Stormur - 20.03.1936, Page 3

STOEMUR

en 7200 kr. í VII. flokki eða 7200 kr. flokknum er aftar
a móti fjöldi allskonar embættismanna, sem.gegna ýmsum
■trúnaðar- og virðingarstöðum.
Næst þessum flokki koma svo ýmsir starfsmenn með
'6600 kr., og þar næst 6000 kr. árslaunum.
Alþingi hefir nú skipað sérstaka launamálanefnd til
fcess að athuga þetta frumvarp og önnur, sem Jörundur
®rynjólfsson ber fram f. h. milliþinganefndarinnar. —
Bendir þessi nefndarskipun til þess, að ætlunin muni vera
að ljúka þessum málum öllum, eða einhverjum, á þessu
þingi. — J nefndinni eru af hálfu Sjálfstæðismanna, Guð-
brandur ísberg og Jón Pálmason.
Bréf Matth fasar Jochumssonar
VIII.
í bréfi, sem Matthías skrifaði Hannesi Þorsteinssyni
1919, segir hann:
,,Eg sit fram í forstofu og er að reyna að
krota, því sjónin er á hverfanda hveli og hefir
hríðversnað í þessu þunga skammdegi. Undarlegt
er þetta líf og þetta univers! Eg sagði á fundi
• mæðra og hjúkrunarfólks hér í gær: Eins og mild-
ar móðurhendur tóku á móti mér í ,,þvísa 1 jósi“,
eins trúi eg því að góð ljósmóðir og síðan mildar
móðurhendur taki við mér nýfæddum í annað
ljós“.
Ef nokkurt líf er eftir þetta, þá hefir Matthíasi
^ochumssyni orðið að ósk sinni.
1926 skrifar hann Hannesi:
,,Og nú eru hér tvö stórveldi komin í hár
saman, — Þórður á Kleppi og prófessor Ágúst.
Báðir eru góðir, þótt eg brosi að báðum.
Hamfarir og gandreiðar Þórðar og obsessions-
kenningar skil eg ekki og persónuskipti Ágústs
skil eg ekki heldur, hans theoríur eru eingöngu
descriptívar, en ekki evidentíal. Vísindin þekkja
lítið samband anda og efnis — og sálarfræðin er
enn terra incognita — jafnvel bestu spiritistiskum
rithöfunum. En þeir hafa facta og facta are
stubbern things...........
.... Nýju ráðherrarnir mega vera — But,
please, tell me Where are at present our great
men. Mér finst orðið einhvernveginn þröngt um
andann — eins og ósgufa standi af lífslampa vors
þjóðarkrýlis“.
Mundi hann ekki spyrja nú, ef hann lifði: Where
are at present our great men, og ætli honum fyndist loga
^att á lífslamp.a þjóðar innar?
IX.
Síra Jón á Stafafelli og Matthías voru vinir og skrif-
Matthías Jóni mörg bréf.
I einu þeirra, skrifað 1913, segir hann meðal annars:
,,En miklar eru nú að verða mótsagnir: Gook
og hans sinnar berja enn bókstafssaltaranum í
höfuð þjóðar vorrar, en Guðm. landlæknir þeytir
öllu út í buskann, himnaríki, ekki síður en hinni
baðstofunni, níðir líkama, gröf og ei'fisdrykkjur
og hrópar: Brennið, brennið! Guðm. Finnbogason
kennir bim —- bim og annan andríkan dillettant-
ismus, og nýju guðfræðingarnir moðreyk, sem
hvorki er kristindómur eða unitaratrú! Svona er
e& dæmdur að kveðja garðana í gröf“.
X.
Þórhallur biskup Bjarnarson og Matthías voru alúðar-
vinir og minnist Matthías Þórhalls mjög hlýlega í öllum
bréfum sínum.
í bréfi sem Matthías skrifar Þórhalli 1913 minnist
hann enn Steingríms, og af því að kaflinn er svo fallegur
og sýnir svo vel tilfinningar Matthíasar gagnvart þessum
fornvini sínum, er hann tekinn hér, þótt áður hafi verið
tilfært það, sem hann skrifaði Guðm. Finnbogasyni um
Steingrím látinn:
,,Og þar fór Steingrímur! Og nú býst eg næst
við slaginu. Enginn maður lagði mig jafnt ljúft
að brjósti eins og hann, þegar eg 1836 tvítugur, og
lítt mentur, hitt hann á Garði og við lifðum síðan
saman í sætum draumi andríkis og skyldra æsku-
manna. Hann einn fanst mér helgur og hreinn og
hann einn vissi engan mun á mér og sér — þá vel
, mentum manni, en eg vai ólærður assistent að
nema ensku og þýsku. Það samband okkar dofnaði
að vísu dálítið um tíma (af vissum ástæðum, því
engum er alt gefið, ef einhverir spilla), en slitnaði
aldrei. Þó var okkar vinátta drjúgum meira æsl-
hetisk en ethisk. Ykkur er vandi að mæla eftir
Steingrím. Hann var einhæfur og afar-viðkvæmur,
dulur og djúpur og fullur af bernskulegri ein-
þykni og vissum stirðleik, en líka fullur af léttu
skapi, fyndni og listrænu, leikandi háði, gáska og
gletni. Fyrir því þreyttist ég aldrei á hans blessaða
alvöruleysi milli alvörustundanna. En verkmað-
ur og á framkvæmd laginn var hann engu síður
en eg. — Nú er alt búið og hann'undir þúfu. Nei,
við finnumst — finnumst öll — öll — öll síðar.
Um þann hlut er eg orðinn sannfærður“. v
-----<m>—— j- .
Gamíar sagnír.
Há 'virðing.
Þegar yfirlæti Jóns Marteinssonar, sem hélt Möðru-
velli og Vaðlasýslu eftir þá Orm Sturluson og Pál Jónsson,
stóð sem hæst, lét hann bændur virða sig með hesti og
tygjuni á Eyjafjarðarárbökkum, og virtu þeir hann á II.
hundruð hundraða. — Þá var niðurlæging Orms Sturlu-
sonar svo mikil, að hann gerðist lestreki Nikulásar bónda
Þorsteinssonar, en sauð tók hann sér til matar á Naustum,
en þó ekki með leynd. En kona hans var á Öngulsstöðum
og bar þar út sorp og hreinsaði bæinn. —
Ormur var kvensamur mjög og hafði svallað fé sínu
með ýmsum konum, giftum og ógiftum. Hann sat þrisvar
í haldi á Bessastöðum og varð þá Þorbjörg kona hans að
leysa hann út með fé. Loks komst Ormur á konungsfund
og fékk þá fulla uppreisn. Kom kona ein honum utan og
galt kaupmönnum þeim er tóku hann uxa gamlan fyrir
farið.
Konungur gaf honum ný klæði, því Ormur var í vað-
málsúlpu grárri, er hann hitti hann, og veitti honum aftur
lögmannsembættið og Barðastrandarsýslu.
Dó hann úr krabbameini?
Árið 1568 dó Björn prestur Ólafsson í Hruna. Hann
hafði fallið af hestbaki árið áður. Varð tungan á milli
tanna honum og marðist, og kom seinna ber í. Gróf úr
honum tunguna og tunguræturnar, og lá hann svo í meira
en ár og andaðist í föstuinngang. Sáust þá allir liðir og
sinar í hans líkama, og jafnvel hryggjarliðirnir innan á
hryggnum að framanverðu á kviðnum, svo var hann inn-
dreginn. — Lýsing þessi sýnist benda til þess að maðurinn
hafi dáið úr krabbameini.
ísafoldarprentsmiðja h.f.