Stormur - 24.03.1942, Qupperneq 1

STORMUR
Ritstjóri: Magnús Magnússon
.. _________^
XVIII. árg. Ileykjavík, 24. marz 1942. ' 7. tölublað.
Jeremíasarbréf.
Keykjfivík í mars 1942. Flokkurinn hefir verið borinn hinum verstu landráða-
Gamli kunningi!
.Tæja, nú eru bæjarstjórnarkosningarnar hér í Rvík
um garð gengnar og verður naumast annað sagt, en að
úrslitin hafi orðið þau, sem allir sæmilega sjáandi menn
bjuggust við.
Það hefir áður og það mörgum sinnum, verið að því
vikið hér í blaðinu, að faðmlög Framsóknar færðu þeim
líkþráa, sem fyrir |jeim yrðu. Sá flolrkurinn, Alþýðuflokk-
urinn, sem lengst hefir þessara faðmlaga notið, var alveg
að því kominn að grotna í sundur og leysast upp. Læknis-
fróðasti maður flokksins, Vilmundur Jónsson, varð fyrstur
að vonum til þess að sjá, hversu banvænlega horfði og
forðaði sér með einangrun frá rotnunardauðanum. Sá þá
Stebbi Jóhann, að jafnvel rílíissjóðs og Breta-whisky
mundi ekki duga gegn sýki þessari og fór því að dæmi hins
læknisfróða manns — og svo fylgdi hann smitsjúki flokkur
foringjum sínum — hratt frá sér hinu banvæna fangi,
þvoði sár sín og bar á þau smyrsl nýrra loforða og nýrra
lífelyga.
Enginn vafi er á því, að Alþýðuflokkurinn mundi nær
því alveg hafa þurrkast út, ef hann hefði ekkLgripið til
þess fangaráðs að slíta samvinnunni við Framsókn. Ef hann
hefði ekki gert það, og ef ríkisstjórnin hefði ekki verið
honum svo hjálpleg, að leggja honum til kaupdeilumálin
rétt fyrir bæjarstjórnarkosningarnar, mundi hann tæplega
hafa komið að nema einum manni hér í Reykjavík og svip-
að hefði giftuleysi hans orðið í öðrum kaupstöðum og
kauptúnum landsins. Nú, hinsvegar, þegar hann er kominn
í harða andstöðu við stjórnarflokkana og getur ábyrgð-
arlaust komið með yfirboð og nýjar fjögra ára áætl^nir,
er ekkert líklegra en að hann eflist nokkuð og haldi a. m.
k. þingmannatölu sinni, ef kosningar til Alþingis fara fram
á næsta vori.
Sigur kommúnistanna hér í Reykjavík er mjög skilj-
anlegur og eru orsakirnar margar, sem honum valda. Sú
fyrsta er það, að flokkurinn hefir æ verið í stjórnarand-
stöðu og nú um nokkurra ára skeið, verið eini stjómmála-
flokkurinn, sem það hefir verið. — Hlýtur stjórnmála-
flokkur, sem slíka aðstöðu hefir, æ að aukast, hversu óheil-
brigðar og illa skipaður, sem hann annars kann að vera.
í öðru lagi hefir ofsókn Hriflu-Jónasar gegn honum
aukið fylgi hans stórkostlega. Þessi ofsókn hefir verið að
sama skapi bleyðimannleg, sem hún hefir verið rætin,
heimskuleg og illmannleg.
brigslum, en þó hefir Dómsmálaráðherrann, Kermann Jón-
asson, aldrei látið fara fram neina rannsókn á því, hvort
þessar þungu aðdróttanir væru á rökum reistar eða ekki.
Og ekki hefir hann heldur bannað flokkinn. En í þess stað
úrskurðaði forseti sameinaðs þings, Haraldur Guðmunds-
son, að flokkurinn væri „utan flokka“ og því skyldi hann
ekki njóta sömu réttinda og aðrir stjórnmála- og þing-
flokkar. Er alveg dæmalaust, að Alþingi íslendinga, skuli
láta óráðvanda ofstækismenn gera sig sjálft brotlegt um
hina verstu og auðsæjustu hlutdrægni. Sjálfur hefir Hriflu
Jónas — sá maðurinn, sem fyrir löngu hefði átt að hljóta
ævilangan skeljadóm — sagt, „að þeir væru utan við þjóð-
félagið".
Er enginn vafi á því, að þessi heimskulega og bleyði-
mannlega ofsókn gegn þessum mannkindum, hefir aukið
samúðina með þeim miklu meir en þeir eiga skilið.
Ein ástæðan til fylgisaukningar þeirra er það, hvernig
rás heimsviðburðanna hefir orðið á síðasta ári. — Menn,
sem áður töldu Stalin andskota alls frelsis og ofsækjanda
allra guðsbarna, trúa nú á hann og telja, að ef honum
tekst ekki að sigrast á Hitler — dýrinu í Opinberunar-
bókinni — þá muni engum takast það. — „Mér hefir altaf
litist vel á hann Stalin minn“, er haft eftir einum gáfuðum
manni hér í bænum. — Það er þetta viðfeldna andlit Stal-
ins, sem nú hefir komið kommúnistunum, hinum blindu
lærisveinum hans, að afarmiklu gagni við hinar nýafstöðnu
bæjarstjómarkosningar. Og það er vafalaust, að þessi Stal-
ins ásjóna á eftir að auka mjög fylgi þeirra, ef svo fer enn
um langa stund, að hann og Rússinn verði sá eini, sem
stendur Hitler og herskörum háns snúning.
Enn hafa svo kauþdeilurnar um áramótin orðið mikið
vatn á myllu kommúnistanna, og gerðardómslögin, sem í
kjölfar þeirra sigldu.
Þessi fylgisaukning kommúnistanna er því síst meiri
en vænta mátti og það sýnir best stjómmálaþroskann hjá.
sumum þeirra, er ráða og rita aðalblöð andstæðinga þeirra,
að svo virðist sem þeim hafi komið þetta aukna kjósenda-
fylgi þeirra algerlega á óvart og að þeir séu nú fyrst að
rumska til meðvitundar um það, að eitthvað verði að gera,
eitthvað að breyta til um hemaðaraðferð, ef stöðva á
framrás þeirra.
Eitt frægðarverk unnu reykvískir kjósendur í þessum
kosningum, sem þeim ber heiður og þökk fyrir — þeir
þurkuðu slepjuna af sér — þurkuðu burt áhrif Hriflu-
Jónasar og bitlingalýðs hans á málefni og stjóm Reykja-