Stormur - 28.02.1942, Page 1

STORMU
Ritstjóri: Magnús Magnússon
XVIII. árg. Reykjavík, 28. febrúar 1942. 4. tölublað.
STIÓRNMÁLAÞANKAR.
I.
Henrik Ibsen skrii'aði frægt leikrit um mennina, seiyi lifa
á lífslyg'inni — Livslögnen. Vafalaust er það að sumir menn
lifa á lífslyginni alla sína ævi, og sumum þessara manna
getur jafnvel liðið betur en þeim, sem reyna að líta blekk-
ingalaust bæði á sjálfa sig og aðra, umhverfi sitt og þjóð.
En lífslygin er þó og verður altaf hættuleg, en hættuleg-
ust verður hún þó, ef forystumenn þjóðanna og málgögn
þeirra reyna vísvitandi eða óafvitandi að fá almenning til
þess að lifa í henni — trúa því sem ekki er — sjónhverf-
ingunni.
Því er ekki að neita að mörgum Sjálfstæðismanninum
finst, að nú sé verið að reyna að koma þessu svæfingarlyfi
niður í kjósendur flokksins. — Morgunblaðið reynir að telja
Sjálfstæðismönnum trú um, að þeir megi vel una við úrslitin
í síðustu bæjarstjórnarkosningum, og telur alla mennina,
sem kusu utanflokkalistana, til Sjálfstæðisflokksins. En þetta
er hin mesta blekking og lífslygi, hvort sem hún er gerð
vísvitandi eða af dómgreindarleysi.
Hví kusu þessir menn ekki með Sjálfstæðismönnum, ef
þeir eru einlægir Sjálfstæðismenn?
Og hvenær hafa t. d. þeir Brynleifur Tobíasson og Svavar
Guðmundsson verið Sjálfstæðismenn? En þessir tveir menn
voru ofarlega (annar efstur) á utanflokkalistanum á Akur-
eyri.
Nei, það sanna er, að engir eða sárfáir þeirra manna, er
þessa utanflokkalista kusu, eru öruggir Sjálfstæðismenn, og
það er ófyrirgefanleg blekking eða dómgreindarleysi hjá
útgefendum og riturum Morgunblaðsins að reyna að friða
Sjálfstæðismenn með þessari lífslygi.
II.
Það eru nýafstaðnar þriggja daga harðar umræður í breska
þinginu. í þessum umræðum var stjórnin gagnrýnd hlífðar-
laust af öllum flokkum og fundið geysimargt til foráttu. Og
mesti maður stjómarinnar — og sennilega mesti maður Eng-
lands — Winston Churchill forsætisráðherra tók þessum
hörðu ávítum vel og viðurkendi, að stjórninni hefði yfirsést
í ákaflega mörgum hlutum og stórum.
Hvernig er þetta hjá oss? .
Förum vér að dæmi Bretans forverði lýðræðisins í heim-
inum?
Ifafa íslenskir kjósendur orðið þess varir, að þingmenn
stjórnarflokkanna hafi á undanfömum þingum, síðan sam-
bræðslustjórnin varð til — gagnrýnt gerðir stjórnarinnar án
tillits til þess, hvar þeir stóðu í flokki ?
Minnast íslenskir kjósendur þess, að forsætisráðherra ís-
lensku þjóðarinnar, Hermann Jónasson, hafi nokkru sinni
viðurkent, að sér hafi skjátlast síðan hann tók við stjórnar-
taumunum, og þó var þessi maður og flokkur hans búinn að
gera þjóðina og ríkið gjaldþrota, þegar djöfullinn hratt af
stað styrjöldinni honum til bjargar. Og hvernig hefir svo
þessum manni tekist stjórnin síðan landið var hernumið? —
Lítum á flugvöllinn í miðjum bænum, lítum á alla hemianna-
skálana um allan bæinn, lítum á Mentaskólann, Þjóðleikhúsið
o.g Garð og lítum á allar íslensku stúlkurnar, sem hanga utan
í Bretum og Bandaríkjamönnum, tignum og ótignum.
Og hvenær gagnrýna blöðin hér sína eigin forystumenn
eins og ensku blöðin gera?
Hvenær hefir Tíminn gagnrýnt stjómarstörf Hermanns
Jónassonar og Eysteins Jónssonar eða Jónasar Jónssonar.
Hvenær hefir Alþýðublaðið gagnrýnt Stefán Jóhann eða
Harald Guðmundsson ?
Og hvenær hefir Morgunblaðið gagnrýnt Ólaf Thors eða
Vísir Jakob Möller?
Nei, öll þessi blöð hafa þagað, öll hafa þau brugðist þess-
ari skyldu sinni, og flest eru þau múlbundin málgögn, sem
segja það eitt og gera, sem þeim er skipað og fyrirlagt af
valdamönnunum.
Hvort mundi nú t. d. vera drengilegra og hyggilegra af
Morgunblaðinu, að segja kjósendum Sjálfstæðisflokksins, að
það sé mikil óánægja í flokknum með það, hve sumir forystu-
menn hans eru leiðitamir þeim flokki, sem mest ógagn hefir
unnið í íslenskum ;5tjórnmálum, eða reyna að telja þeim trú
um það, að Brynleifur Tobíasson og Svavar Guðmundsson
séu einlægir og öruggir Sjálfstæðismenn, og að Sjálfstæðis-
flokurinn megi vel una við kosninguna á Akureyri, þótt
þingmaður flokksins þar eigi aðeins þriðjung kjósendanna?
Og væri ekki Sjálfstæðisflokknum og Ólafi Thors það holl-
ara en dómgreindarlaus lofrolla, að blaðið segði eitthvað á
þessa leið: Ólafur Thors er ágætlega gefinn maður, dreng-
lundaður og að mörgu leyti prýðisvel til foringja flallinn, en
það sem mörgum finst að honum er það, að hann beiti ekki
öllum skörungsskap sínum þegar hann snýr sér að Fram-
sóknarmönnum, og mörgum þykir hann heldur ekki nógu
skeleggur í því málinu, sem Sjálfstæðisflokkinn og raunar
alla þjóðina varðar mestu — kjördæmamálinu.
Sá er vinur er til vamms segir, en loftungur og smjaðrarar
eru verstu óvinir hvers manns og þó einkum þeirra, sem mest
hafa völdin.