubúnir til að semja við
Breta um afnotaréttinn af Is-
landsmiðum og tryggja þannig
viðskiptahagsmuni sína út á við,
og væru raunar löngu búnir að
því ef þeir þyrðu það vegna al-
menningsálitsins í landinu. En
þeir vilja ekki fara úr Nató
vegna þess að á Nató treysta
þeir sem skjól sitt og skjöld og
hafa Iíka gilda ástæðu til þess.
Veran í Nató getur þó ekki
forðað íslenzku borgurunum frá
því að Ienda í hagsmunaárekstr-
um við borgara annarra landa.
Þetta er íslenzku borgurunum
vel Ijóst, enda væru þeir meir en
meðal bjánar ef þeir héldu að
aðildin að Nató gæti forðað þeim
frá afleiðingunum af slíkum
hagsmunaárekstrum. Þó vilja
þeir vera áfram í Nató. Hvers
vegna skyldi það vera?
Sem kunnugt er varð Nató til
til verndar ríkjandi skipulagi á
vesturlöndum hvort sem því yrði
ógnað utan eða innan frá. Frá
fyrstu tíð hefur það því verið
hlutverk Nató að vernda hags-
muni ríkjandi stéttar á vestur-
löndum, — borgarastéttarinnar,
sem á þeim tíma sem Nató varð
til setti allt sitt traust á hernað-
arlegan og efnahagslegan styrk
stærzta og voldugasta auðvalds-
ríki veraldar, Bandaríki N-Amer-
íku, en það ríki sá sér marghátt-
aða hagsmuni fólgna í slíkri hern
aðarsamsteypu. Með henni var t.
d. hernaðarstyrkur kapítalism-
ans í V.-Evrópu aukinn margfald-
lega, að slíku hlaut Bandaríkjun-
um að vera mikill styrkur ef þau
hyggðu til árásar frá V.-Evrópu
auslur á bóginn, auk þess sem
það veitti þeim aðstöðu til þess
að staðsetja heri sína til slíkrar
árásar á hentugum stöðum í V.-
Evrópu. Tilkoma herstöðvarinn-
ar á Miðnesheiði byggðist öðrum
þræði á þessari staðreynd.
En það voru ekki öll aðildar-
ríki Nató, sem gengu með heims-
valdadrauma í meltingarfærum
sínum, smæð þeirra og vanmátt-
ur bannaði þeim að ala með sér
slíkar hvatir. Þó setti ríkjandi
stétt slíkra landa (borgarastétt-
in) frá upphafi allt sitt traust á
Nató og mændi þangað, og mæn-
ir enn í dag, hundsbljúgum von-
araugum, því þaðan vænta borg-
arar smáríkjanna innan Nató
sér þess styrks sem þeir van-
treysta herjum sínum til að láta
í té ef í harðbakka slær með
þeim og arðrændri alþýðu þess-
ara landa.
Eitt slíkra ríkja innan Nató-
samsteypunnar er ísland. Is-
lenzku borgararnir skilja vel að
það sem þeir þarfnast til trygg-
ingar völdum sínum er her, því
þeim er vel sú staðreynd ljós, að
allt vald byggist á vopnum. En
smæð íslenzku þjóðarinnar hefur
hingað til bannað borgurunum
að koma sér upp eigin her, sem
hafi yfir að ráða nægum styrk
til að tryggja völd þeirra örugg-
lega. Þess vegna sóttu þeir um
aðild að Nató, því þaðan gátu
þeir fengið þann her og það
vopnavald sem þeir þörfnuðust
til þess að tryggja völd sín ef í
harðbakka slægist við alþýðu
landsins, en ekki vegna þess að
þeir óttuðust utanaðkomandi á-
rás, þótt þeir létu slíkt í veðri
vaka og héldu mjög á lofti á dög-
um kalda stríðsins, en það gerðu
þeir aðeins til þess að blekkja
þjóðina og breiða yfir hinn eig-
inlega tilgang sinn með aðildinni
að Nató. Þessa aðild sóttu þeir
um í beinni andstöðu við vilja
íslenzkrar alþýðu, sem þeim,
vegna þess að alþýðuna skorti
bæði skipulag og örugga pólit-
íska forustu, tókst að halda í
skefjum með lögregluhundum
sínum og hvítliðaskríl á meðan
senditík þeirra og einn allra
mesti skíthæll sem komið hefur
fram á sviði Islandssögunnar,
skreið inn í bíl er flutti hann út
á flugvöll og flaug þaðan vestur
í náðarfaðm ameríska auðvalds-
ins til þess að staðfesta þar að-
ild íslands að Nató með s'ínu eig-
in nafni, sem síðan er hinn mesti
smánarblettur á landi voru og
þjóð og enginn heiðvirður Is-
lendingur getur borið sér á vör
án blygðunar.
Það er því augljóst mál að á
meðan borgarastéttin hefur völd-
in losnum við aldrei við aðildina
að Nató og þar með auðvitað
ekki heldur við svívirðu erlendr-
ar hersetu í landi voru. Krafan
i um úrsögn úr,Nató og brottför
i erlends hers af landinu er í
sjálfu sér virðingarverð af hverj-
um sem hún er borin fram og
henni ber auðvitað að halda á
Iofti, en þó verður það að segjast
eins og það er, að það er sorg-
NATÓFLOKKUR
Framhald af 1. síðu.
Nixons og Pompidou, til þess að
mótmæla heimsvaldastefnu, her-
setu og Natóaðild. Á undirbún-
ingsfundum fyrir gönguna börð-
ust sömu menn eins og bezt þeir
gátu gegn því að úrsögn íslands
úr Atlantshafsbandalagínu yrði
ein af kröfum göngunnar. Svo
mikið kappsmál var þeim að
fella kröfuna niður, að þegar þeir
fengu því ekki ráðið, lögðu þeir
til að í stað orðanna „úrsögn úr
Nató" kæmi „Nató burt", sem
gat ekki átt við annað en her-
stöðina eina.
Þeir menn og flokkar, sem
vilja ekki hafa úrsögn úr Atlants-
hafsbandalaginu að framtíðar-
markmiði og vilja ekki vinna því
fylgi almennings eru Nató-sinnar
þó að þeir vilji ekki kannast við
það og haltri á eftir sjálfvöktum
hreyfingum almennings til þess
að leyna því að þeir eru tagl-
hnýtingar burgeisanna í raun.
leg staðreynd að sú krafa mun
aldrei skila neinum árangri með-
an borgarastéttin situr að völd-
um, vegna þess að það er fráleitt
að láta sér detta í hug að hún (þ.
e. borgarastéttin) svipti sjálfa
sig megin stoðinni sem völd
hennar byggjast á (herstyrknum)
þeim styrk sem gerir henni fært
að halda alþýðu þessa lands í
arðráns- og vinnuþrælkunar-
fjötrum sínum, ef í harðbakka
slær og borgararnir telja gróða-
sjónarmiðum sínum stefnt í
voða. Það er því knýjandi nauð-
syn fyrir ísl. alþýðu að skilja
hvernig hún fær varpað slíku oki
af sér, skilja að hún varpar því
ekki af sér í samvinnu við borg-
arana, ekki heldur með bæna-
skjölum né kröfum á hendur
borgarastéttinni. Að ætla slíkt til
árangurs er hin mesta fásinna og
stríðir gegn einföldustu hug-
myndum um heilbrigða skyn-
semi, því það er fráleitt að ætl-
ast til þess að nokkur maður
snúist gegn sínum eigin hags-
munum, en að krefja ísl. borgar-
ana um að segja af höndum sér
erlendan herstyrk og kljúfa sig
frá hernaðarsamsteypum kapítal
ismans, er sama og biðja þá um'
að hætta öllum varúðarráðstöf-
unum til tryggingar völdum sín-
um og þar með aðstöðu sinni til
arðráns, eða með öðrum orðum,
biðja þá um að hætta að gera
neitt sem tryggt geti þeim gróða
þeirra.
Hvernig getur þá íslenzk al-
þýða losnað við Nató-aðildina og
þar með erlenda hersetu í landi
sínu?
íslenzk alþýða getur það aldrei
nema hún sameinist í byltingar-
sinnuðum verkalýðsflokk, Komm
únstaflokk. Slíkur flokkur er
einn fær um að veita alþýðunni
þá pólitísku forustu sem hún
þarfnast til þess að hún fái
skipulagt sig til raunverulegrar
baráttu við borgarastétt síns eig-
in lands, steypt henni af stóli og
þar með hrint oki borgaranna
af herðum sér, gengið síðan stolt
og frjáls frá hernaðarsamsteyp-
um heimsvaldasinna og rekið
hermannaskríl þeirra án minnstu
miskunnar af heilagri grund síns
ástkæra föðurlands. Dæmi sanna
að þetta er vel fært, en aðeins
með því móti að alþýðan skipu-
leggi sig undir merki kommún-
ismans og öðlist þannig þá for-
ustu, það þrek og það hugrekki
sem til þess þarf.
Þjónkun við
ofbeldi
mótmælt
Vegna þeirra frétta, sem hvað
eftir annað hafa komið fram í
fjölmiðlum að undanförnu, þess
efnis að fyrir dyrum standi við-
ræður milli íslenzkra stjórnar-
valda og erlendra sendimanna
um hugsanleg réttindi erlendra
fiskiskipa til veiða innan 50
mílna fiskveiðilandhelginnar, vill
Sósíalistafélag Reykjavíkur Iýsa
yfir eindreginni andstöðu sinni
við hugsanlegan afslátt frá út-
færslu fiskveiðilandhelginnar í 50
mílur og andstöðu sinni við allt
samningamakk um skerðingu á
fiskveiðilandhelginni.
Samkvæmt áðurnefndum frétt-
| um eru það fyrst og fremst tvær
I þjóðir, Bretar og Vestur-Þjóð-
verjar, sem til greina koma að
samið verði við. Þær tvær þjóðir,
S. J.
NY DAGSBRUN
JÚNÍ 1973
Auglýsing
frá lánasjóði íslenzkra námsmanna
um fimm ára styrki
Hér með eru auglýstir til umsóknar 10 styrkir, sem veittir
eru þeim, sem í vor Ijúka stúdentsprófi eða prófi frá raun-
greinadeild Tækniskóia íslands og hyggjast hefja nám í
háskóla eða tækniskóla á komandi hausti.
Sá, sem hlýtur slíkan styrk heldur honum í allt að 5 ár,
enda Ieggi hann árlega fram greinargerð um námsárangur,
sem lánasjóðurinn tekur gilda. Þeir einir koma til greina,
sem hlutu ágætiseinkunn eða háa fyrstu einkunn.
Styrkir verða veittir til náms bæði í raunvísindum og hug-
vísindum.
Umsóknir, ásamt afriti af prófskírteini, eiga að hafa borizt
skrifstofu Iánasjóðs ísl. námsmanna, Hverfisgötu 21, fyrir
22. júní n. k.
Skrifstofan afhendir umsóknareyðublöð og veitir
allar nánari upplýsingar.
Reykjavík, 4. júní 1973.
Lánasjóður íslenzkra námsmanna.
Samkvæmi skýrslum um sjúklínga, sem látizi hafa
af völdum kransæöastiflu á Landsspitala islands
síðustu árin, dóu stórreykingamenn í þeim hópi
12 árum yngri en hinir, sem ekki hötðu reykt.
Þetta er skýrt íslenzkt dæmi um tengsl
sígarettureykinga og kransæðasjúkdóma.
Láttu sorglega reynslu annarra verða þér
viti til varnaðar.
sem einar hafa beitt okkur of-
beldi og stundað veiðiþjófnað
innan 50 mílna markanna. Utan-
ríkisráðherra er sagður hafa lýst
því yfir á blaðamannafundi, að
Vestur-Þjóðverjum hafi verið
sent tilboð um veiðiheimild þeim
til handa allt inn að 30 mílna
mörkum og Bretum hafi áður
verið boðnir enn hagstæðari skil-
málar, — veiðiheimild inn að 25
mílna mörkum!!
Sósíalistafélag Reykjavíkur
lýsir algerri andstöðu sinni við
þessi vinnubrögð og telur óhugs-
andi, að um þau geti verið þjóð-
areining. Félagið telur að sízt af
öllu beri að veita Bretum og
Vestur-Þjóðverjum undanþágur
til veiða innan fiskveiðilandhelg-
innar. Þá eigi ekki að verðlauna
fyrir hótanir þeirra, ofbeldi og
veiðiþjófnað. Félagið telur enn-
fremur, að eftir herskipainnrás
Breta í fiskveiðilandhelgi Islands
séu íslendingar óbundnir af öll-
um þeim tilboðum, sem íslenzk
stjórnarvöld hafa gert Bretum í
landhelgisdeilunni. Þar á meðal
hinu hneykslanlega tilboði um
að heimila Bretum að veiða 117
þús. lestir á ári á íslandsmiðum.
Félagið vill beina þeirri áskor-
un til einstaklinga og félagssam-
taka í landinu, að fylgja því fast
eftir, að útfærsla fiskveiðiland-
lielginnar verði í reynd miðuð
við 50 rnílur og útfærslan ekki
á neinn hátt gerð að verzlunar-
vöru.
STJÓRN
SÓSÍALISTAFÉLAGS
REYKJAVÍKUR