Stormur - 10.01.1936, Blaðsíða 1

STORMUR
XII. árg. Föstudaginn 10. janúar 1936. H 1. tbl.
Hið ótrúlegasta getur skeð!
Báðír rítstjórar stjórnarblaðanna segja satt.
I.
Fornsögur vorar segja oss frá mönnum, sem fengu
berserksgang. Fóru þeir þá um grenjandi, bitu í skjalda-
rendur, óðu eld brennandi, og gerðu ýmsa ótrúlega hluti.
En þegar rann af þeim þetta æði urðu þeir mátt-
lausir og svo lítið sjálfbjarga, að jafnvel börn gátu unnið
þeim mein.
Ekki munu menn alveg samdóma um af hverju ber-
serksgangur þessi stafaði, eru það tilgátur sumra vís-
indamanna, að hann hafi komið af því, að menn þessir
hafi etið svepp nokkurn, sem þessar verkanir hafði á þá.
Ljóður þótti þetta mikill og voru þeir menn lítt í
heiðri hafðir, sem urðu fyrir þessum ósköpum, enda voru
þeir flestir í eðli sínu ofstopamenn og yfirgangssamir.
II.
Finnbogi Rútur hefir maður heitið, og er nú ritstjóri
Alþýðublaðsins. Hann er nasaflár, bráður í skapi og heift-
úðugur, og stundum fær hann æði, sem svipar mjög til
berserksgangsins forna. Þó veður hann ekki eld brenn-
andi einsog þeir gömlu gerðu, heldur er æði hans falið í
stóryrðum og heiftarorðum og mælir þá oft margt, sem
flokki hans og þó einkum forráðamönnum er æði óþarft.
En þegar af honum renna æðisköst þessi, er hann
gljúpur og auðmjúkur og etur þá gjarnan ofan í sig það
sem hann hefir áður sagt. — Heldur er maðurinn í litlum
metum einsog hinir fornu frændur hans.
En einsog berserkirnir fornu gerðu stundum hina ó-
trúlegustu hluti í æði sínu svo gerir og Rútur stundum í
sínum veikleika. í venjulegu ástandi á hann mjög bágt
með að segja satt, eða láta blað sitt segja satt, en í æðis-
köstunum kemur það stundum fyrir — að vonum ekki
oft — að hann gerir þá ótrúlegu hluti að segja satt. —
Þetta hefir að honum komið s.l. miðvikudag. Þá segir
hann meðal annars svo um Nýja Dagblaðið í forustu-
grein blaðsins:
,,Sú var tíðin að Framsóknarflokkurinn átti
góðum ritstjórum á að skipa.......En Adam var
ekki lengi í Paradís.
Blöðum Framsóknarflokksins hefir hrakað
svo herfilega á síðustu tímum og þó fyrst og fremst
dagblaði hans, Nýja Dagblaðinu, að nú er það
Moggi, sem knésetur það.......Blaðið er svo illa
úr garði gert, að það vekur enga eftirtekt, svo
fálesið, að það hefir orðið að taka upp þá einstöku
aðferð að hafa í hótunum við menn og stofnanir
til þess að fá auglýsingar, og nú ætlar það að
bæta úr efnisskorti sínum og vesælli ritmensku
með því að karpa um mál, sem það er í sjálfu sér
samþykt. Nei, þetta er góð og gild aðferð fyrir
unglings stráka, sem æfa sig í mælskulist en ekki
fyrir dagblað".
III. . T
Þetta eru aðeins fáar glepsur úr greininni og er víða
í henni sterkara að orði kveðið um vesalmensku Nýja
Dagblaðsins, en hér er tilfært. Allt er þetta satt hjá Rúti,
því að aumara dagblað hefir aldrei verið á íslandi en
Nýja Dagblaðið er, og hefir það verið svo frá fæðingunni
og mun verða það þangað til það sálast bæði úr andleg-
um og líkamlegum hor, sem skamt mun verða að bíða,
því að jafnvel þeir heimskustu í Framsóknarflokknum
eru nú farnir að sjá, að blaðið er flokki þeirra til hinnar
mestu bölvunar og eru orðnir sárgramir að leggja fram
stórfé í slíka markleysu.
Þótt undarlegt megi virðast hafði þó Nýja Dagblaðið
sagt satt í grein þeirri, sem æðinu hleypti í Rút. I þessari
grein sagði það, að forráðamenn Alþýðuflokksins bæru
fram mál bæði á bæjarstjórnarfundum og annarsstaðar,
sem hefðu við litla eða enga skynsemi að styðjast, svo
sem tillögur þeirra um að bærinn eða ríkið keypti 3—5
togara og gerði þá út, einmitt þegar saltfisksmarkaður-
inn er óðum að þrengjast og fiskbirgðir meiri fyrirliggj-
andi en venjulega.
Líkt væri um tillögur Alþýðuforkólfanna um niður-
suðuverksmiðju sjávarafurða. Greinin um nauðsyn hennar
hefði birst í Alþýðublaðinu sama daginn sem blaðið flutti
fregn um það að niðursuðuvörur verksmiðjanna norsku
seldust ekki og hefði af þeim sökum fjölda manna við
þær verið sagt upp vinnu. — Fregn þessa setti blaðið
fyrir neðan eða rétt hjá greininni um nauðsyn þess, að
vér íslendingar settum á stofn niðursuðuverksmiðju!
Það ótrúlega hefir því skeð, að með eins dags milli-
bili sögðu báðir ritstjórar stjórnarblaðanna satt, en sem
eðlilegt var, varð sannleikurinn þeim sjálfum að fótakefli.
Það er því ekki nema að vonum, þótt báðir þessir menn
reyni nú á næstunni að draga úr sviðanum með þvfr að
bera smyrsl lýginnar í sárin. Verður þess því sennilega
nokkuð lnngt að bíða, að æðiskast sannleikans grípi þá
aftur, a. m. k. verður það naumast fyr en þeir eru full-
grónir sára sinna.
—----«<@>»----—
Athyglisverðar tillcgur.
Sænskur maðpr fil. lic. Eric Lundberg var hér um
tíma í vetur á vegum „skipulagsnefndarinnar" svoköll-
uðu. Áður en hann fór hélt hann erindi í „Nori’æna fé-
laginu“ um þær athuganir og niðurstöður, sem hann hafði
komist að viðvíkjandi atvinnuvegum vorum, viðskiftum
og fjárhagslegum örðugleikum.
Ragnar E. Kvaran hefir þýtt þetta erindi og birtist
það neðanmáls í Alþýðublaðinu milli jóla og nýjárs*