Stormur - 23.04.1942, Qupperneq 1
STORMUR
Ritstjóri: Magnús Magnússon
XVIII. árg. Reykjavík 23. apríl 1942. 9. tölublað
Sundurlausir þankar
I.
Jónas okkar, vesalingurinn, á bágt núna. Allir lista-
menn og skáld — að Pétri Jakobssyni þó undanskildum
— ganga í skrokk á honum og ætla hann lifandi að drepa.
Bera þeir meðal annars það á hann, að hann hafi farið
fremur gálauslega, svo ekki sé meira sagt, með fé menn-
ingarsjóðs, hafi svallað sumu út, en látið ,,unga stúlku“
hafa nokkuð. — Enn fullyrða þeir svo, að gamli maður-
inn beri ekkert skynbragð á fagrar listir, fari þar á hunda-
sundi eins og í stjórnmálunum, og haft er það eftir Vil-
mundi, að hann hafi ekki lesið nokkra bók síðustu 20—
30 árin.
Er þetta óskaplegt áfall fyrir karlangann, því að síðan
Hermann svipti h^ann völdunum í þingflokknum, hefir
hamrviljað bæta sér upp valdamissinn með því, að vinna
sér það orð og álit, að hann væriMæcenas íslenzku þjóð-
arinnar og jafnframt sá, sem mestan og fullkomnastan
hefði fegurðarsmekkinn.
Er listamennirnir sóttu að honum eins og hrafnar að
hræi, sá svo Sigurður „seriös“ sér færi á því, að ráðast að
honum. Er Sigurður allra manna handleggja og kloflengst-
ur og fæturnir geysistórir og er því hinn hættulegasti óvin-
ur, eins og margir hafa mátt kenna á.
Gamli maðurinn varðist þó frækilega og eftir grimma
viðureign og langa, varð sá endirinn, að Sigurður hopaði
á hæli og hrökklaðist úr flokknum, sem hann ætlaði að
kenna heiðarleik og ráðvendni, en tókst ekki.
Sagt er, að þetta hafi verið það síðasta, er þeir Jónas
og Sigurður mæltust við, áður en þeir skildu:
Jónas: — Þú ei*t svo mikið ragmenni, Sigurður, að þú
þorir ekki að tala við mig.
Sigurður: — Eg þori það, en ég vil það ekki, því að ég
er hræddur um að þú sleppir þér.
Jónas: — Ekki mundi ég sleppa mér meira en þú
gerðir í Bergen, þegar hótelþjónninn sneri þig niður á nef-
inu.
Þá svaraði Sigurður engu, en sagt er, að á eftir hafi
hann sagt, að Jónas hafi farið þarna með mannskemmandi
lygi, því að það hafi ekki verið hótelþjónninn, sem sneri
sig niður, heldur hafi hann snúið hételþjóninn niður á
nefinu, og sjái allir, hvílíkur munur sé á þessu tvennu.
Talið er, að Sigurður muni nú hefja kennslu í ráðvendni
og heiðarleika hjá hinum gömlu flokksbræðrum sínum,
Alþýðuflokksmönnunum, og mun tæpast áf veita.
II
Hermann hefir nú í hótunum miklum um að segja af
sér og hrinda þjóðinni út á ólgusjó stjórnleysisins, ef and-
stöðuflokkar hans hvika ekki frá réttlætismálinu.
Mörgum þykir það ótrúlegt, að full alvara fylgi þessu
því að maðurinn er illa stæður fjárhagslega, og væri því
undarlegt, að hann færi að „brenna upp fyrir sér atvinn-
una‘ö þegar allir græða. Er nú ekki útlit fyrir annað en
að allar gleðikonur bæjarins komi til með að greiða álit-
legan eignarskatt á þessu ári og ætti það því að vera
metnaður forsætisráðherrans, að leggja ekki minna af
mörkum til þjóðar sinnar og ættjarðar en þær, eii það
getur hann því aðeins, að hann „brenni ekki upp fyrir sér
atvinnuna" í einhverju reiðiflogi.
III.
Meirihluti bæjarstjórnar hefir nýlega komist að þeirri
niðurstöðu, að eina leiðin til þess að vernda siðferði og
skírlífi „blessaðra ungu stúlknanna" sé sú, að láta Breta
og Bandaríkjamenn halda áfram að veita þeim vín. —
Kemur nú brátt að því, að Alþingi segi til um, hvort það er
samþykkt stjórn höfuðstaðarins í þessum efnum.
IV.
Dálítið óþægilegt er það fyrir Pálma Hannesson rektor
Menntskólans, að um leið og hann þembist út af umhyggju
fyrir Menntaskólann og vill fá eina af stærstu jörðum
landsins fyrir lóð undir hann, skuli það sannast á hann,
að bókasafn skólans sé í hinni mestu vanhirðu, og dýr-
mætar'bækur við það að eyðileggjast.
En er það nokkur von, að Pálmi Hannesson, þótt hann
sé mikill vexti og skrokkþungur, geti sinnt stjórn skólans
sómasamlega, þegar maðurinn er í öllum mögulegum
nefndum og ráðum og virðist blátt áfram vera „abnorm“
í þessum efnum. — Á undan Pálma létu rektorar skólans
sér nægja, að hafá stjórn hans og umsjón og mun þó sagan
sennilega geyma lengur nöfn Jóns Þorkelssonar, Björns
M. Olsens, Steingríms Thorsteinssonar og Geirs Zoega; en
þessa skagfirzka knapa.
V.
Þjóðólfur hefjr oft flutt góðar greinar, en sumum hefir
fundist, að hann hafi stundum gleymt saltinu upp á síð-
kastið.
í mánudagsblaðinu 13. apríl birtir blaðið grein, sem
heitir Pólitísk stéttabarátta, og er þar margt vel sagt og
réttilega, þótt allmikilla öfga gæti í niðurlagi greinarinn-
ar. I grein þessari er lýst hinum mikla mun á bardagaað-
ferðum Sjálfstæðisflokksins og andstæðinga hans, og þótt
oft haf iverið vikið að þessu sama efni hér í blaðinu og
í mjög líkum anda og hér er gert, þá þykir Stormi þó á-
stæða til þess að birta nokkrar glepsur úr þessari grein,
þótt sjálfsagt muni allmargir af kaupendum Storms lesa
Þjóðólf.