Ný dagsbrún - 01.11.1973, Síða 3

Nóvember 1973.
NY DAGSBRCN
3
Styrjöld
heimsvaldasinna
Framhald af 2. síðu.
inskárra og frekjufyllra í yfir-
lýsingum sínum.
Gyðingar reyndu að kaupa
allt það land af Aröbum sem
falt var. Pað varð þó aldrei
mikið land sem þeir eignuðust
þannig (sbr. N. d. júní) og
þeir sem seldu voru aðallega
landeigendur, sem voru búsettir
í Sýrlandi. En þegar Israelsríki
var stofnað 1948 var jarðnæði
Araba tekið af þeim i stórum
stíl og fjöldi þeirra flæmdur úr
landi og hefur sú saga verið að
gerast fram á þennan dag.
Heimsstyrjöldin síðari var
eins og hin fyrri vatn á myllu
Síonista, enda hertu þeir nú á
kröfum sínum. I maí 1942 settu
þeir fram kröfur um tafarlausa
stofnun Gyðingaríkis í Palest-
ínu, ótakmarkaðan innflutning
Gyðinga þangað undir stjórn
Gyðingasamtakanna og myndun
eigin hers. Pessar kröfur lögðu
þeir fyrir bresku stjórnina 1945
og á þessum grundvelli var
ísraelsríki stofnað 1948 að til-
stuðlan breskra og bandarískra
heimsvaldasinna.
Gyðingar eiga engan
„sögulegan rétt“ til
Palestínu.
Um það bil þrjár milljónir
Gyðinga eru nú í ísrael. (í öðr-
um Iöndum heims eru 12 millj.
Gyðinga og þar af í New York
einni fleiri en í Israel). Flestir
þeirra eru innfæddir Austur-
Evrópumenn, Pjóðverjar, Eng-
lendingar, Bandaríkjamenn o. s.
frv. í ótalmarga ættliði. Alda-
Iangar trúar- og atvinnuofsókn-
ir hafa viðhaldið gyðinglegum
samfélögum i nokkurskonar
„apartheid"- eða aðskilnaðarað-
stöðu meðal vestrænna þjóða.
Petta ástand hefur fóstrað hin-
ar fáránlegu hugmyndir Sí-
onismans um nokkurskonar
„erfðarétt" að Palestínu, arftaka
þeirra fomu, útdauðu þjóð-
flokka sem byggðu landið á
biblíusögulegum tíma. Pjóðsag-
an um burtflutning allra hinna
fornu gyðingaþjóðflokka frá
Palestínu eftir fall Jerúsalem
árið 70 að okkar tímatali er
j furðu lífseig þó að hún hafi
j ekki við neitt að styðjast ann-
að en það, að Rómverjar hafa
j eflaust aflað sér þræla meðal
' Gyðinga eftir sigur sinn svo
sem venja þeirra var. Burt-
flutningur Gyðinga til annarra
Miðjarðarhafslanda er miklu
eldri en fall Jerúsalem og ekk-
ert einsdæmi á þeim tíma, sbr.
Föníkumenn og Armeningar.
Arabar hafa búið óslitið í
Palestínu í 1300 ár og þegar
Israelsríki var stofnað 1948 var
meirihluti íbúanna arabiskur
þrátt fyrir stöðugan innflutn-
ing Gyðinga síðan fyrri heims-
styrjöld lauk.
Styrjaldarrekstur Israels
er kostaður af
bandaríska auðvaldinu.
Árásarstyrjaldir Israels gegn
Arabalöndunum hafa kostað gíf-
urlegar fjárhæðir, miklu meiri
en svo að ísrael sjálft með um
það bil þrjár milljónir íbúa
gæti risið undir. Stöðugur fjár-
straumur erlendis frá, einkum
frá Bandaríkjunum, ríki og auð-
mönnum. Samkvæmt opinber-
um skýrslum hafa framlög til j
Israels í formi gjafa, styrkja og
lána numið um 12,2 milljörðum
dollara. Pað er áætlað að meira
en 80% af þessu fé hafi komið
frá Bandaríkjunum. 1 febrúar
síðastl. sömdu Israelar um 550
milljón dollara bandaríska fjár- j
hagsaðstoð. Mestur hluti þess
fjár fór til eflingar flughersins.
1 stríði því sem hófst 6. okt.
má segja að bandarísku heims-
valdasinnarnir hafi endanlega
kastað - grímunni. Peir hafa
myndað „loftbrú" beinleiðis frá
Bandaríkjunum til Israel til
þess að birgja það hergögnum.
Á fárra mínútna fresti lenda
stórar flutningaflugvélar á ísra-
elskum flugvöllum hlaðnar
þungum hergögnum. Styrjöldin
er nú eins og áður styrjöld
heimsvaldasinna, fyrst og
fremst bandarískra, gegn Araba-
ríkjunum og þriðja heiminum j
til þess að viðhalda yfirdrottn-j
un sinni.
MARX-LENINISMINN
ALMENN HÖFUÐATRIÐI VII.
Ríki og bylting
LENIN: Ríki og bylting. ísl. þýðing. Reykja-
vík 1938. önnur útg. 1970 (Heimskringla).
Afstaðan gagnvart ríkinu er eitt af þýðing-
armestu málum verkalýðshreyfingarinnar.
Hægri menn og sósíaldemókratar halda því
fram að ríkið sé hlutlaust og standi yfir stétt-
unum. Slíka skoðun hefur t.d. Alþýðubanda-
lagið hér, að ekki sé talað um Alþýðuflokkinn.
I bók sinni um ríkið og byltinguna sýnir Lenin
með órækum rökum að þesar hugmyndir eru
gersamlega rangar og sviksamlegar. Hann
dregur saman kenningar Marx og Engels um
um ríkið og eykur mörgu nýju við úr reynslu
verkalýðshreyfingarinnar síðan þeir voru uppi.
Aðalefni bókarinnar er í mjög stuttu máli
þetta:
Ríkði er stéttardrottnunartæki. Pað er afleið-
ing ósættanlegra stéttamótsetninga. Pað er
verkfæri stéttar til þess að kúga aðrar stéttir.
Ytri einkenni ríkisins eru alls kyns þvingun-
arstofnanir, svo sem her, lögregla, fangelsi og
skrifstofuvald Ríkisvélin hefur náð fullkomnun
sinni í kapítalisku þjóðfélagi.
Verkalýðurinn getur ekki yfirtekið ríkisvald
borgarastéttarinnar og nota það i eigin þágu.
Hann verður að mola það niður og setja í stað
þess ríki öreiganna — það er öreigarnir skipu-
lagðir sem ríkjandi stétt.
Ríkisform borgarastéttarinnar eru mörg og
margvísleg, en öll eru þau form fyrir alræði
borgarastéttarinnar. Á breytingaskeiðinu frá
kapítalisma til kommúnisma munu koma fram
margskonar pólitísk form, en innihald þeirra
mun verða hið sama, alræði öreiganna. Hlut-
verk öreigaalræðisins er að brjóta á bak aftur
mótstöðu arðræningjanna og ryðja brautina
fyrir stéttlausa þjóðfélagið, — kommúnism-
ann.
Lenin ræðir ýtarlega um muninn á borgara-
Iegu lýðræði og öreigalýðræði og skilgreinir
reynslu Parísarkommúnunnar, sem var lýðræði
öreiganna eins og Marx var Ijóst á þeim tíma.
Við verðum að geta hugsað okkur Iýðræði án
þingræðis, segir Lenin.
Sósíaliska þjóðfélagið, fyrra stig kommún-
ismans er sprottið upp úr skauti kapítalism-
ans og ber „móðurmerki" hans á mörgum
sviðum. Ríkisvald er ennþá nauðsynlegt og þar
með kúgun, en stéttirnar hafa skipt um hlut-
verk þar sem öreigarnir eru hin ríkjandi stétt.
Það er, eins og Lenin segir, borgaraþjóðfélagið
án borgara. Með þróun þess yfir í kommún-
isma, þegar „sérhver maður starfar eftir því
sem hann hefur hæfileika til og ber úr býtum
eftir því sem þarfir hans krefja" (Marx) tekur
ríkið að „visna upp" og deyr út að lokum.
Undirstaðan -
yfírbygglngin
„-----Samkvæmt efnislegri söguskoðun er framleiðslan
og endurn. í lífinu sjálfu þegar allt kemur til alls ráð-
andi aflið í sögunni. Hvorki Marx né ég höfum nokkru
sinni staðhæft meira. Þegar einhver kemur nú og rang-
færir þetta á þann veg, að efnahagsatriðið sé eitt ráðandi,
ummyndar hann þessa setningu í merkingarlaust, óhlut-
lægt, fáránlegt orðagjálfur. Efnahagsástandið er undir-
staðan, en mismunandi atriði yfirbyggingarinnar — pólit-
ískar myndir sem stéttabaráttan tekur á sig og úrsht
hennar — stjórnarskrár sem sigursæl stétt setur að unn-
inni orustu o. s. frv. — réttarreglur, og meira að segja
speglanir allra þessara raunverulegu viðureigna í heilum
þeirra, sem þar taka þátt, pólitískar, lagalegar, heimspeki-
legar kenningar, trúarskoðanir og þróun þeirra í kenn-
ingakerfi, hafa einnig áhrif á baráttuna í sögunni, og
hafa oft yfirgnæfandi áhrif á myndina sem hún tekur á
sig. 1 víxlverkan allra þessara atriða gerist það að lokum
að efnahagsþróunin gerir sig gildandi sem nauðsyn fyrir
tilstilli óendanlegs grúa tilviljana (þ. e. a. s. hluta og at-
vika, þar sem samhengið á milli er svo lauslegt eða ó-
sannanlegt að líta má svo á að það sé ekki til og því óhætt
að láta vera að kanna það). Ella væri auðveldara að heim-
færa kenninguna upp á hvaða söguskeið sem vera skal, en
að leysa jöfnu með einni óþekktri stærð."
Fr. Engels: tJr bréfi til Biochs 1890.
Herseta
Framhald af 1. síðu.
stöðu" Islands sem vopnlausrar
þjóðar, að ekki nægi yfirlýsing
frá íslands hálfu um að Banda-
ríkin fái sömu aðstöðu á Is-
landi og í síðasta stríði ef til
ófriðar kæmi, að Keflavíkurstöð-
in verði að vera til taks fyrir
bandalagið sem herbækistöð og'
sömuleiðis olíustöðin í Hvalfirði,
að íslendingar mættu því að-
eins segja upp Keflavíkursamn-
ingnum, að bandalagið fengi þar
sömu aðstöðu.
Með þessum óformlegu skil-
yrðum gerðist íslenska ríkið að-
ili að Atlantshafsbandalaginu.
Og með sjálfri aðildinni er fs-
land stríðsaðili hvenær sem her-
málaráð og fastaráð Atlants-
hafsbandalagsins telur tilcfni
gefast, með þeim ótakmörkuðu
skuldbindingum sem því fylgja.
Þetta er aðalatriði málsins.
Magnús Kjartansson gengur
framhjá þessum höfuðatriðum.
Hann vitnar aðeins í gyllingar
landsölumanna, sem aldrei hafa
haft neina stoð í veruleikanum
í því skyni að hvítþvo Atlants-
hafsbandalagið og sýkna það af
allri sök á herstöðvum hér.
„Pað hefur verið og er siðferði-
leg skylda(!) bandalagsins að
halda þannig á málum aðhvorki
sé erlendur her né herstöðvar
á Islandi á friðartímum."!!
segir Magnús.
Herstöðvasamningurinn er
sjálfstæður samningur að formi
til milli íslands og Bandaríkj-
anna. Hann er uppsegjanlegur
og það væri áfangi að sigri, að
segja honum upp, en ekki úr-
slitasigur. En hann er gerður í
nafni Atlantshafsbandalagsins
og í þess þágu.
Þó að herstöðvasamningnum
væri sagt upp, tilheyrði Island
eftir sem áður herstjórnarsvæði
Atlantshafsflota bandalagsins,
sem samkvæmt skipulagi þess
hefur á hendi „varnir" Islands,
þ. e. í reynd Bandaríkjaflotans.
Petta skýrir m. a. skilyrði Ache-
sons um „aðstöðu" á Keflavík-
urflugvelli og í Hvalfirði. Pað
hefur verið talið svo sjálfsagt
mál að floti sem á að „verja"
land með samþykki eigin stjóm-
arvalda þess, hefði aðstöðu við
strendur þess (flotahöfn), að
ekki hefur þótt þurfa að setja
það í bandalagssamninginn.
Herstöðvar og herseta vofa
því yfir íslandi hvenær sem
herbandalagið telur þess þörf,
þ. e. a. s. Bandaríkin, því að
í herbandalagi ræður sá sem
vopnin hefur, einkum kjarnorku
vopnin.
Magnús Kjartansson er sá
maður sem mest og lengst allra
Islendinga hefur rætt og ritað
gegn aðild að Atlantshafsbanda-
laginu og herstöðvum, þó að á
því hafi orðið alllangt hlé. Þeg-
ar hann-nú - tekur til máls til
þess að boða skilning landsölu-
mannanna 1949 og síðan á eðli
og tilgangi Atlantshafsbanda-
lagsins, er það ekki gert að um-
talsefni hér í því skyni að krefj-
ast þess að Magnús Kjartans-
son standi við neitt af því sem
hann hefur sagt, heldur til þess
að leiða hann fram sem vitni
um það, hver er raunveruleg
afstaða Alþýðubandalagsins til
þessa máls. En hann er ekki
einn til vitnis um það. Alþýðu-
bandalagið hefur að heita má
Iagt niður allan andróður gegn
aðild Islands að Atlantshafs-
bandalaginu og herstöðvamálið
reyna áróðursmenn þess að
skilja meira en efni standa til
frá bandalagsaðildinni. Peir
reyna að haga svo rökum sín-
um fyrir brottför hersins að
þau snerti sem minnst Atlants-
hafsbandalagið, svo sem þannig,
að samkomulag sé nú svo gott
og batnandi milli Bandaríkjanna
og Sovétríkjanna að „óhætt" sé
að láta herinn fara, eða að nið-
urlagning herstöðvarinnar hindri
ekki „eftirlitsstörfin" (hernjósn-
irnar), því að þau geti haldið
áfram frá öðrum löndum! Al-
þýðubandalagsforingjamir drápu
Samtök hemámsandstæðinga,
sem var stefnt gegn hvom-
tveggja, Natóaðild og hersetu og
höfðu talsverðan hljómgrunn
millistétta svo sem bænda, og
stofnuðu í þeirra stað samtök
herstöðvaandstæðinga þar sem
ekki mátti nefna uppsögn að-
ildar að Atlantshafsbandalaginu
sem fjarlægara stefnumark!
Alþýðubandalagið er borgara-
Iegum flokkur og þjónar því
borgaralegum hagsmunum eins
og allur pólitískur ferill þess
ber vitni um. Ráðherrar þess
eru nú t. d. önnum kafnir við
að auka gróðamöguleika at-
vinnurekenda ýmist með því að
láta ríkið kaupa handa þeim
atvinnutæki (skutttogara) eða
‘gei'a þá að þátttakendum í
gróðafyrirtækjum erlendra auð-
hringa hér á landi. Þess er því
ekki að vænta að slíkur flokk-
ur berjist í alvöm gegn banda-
lagsaðildinni sem borgarastéttin
telur hagsmtmamál sitt.
En Alþýðubandalagið á aðal-
fylgi sitt meðal verkamanna og
millistétta sem ekki hafa hags-
muni af aðild að hernaðarbanda
Iagi. Pess vegna em foringjar
þess og áróðursmenn að berja
skjöldinn gegn Atlantshafsbanda
laginu og herstöðvunum, eink-
um fyrir kosningar. Magnús
Kjartansson hefur meira að
segja boðað að fljótlega verði
látið „reyna á" viðhorf Alþing-
is gagnvart Atlantshafsbanda-
laginu, vel vitandi að tillagan
um úrsögn yrði annaðhvort
felld eða svæfð! Það kostar því
ekkert — og það er skammt til
kosninga!
m
_ . ni /. i i v
'AiAit;
í2*s’ 22*0*22*
RAUÐARÁRSTÍG 31
Græðum Iandið
geymum fé.
BtJMMRRANKI
ISLANDS